LogowanieZarejestruj się
News

Sonos systemowo: Ray & Mini Sub oraz AMP z mch

Podziel się na:
  • Wykop
  • Facebook
  • Digg
  • Google Bookmarks
  • Blip
IMG_0084

Sonos, Sonos… cały setup i podzielony. Cały, znaczy AMP z Pylonami plus tyły na :1 i Sub 3 generacji wespół z najlepszą graj-belką do dialogów ever tj. Ray (czyli jakby nie patrzeć 5.1 tyle, że tylko strefowo, bo się inaczej niestety nie da, a szkoda, no wielka szkoda). Jakby tego mało, Ray z Mini Subem (czyli coś ala 5.2) – próbowałem w Sonoseqencerze (apka, o której się kiedyś rozwodziłem, świetna rzecz bardzo ładnie rozszerzająca zawiadywanie sono-grajami) ustawić nieprzewidziany (bardzo niefajne to) duet Sub duży i Sub mały, niestety póki co bez sukcesu (choć widzi apka co trzeba). To jak z nieprzewidzianym przez Sonosa mieszaniem w duecie stereo :1 i One przykładowo. We wspomnianej apce da się, w aplikacji Sonosa nie da się, podobnie w alternatywnej apce da się sprzęt S1 pożenić ze sprzętem S2, co znowuż jest niemożliwe firmowo. Także bardzo polecam ten soft, są makra, można w pełni obsługiwać cały system wielostrefowy oparty na produktach Sonosa i współpracującej z Sonosem IKEA.

Oddzielnie też przetestowałem, znaczy Ray z Mini Subem w komplecie i porównałem ze wspomnianym AMP + mch. Także bardzo kompleksowo i jeszcze na dodatek z nawiązaniem do notatek dotyczących przetestowanego u nas Beam-a. Po teście żałuję, że nie sprawdziłem stereo układu z dwoma belkami Ray, ale ustawionymi na sztorc. Wtedy przekształcacie sobie ten wybitnie dobrze radzący sobie muzycznie i jak wspomniałem jako „centralny” projektor dźwiękowy w bardzo intrygujący system 2.0, a po dodaniu jednego z sonosowych subów w 2.1. Tak, niskich brakuje temu Ray-owi, co specjalnie nie dziwi, nawet nie próbuje tutaj nisko i dużo, ale jak monitor bliskiego pola udaje, że ten bas jest i udaje mu się to całkiem zgrabnie.

Naprawdę jestem pod wrażeniem tego malucha – myślałem, że to taka tam pierdziawka, coś bardzo, bardzo podstawowego, coś (o czym pisałem zresztą) świetnie sprawdzającego się w roli grajbelki dla PC, lepszej (dużo) wersji komputerowego speakera, w sam raz do oglądania, słuchania czy grania właśnie biurkowo z kompem AiO (u nas iMac) czy blaszakiem z monitorem. I to wszystko prawda, tak, to znakomity patent dla takiego komputerowego toru dźwiękowego, ale okazuje się, że TV – o czym wypowiadałem się z rezerwą, żeby nie powiedzieć sceptycyzmem – to też rozwiązanie bardzo wartościowe, byleby zapewnić mu odpowiedni układ (jak wyżej).

» Czytaj dalej

Miał być styczeń, będzie luty… nowe na HDO, zajebiste nowe!

Podziel się na:
  • Wykop
  • Facebook
  • Digg
  • Google Bookmarks
  • Blip
IMG_0306

Nie no, jaja sobie robisz? Miało być pełno w styczniu i nic. No nic, prawda, ale mam good excuse! Tyle dobra w pierwszym miechu 2023 do nas trafiło, że po prostu nie byłem w stanie się oderwać. Wiecie, lubię słuchać pisząc, ale już oglądanie… FREESTYLE! Rewolucyjny, absolutnie fantastyczny, wreszcie taki jakim powinien być (tadam) projektor wszędobylsko projekcyjny. ZAJEBISTA RZECZ. Nie, to nie jest kolejne coś tam z elektroniki użytkowej, to jest wg. mnie urządzenie wyznaczające nowy kierunek w jakim wizja migrująca gdzie-bądź trafia pod strzechy, namioty, samochody, zbior-komy itd itd itd. But why? Zapytacie. Ano Samsung zrobił to właśnie tak, dokładnie tak, czyli jak z jabcem… były pseudo-smartfony i w 2007 wystrzelili iPhone. Były przenośne projektory (bez sensu), jest FRESTYLE! Trzy rzeczy na początek: auto-ustawienie geometrii z zawsze równo, bardzo mocna lampa pozwalająca na oglądanie gdy świeci, sprytna integracja smart z widokami na całą, elektroniczną rozrywkę (gierce). Także przepadłem – łóżko i sufit, ściana za biurkiem, sufit w łazience, podłoga-dach w kombi… aaa! Wolność i dostęp do wszystkiego.

