THE ABSOLUTE SOUND opublikował właśnie swój przewodnik po high-endzie. Cechą szczególną wydawnictwa jest zestawienie urządzeń, których ceny nie są stratosferyczne, a – biorąc pod uwagę segment – rozsądne, uczciwe. No właśnie high-end kojarzy nam się z koszmarnymi kosztami, a tu koledzy z TAS pokazują, że można high-endowo, a przy tym sensownie dla portfela. I takie coś lubimy, popieramy, sami wyznaczyliśmy sobie granicę 10 tysięcy za produkt, który trafia do nas do testów. To już high-end, nie mam co do tego wątpliwości. Kilka tysięcy więcej to jeszcze rzecz, dla wielu, do zaakceptowania, ale 25, 40, 70, 100 tysięcy to już pieniądze za które można kupić wiele innych dóbr materialnych, takich jak samochód, wyposażenie niewielkiego mieszkania etc. Wszystko jest dla ludzi, ale powiedzmy sobie szczerze, takie koszty jest w stanie ponieść bardzo nieliczna grupa melomanów, dla których nie istnieje coś takiego, jak bariera finansowa. Mnie osobiście takie urządzenia zwyczajnie nie interesują, bo zdaję sobie sprawę, że dla 99,9% zainteresowanych tematem, to sprzęt który pozostaje poza sferą finansowych możliwości, to coś co można przez pięć minut posłuchać na jakiejś wystawie (co znaczy tyle co nic). Innymi słowy coś, czego równie dobrze mogłoby nie być, produkty które będą odsłuchiwane przez garstkę entuzjastów dobrego brzmienia.

Rzecz jasna można zrozumieć naszą wrodzoną fascynację niedostępnymi dla zwykłych śmiertelników produktami (ultra drogie superauta są tego dobitnym przykładem), jednak jest to tylko ciekawostka, bez żadnego przełożenia na to co realnie możemy uzyskać we własnym zakresie. Można czytać o hiperrealistycznym dźwięku, kwieciste opisy brzmienia mogą zaostrzyć apetyt, ale finalnie to tylko słowa, to nie słuchanie muzyki, to tylko informacja, opis, bez możliwości samodzielnego przekonania się, bez możliwości użytkowania… W urządzeniach audio interesuje mnie aspekt praktyczny, chcę aby urządzenie mogło być maksymalnie dostępne, przystępne cenowo, aby z jego możliwości mógł korzystać każdy. Każdy, a nie wybrańcy, którzy i tak w swojej grupie często nie są w stanie docenić z czym tak naprawdę mają do czynienia. Tak to wygląda, dlatego opis urządzenia za 100 tysięcy złotych, które trafi do kilkuset „wybrańców” na świecie, z których może połowa będzie faktycznie, świadomie cieszyć się znakomitym brzmieniem kompletnie mnie nie interesuje. To sztuka dla sztuki. Walor praktyczny, dostępność jest tutaj wg. mnie kluczem.

W przypadku tytułowego materiału mówimy o poradniku jak najlepiej zainwestować pieniądze, pieniądze które pozwolą na zakup niezłego systemu HiFi. Tyle tylko, że tutaj chodzi o sprzęt, który zaliczamy do wyższej kategorii. I o to właśnie w tej zabawie chodzi – znajdź produkt, który za rozsądne pieniądze zagwarantuje ci możliwości urządzeń za kilkadziesiąt i więcej tysięcy złotych. Nie dziwi zatem występowanie w materiale takich firm jak Oppo czy Lyngdorf, które nie raz udowodniły, że high-end to nie jest domena urządzeń kosztujących tyle co średniej klasy audio, że można kupić coś za naprawdę rozsądną sumę... Dziennikarze zwracają uwagę na takie właśnie urządzenia, takie których sami używają, które polecili swoim znajomym, rodzinie. I to jest – wg. mnie – najlepsza rekomendacja, to właśnie, a nie (często) górnolotne opisy, strzeliste słowa, weryfikują wartość danego urządzenia. Jeżeli setki ludzi korzysta z danego produktu i zwyczajnie chwali jego możliwości, jest zadowolona z użytkowania, potrafi wykazać korzystne zmiany jakie wniosło dane urządzenie w ich systemie to… możemy spokojnie uwzględnić taki sprzęt na naszej liście zakupowej. Cały materiał podzielono na pięć kategorii:  elektronika, analog, DACi, głośniki oraz kable. Zachęcam do pobrania i zapoznania się z tym zestawieniem. Podobnie jak w przypadku Stereophile, który to magazyn warto czytać, by być na bieżąco z tym, co się w branży dzieje, mamy tutaj do czynienia ze zdroworozsądkowym podejściem do tematu. Bezpośredni link znajdziecie tutaj.