PETARDA!

Nowy wymiar kina… osobistego, współdzielonego, mobilno-wszędobylskiego. SUPER! Samsung Freestyle to jest TO

Wychyłki :) Z8 EVERSOLO w dolnym, prawym rogu ;-)

Jakby tego było mało, w styczniu przyleciały słuchawy Sundara Closed (pamiętacie peany dotyczące otwartej rewelacji v.1.0? Nie? To patrzajcie: http://hd-opinie.pl/4926,audio,hifiman-sundara-zwienczenie-pewnego-etapu-recenzja.html). Jest lepiej O_o. Genialne, znowu chyba naj, tym razem w komorach zamknięte nausznice na rynku. Gorzej – z tymi HiFiMANami trafiły do mnie najnowsze generacje DACzków wprost z taśmy… wspomniałem o Z8 EverSolo (podmarce Zidoo) – za moment recka będzie, to absolutnie nielicujący z ceną mały hajendzior. Beniaminek musi się przebić i daje za mniej, więcej. Już to byłoby za dużo, a tu jeszcze osiołkowi (piszący) wielka fabryka z Chin przesłała S.M.S.L-a SO300 (tu poprzednik: http://hd-opinie.pl/13826,audio,pierwszy-taki-mqa-dac-do200-od-s-m-s-l-test.html). PREMIEROWO TOPOWA, NAJNOWSZEJ GEN KOŚĆ ESS 9039MSPRO. I wiecie co? To nie jest typowe Sabre, to jest LEPSZE Sabre, bo to co było mocną stroną tych układów C/A pożeniono z FLOW, MUZYKALNOŚCIĄ, OBFITOŚCIĄ w każdym zakresie. Do teraz szukam szczęki. Także jak widzicie, chyba jednak trochę usprawiedliwiony jestem… troszeczkę chociaż.

O to, to, to

Absolutna nowość SMSL DO300 z kością ESS9039PRO na pokładzie. Topowe, najnowsze Sabre w świetnej implementacji!

SO300 od tyłu, czyli …wszystko czego potrzeba do życia music lovera :-)

To mną wstrząsło. Serio. Kilka świetnych produktów, każdy na poziomie, że tylko oglądać, słuchać, oglądać, słuchać i (to już raczej młode) grać. FREESTYLE to rzecz rewolucyjna, bo pozwalająca indywidualnie, albo w gronie na konsumpcję dowolnych treści multimedialnych z jednym kablem, albo bez (powerbank, niekoniecznie firmowy, będzie w recenzji o dobrych alt.). Wszystko bezprzewodowe do 100″ gdziebądź? Właśnie tak. To pierwszy taki produkt na rynku zrealizowany jak trzeba, bez wad wcześniejszych prób uskutecznienia czegoś podobnego. Zrobili to. Wreszcie udało się. Jak dodamy do tego obrazu dobry dookólny dźwięk (wbudowany), spokojnie dający radę (jak komuś mało to słuchawy ofc), wygodne sterowanie smart z RC i microHDMI (konsolki zapewne typu Switch, Stream Deck i tego typu sprawy) to macie obraz czym to jest. Ba, w nowej wersji Samsung implementuje chmurowe ganie (ichni game hub), także w ogóle tylko bezdrutowy pad i już.

Będzie dłuuuuugi tekst o tym rewolucyjno-rewelacyjnym produkcie. Samsung na wstępie (no cóż, oferuje jako pierwszy i jako jedyny) dowalił zaporową cenę za to, co opisane powyżej. Pięć tysięcy. No nie, choć biorąc pod uwagę wspomniane zalety i tak kusiło. Minął rok z okładem i co? Z pięciu zrobiło się oficjalnie 3k, a jak się poszuka to 2.4-2.6k. A to już jest nie cyt. „almost there”, tylko dokładnie w celu i robi się tap w kup. Co poradzisz, jak nic nie poradzisz?

Jest poziom, choć my wolimy fixed i sterowanie na pre (A90), ale można…

Ufff, no a przecież te dwa DACzki (EVERSOLO i SMSL), które otwierają nowy rozdział w znanej historii – dobry dźwięk staniał i jest dostępny praktycznie dla każdego. Tylko się cieszyć. Zintegrowane, oparte na najlepszych układach na rynku, doskonale zaprojektowane, a jednocześnie – właśnie – szeroko dostępne dla music loverów. Kiedyś trzeba było płacić grube tysiące za znaczki i grubo ciosane, wielkie obudowy z wkładem, który nie tylko w pomiarach, ale na ucho wypada… cóż, no nie wypada dobrze, gdy się porówna to nowe. Cieszy? Cieszy! Jeszcze bez modułów LAN/WiFi (w cenie około 3k), ale już jw z wszystkim co trzeba, by konwersję na najlepszym jakościowo poziomie wzmóc móc i zawsze wzorową, opartą na najdoskonalszych układach transmisją BT. To, na marginesie trochę tak: słuchamy se streamingu (poza jakimiś niszami typu Qobuz czy NativeDSD) to strumieniuję via sinozębny na tego DO300 czy Z8 i jestem happy. Czy tracę? Szczerze? Niuanse, sugestia, dyskusyjne. Po prostu ten najpopularniejszy stream jakościowo nie daje w innej domenie progresu. Domenie = lepszym jakościowo interfejsie, o lepszych parametrach. Słuchasz ze swojej kolekcji, najlepszych plików, jakieś 2L-e jakieś, naj, naj? OK. To tu się przyda ta bateria, czy to USB, czy I2S, a jak jakiś fajny transport na srebrny krążek to dowolnie AES / coax czy optyk. Dzisiejsza implementacja SPDIF na marginesie często jest tak wychuchana, zrobiona na takim poziomie SQ, że można się na tych przetwornikach C/A cieszyć na równi z każdego interfejsu, zyskując jakościowo po podpięciu klamotów jakie tam u Was zalegają. Polecam samemu się przekonać.

Sundara Closed… jak widać, jest dobrze, co ja piszę, jest świetnie!

Sundara. W komorze, brzmi to w sposób lepiej zdefiniowany – teraz (mam obie wersje) to słychać. Poza oczywistym walorem użytkowym (nie robieniu postronnym koncertu – pozdrawiam wszystkich z ustawieniami >13.00) to po prostu progres w stosunku do otwartego modelu. Rzecz nieoczywista, a nawet powiedziałbym zazwyczaj niewystępująca, bo przecież otwarte to przestrzeń, a w planarach to w ogóle lepiej, bo ortodynamiki lubimy przede wszystkim za te holo możliwości. Nie będę zdradzał, jak to w tych zamkniętych muszelkach szczegółowo wygląda, powiem tylko tyle, że nie tracimy, a zyskujemy i całościowo jestem pod ogromnym wrażeniem stałego progresu jakim może się wykazać HiFiMAN. Dr Fang to jest gość, który wie co robi. Można mieć czasami wątpliwości do rozrostu i wzajemnego kanibalizmu w line-upie, do cenówki (żeby nie było, dają często świetnie za rozsądną cenę), ale to nieważne. Ważne jest coś innego – rok w rok pojawiają się znakomite słuchawki. Nie inaczej jest z Sundara Closed.

 

Galeryjka z opisem produktów na profilu

W sofcie opisane DACzki:

 

Miejmy nadzieję, że EVELSOLO (podmarka ZIDOO) będzie się identyfikował ładnie pod Roon-em jak wyżej…

Bardzo ładnie :-) ..pod Win będzie DSD512, w makówie macie (CORE AUDIO) jak wspominałem wielokrotnie ograniczenie DSD do 11.2MHz

ENGLISH VERSION IS HERE:

» Czytaj dalej

Zapowiedź, zajawka… testujemy Sonos Sub Mini

Podziel się na:
  • Wykop
  • Facebook
  • Digg
  • Google Bookmarks
  • Blip
IMG_0084

NDA zdjęte? Zdjęte. No to jedziemy. Z czym jedziemy? Z testowanym od tygodnia SONOS SUB MINI. Długo oczekiwanym produktem, mniejszym bratem większego (dosłownie i w przenośni), przystępniejszym cenowo (2399-2445 pln, niestety dolar już za 5), systemowym niskotonowcem. Wreszcie jest i teraz pytanie: kciuk w górę, czy w dół? Jak wspomniałem przed momentem, od tygodnia gra w tandemie z opisaną już, najbudżetową belką, sonudbarem Ray. Tak, testowałem go jako uzupełnienie AiO(iMac), bo pod TV to było – jak pisałem – za mało… teraz wsparcie nowego subwoofera zmienia postać rzeczy. Przy czym, od razu zaznaczę, mam możliwość i uskuteczniam także w maksymalnie rozbudowanym setupie kinodomowym tj. Sonos AMP & Pylony Diamond + duży Sub 3 gen + tyły :1 wespół, zespół z tym co powyżej.

Da się? No tylko w dwóch scenariuszach da się, takich „obok”: grupowaniu dwóch stref (tu belka pod TV, sub na przeciwległej ścianie i reszta jw w salonie) lub/i matriksowa zwrotnica z wyjściami po optyku x2. Nie da się systemowo tego inaczej, znaczy Mini Sub nie pojawi się jako drugi w setupie z dużym pod AMPem, nie będzie działał w tandemie z Subem dużym 3 gen. – nie ma takiej opcji, także potwierdziły się wcześniejsze przypuszczenia, że to dwa równoległe, ale osobne produkty (albo, albo). Dwa duże suby mogą razem, mały niestety nie może w tandemie. Siak czy tak, można sobie takie akcje jw zaaplikować i w muzie robi robotę, w kinie bywa, że trzeba bawić się suwakami (zgranie takiego setupu, opóźnienia…).

Także, jak widzicie na bogato, ale też w standardowym scenariuszu projektor dźwiękowy (Ray, czy też wyżej z oferty: Beam, Arc) i Sub Mini jako dopełnienie.U nas gra z Ray’em i w takim zestawie ta mała belka nabiera sensu pod kinowe zastosowania, szczególnie gdy salon mały, telewizor nie >60″, ba nawet z projekcją wypada to satysfakcjonująco, choć do pełni szczęścia dobrze zadbać o wspomniane tyły na One czy :1.

Sam Sub Mini to kompaktowy, cylindryczny system niskotonowy, system, bo macie tak podobnie jak w dużych sonosowych Subach dwa przeciwległe przetworniki, membrany skierowane vis-a-vis w środku obudowy, wyposażone we własne, cyfrowe wzmacniacze z procesingiem opartym na najnowszych układach firmowych. Oczywiście mamy bezdrutowość, kabel ethernetowy to taka tam, awaryjna opcja, wszystko działa w ramach systemowego protokołu mesh. Konfiguracja początkowa banalnie prosta tj. dalej, dalej, dalej i już. Samo się. Sonos dodaje w tej najnowszej iteracji sprzętu bliską łączność na potrzeby setupu, według mnie to taki bajer bez większego znaczenia praktycznego, bo i tak jw. wszystko ładnie się w auto robi.

Rzecz jasna możemy wspomóc (i to robimy, bo efekt czasami – w zależności od lokalizacji i akustycznych pułapek, problemów pomieszczenia – potrafi być zdecydowanie korzystny) firmową korektą TruePlay, suwakami potem jak komuś mało można dopieścić i poczuć niskie z intensywnością nieporównywalną z setupem pozbawionym wsparcia. Sub czy Mini czy duży robi zasadniczą różnicę. Oczywiście ogromne paczki 2.5 czy 3 drożne mogą się niskotonowca powiedzmy, że obyć, ale w dużym pomieszczeniu, w salonie, w scenariuszach życiowych: kino, seriale czy umierająca linearna tv, muzyka także taka w tle i rozrywkowo, jakieś giercowanie taki element jest imo NIEZBĘDNY. Z kolumnami podstawkowymi – o czym pisałem przy okazji opisu Sonosuba 3 gen. – immersja, percepcja tego co na ekranie, ale także tego co gra tylko (muza), albo gra i obrazkuje (klipy!) jest nieporównywalnie lepsza, intensywniejsza. Sub Mini robi podobnie z wspomnianą belką i każdą inną, droższą z katalogu firmowego, belką. Pewnie będzie to najczęstszy setup tj. soundbar i opisywany mniejszy Sub.

Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, by miksować. Bo też w sypialni czy biurze, z przekonfigurowanymi, małymi :1 czy One w dublu (stereo) 2.1 z takim kompaktowym niskotonowcem zdecydowanie bym polecał. Bardziej niż z dużym, bo duży to co za dużo to nie zdrowo w niewielkim pomieszczeniu. Po prostu zmarnujemy potencjał potężnej dawki basu, jaki może i powinien się z większego wydobywać. Przy czym jedno zastrzeżenie, praktyczne zastrzeżenie. Cylindryczny, wcale nie lekki, Mini Sub nie da się (niestety) jak duży wygodnie wsunąć (kładziemy) pod kanapę. Nie. Tu trzeba nieco przestrzeni w górę, co zasadniczo problemem nie będzie, ale dla estetów chowających (szanujemy) elektronikę, zwolenników szlachetnego minimalizmu to pewnie istotne info. Szczęśliwie forma monolityczno-bezświatełkowo-bezniczego w ramach przyjętego projektu dizajnerskiego nie powinna nikomu z wyżej wymienionych popsuć feng-shui.

Sumując – pierwsze wrażenia bardzo pozytywne, z łyżką dziegciu pod postacią braku opcji dla rozbudowy różne suby Sonosowe w tandemie. Wiecie, w dużych powierzchniach, co dwa to nie jeden i dobrze zgrana konfiguracja 4.2 i dalej (no o obiektowy się rozchodzi, na razie Sonos robi to po swojemu tj. emulując, a nie dodając kolejne źródła dźwięku i dobrze, bo czcigodne mogłby tego nie zdzierżyć, prawda) to jest TO. Dwa duże Suby grały u mnie w salonie z aneksem kuchennym i zdecydowanie ten kierunek polecam. Fajnie, bardzo fajnie, że dzisiaj DSP i „dźwięk robiony” oferuje tak wiele, pozwala na drogę na skróty… efekt może być wielce satysfakcjonujący, choć instalacja jest bardzo prosta, bardzo nieskomplikowana, łatwa do aranżacji (nie widać, ledwo widać, dizajnerzy wnętrz zachwyceni) i oparta na – właśnie – potędze kodu. A kto, jak kto, ale Sonos robi to wybitnie dobrze, tu samo się, tu każdy stream audio (no i integracja z kinem na poziomie powiedziałbym wystarczającym, bo choć nie wyczynowym, to najbardziej popularno obecnym), a jeszcze dodatkowe ficzery jak głosowe, różni asystenci, smart chałupy.

Sub Mini wpisuje się zatem, choć ja (zawsze coś wytknie, maruda) chciałbym więcej, chciałbym wspomnianej współpracy małego i dużego subwoofera.W przyszłej recenzji przeczytacie więcej o SQ i o tym co robi w muzie, kinie, rozrywce sonosowe rozwiązanie (z wyjściem na audio HiFi – w dwóch częściach o AMPie było jak przegenialny to sprzęt, uwielbiam tę skrzynkę, uważam za najlepszy zdecydowanie patent Sonosa łączący światy). Będzie ten Sub w centrum, ale też jw. obok, bo przecież sam przez się nie gra, tylko we współpracy. A, bym zapomniał, czekam na słuchawy! Na razie plotki, przypuszczenia, a to byłoby świetne wg. mnie dopełnienie portfolio, całego ekosystemu. Odnośnie słuchawek to w weekend btw będzie japońszczyzna. Smakowita! Recka w blokach, pojechałem po bandzie…

PS. Rzecz jasna zintegrowany Apple Music (w sonosowym) oraz Roon (też w weekend 2.0 czyli MOBILE! opisany będzie) integracja pod AirPlay i sonosowym mesh oferują (albo będą) wyjście poza stereofoniczne granie. Tu się ostatnio sporo dzieje! Dźwięk przestrzenny dzięki Apple oraz wspomnianemu front-endowi ma wreszcie szansę wypłynąć na (bardzo) szerokie wody. Wreszcie!

Linki zebrane, do wyartykułowanych we wpisie, wcześniejszych recek:

Mniej czasami oznacza więcej… monitory Diamond 15 od Pylon-a lepsze od 18

Podziel się na:
  • Wykop
  • Facebook
  • Digg
  • Google Bookmarks
  • Blip
IMG_9181

No i masz ci! Właściciel większych po teście ma niewesołą minę. Tym właścicielem jest niżej podpisany. Mniejsze grają dojrzalszym, równiej zszytym dźwiękiem od moich 18-ek. Równiej, znaczy w 18-kach muszę zamykać porty BR, bo bas potrafi niesfornie zdominować, co w przypadku 15-ek nie występuje. Co więcej, jest tu ten basior lepiej zdefiniowany (w mniejszych) i całościowo kolumny wypadają wg. mnie lepiej. To, co tylko lekko irytowało wcześniej w przypadku większych, po podpięciu mniejszych stało się trudne do zniesienia. Cholera. Duże są… w ogóle za duże, w sensie takie spore monitory u mnie się marnują, wykorzystuję może 60% ich potencjału i nie ma szans na więcej, bo więcej = za dużo, a co za dużo to niezdrowo. Mówię o ok. 30 metrach z  aneksem kuchennym (no powiedzmy, bo to jest taki patent na wywalenie połowy ściany, także nie aneks per se, ale do powierzchni dźwiękiem karmionej wliczamy jak najbardziej), także nie jakoś kompaktowo, a jednak te 18-ki w 50 metrowym salonie nie czułyby się nieswojo. To wielki dźwięk przez duże W i D, także jak napisałem powyżej… zamykam, a jak zamykam to w jakiś tam sposób ograniczam (nawet, jeżeli w takich jak moje okolicznościach poprawiam SQ), do tego robi się schizofrenicznie, bo z 18-kami na co dzień gra sub Sonosa, a to duże i ciśnie się pytanie, czy ktoś tu nie zwariował. Otóż nie, choć znowu, z bohaterami niniejszego wpisu sub (no bez zaskoczenia) dogaduje się lepiej i bardziej się podoba.


Jednak, mimo że dość małe, to nie tak filigranowe jak nieodżałowane (bo nie produkowane już) Topazy podstawkowe

Po takim wstępniaku można by się pewnie rozejść, ale nie ma tak dobrze, bo jako że Pylon popularny i często chwalony, u nas mocno wcześniej w wielu wariacjach opisany, sobie tę konstrukcję nie tylko z większym bratem porównamy …liśmy, znaczy się. Od malutkich Topazów, po Perełki i – to już jednak z pamięci notatek i zapisków, nie z głowy – sprawdzone wcześniej u nas podstawkowe Opale, było słuchane i było pytanie zadawane: czy lepiej, czy inaczej, czy może wcale? Wygląda na to, że w przystępnym pułapie cenowym powinniśmy kierować się nie (umownie) cennikiem i wynikającą z różnicy gradacją (bo ta jest wg. mnie bardziej psychologiczna niż faktyczna) a gustem, po prostu gustem i – jeszcze na dodatek – konkretnymi warunkami jakie w miejscu słuchania mamy, znaczy czy w naszym pomieszczeniu przypadkowo inny zestaw nie pokaże dużo lepszego brzmienia i tyle. Sam zacząłem od tego, że droższe, większe okazało się u mnie mniej sensowne od tańszego, bardziej kompaktowego. A to tylko wycinek opowieści, bo w życiu nie wybrałbym przykładowo Diamondów do niewielkiego gabinetu, tylko wybrałbym nieprodukowane już „blisko polowe” Topazy. Swoją drogą brakuje mi w ofercie polskiego producenta takich kolumn obecnie – są „efekty”, które mogą oczywiście pełnić podobną do monitorowych Topazów rolę, ale jednak zaprojektowano je (niemal każda linia dysponuje takim zestawem) pod kino domowe, właśnie efektowe, zastosowania. A jeszcze, jeszcze, trafił się model aktywny, to w ogóle bylibyśmy happy. Lubią się tam z Fezzem to może jakaś kooperacja i upichcenie takiego produktu wspólnie? Tranzystor już lapoluby wypuścili, poza tym można by poeksperymentować (a choćby i z lampą, a bo czemu by nie ;-) ).

Dobra, dość tych opowieści dziwnej treści, miało być o piętnastkach diamentowych i będzie. Jak w tytule stoi: kiedy mniej oznacza więcej. Zapraszam!

» Czytaj dalej

DTS w głośnikach Sonos-a! …oraz Beam w nowej odsłonie Atmos-lubnej odsłonie

Podziel się na:
  • Wykop
  • Facebook
  • Digg
  • Google Bookmarks
  • Blip
tn_Beam-Credenza-White

Doskonała wiadomość dla użytkowników Sonos-a… wielki nieobecny, konkurencyjny sposób zapisu dźwięku dla Dolby, znaczy DTS trafi do wszystkich, sprzedawanych obecnie, kino-domowych urządzeń producenta… i nie tylko. Innymi słowy DTS będzie dostępny w Playbar, Playbase, AMP-ie, w obu generacjach Beam’a oraz najnowszej graj belce ARC. Znakomicie, bo wiele osób, które wcześniej za niemałe pieniądze zakupiło projektory dźwiękowe Sonos-a będzie mogło cieszyć się pełnym wsparciem kodeków kina domowego, obsługą dźwięku przestrzennego w obu rynkowych standardach. DTS to rzadko obecnie spotykany gość w dostępnych na rynku produktach (szczególnie w grajbelkach rzadko). Bardzo fajnie, że wśród urządzeń wspieranych wylądował także AMP. Choć dla wielu ten wg. mnie mocno niedoceniany (pomiary, gdy gra z cyfrowych źródeł, stawiają ten wzmacniacz w absolutnej czołówce, deklasuje wiele wzmaków utytułowanych marek. Stereo, nie amplitunerów KD, tylko integr, końcówek mocy!), to głównie źródło dwukanałowego dźwięku (wpięcie ekosystemu sonos-a w HiFi… bo tym oczywiście jest AMP), sprzęt pozwala na połączenie stereofonii z kwadrofonicznym, uzupełnionym o bezprzewodowy, firmowy sub, kino domowym zestawem jaki można na bazie tej skrzynki stworzyć. Sam użytkuję takie coś i wierzcie mi, że naprawdę warto. W teście (patrz tutaj) klamot wypadał bardzo fajnie, ale głównie skupiłem się tam na stereo, dlatego planuję uzupełnienie wpisu o kino domowe stworzone wokół „sono-wzmacniacza”. Swoją drogą to jedyna taka konstrukcja na rynku, która pozwala na integrację wizji (wzorowa i wzorcowa implementacja kanału zwrotnego HDMI – ARC działa bez żadnych „ale”, a jak ktoś ma starą, ale jarą, plazmę i starsze stand. HDMI to przejściówka optyczna i lecimy*) z dwoma klasycznymi wyjściami LFE dla aktywnych niskotonowców i dodatkowo bezprzewodowym linkiem dla dwóch kolejnych Sonos Sub-ów (3 gen).  Mhm. Tu nie ma pomyłki i jak ktoś chce bawić się w poważne nagłośnienie kino-domowe, chce doświadczyć dobrodziejstw dźwięku obiektowego, to konfiguracja z 2 woferami to jest właśnie TO. Fenomenalną sprawą jest także bardzo prosty, ale też bardzo skuteczny, sposób ustawienia parametrów pracy takiego wielokanałowego zestawu w oprogramowaniu Sonos-a. Wzmak nie tylko da się kontrolować w sofcie, znaczy w apce, zmieniając nastawy… można też tradycyjnie z dowolnego pilota do TV uczynić proste narzędzie do podstawowej kontroli. Cóż, w takim „bukiecie” nikt tego nie oferuje. Aha, dzięki funkcji wzmocnienia mowy w aplikacji kino-domowej, mimo formalnego braku centralnego, dźwiękom dialogów w takiej konfiguracji naprawdę trudno coś zarzucić. Dla jabłkolubów dodatkowym, ogromnym plusem, jest jedyna na razie, pełna integracja API streamingu jabłczanego w obsługiwanych przez soft sonosowy serwisach strumieniowych. Także można sobie grać te losslessy dostępne od niedawna, bez wad jakie czyhają na korzystających z AirPlay-a (w „2″ często, gęsto macie mimo materiału bezstratnego, konwersję do AAC na urządzeniach niejabłkowych! Nie jest to rozwiązanie bitperfect takoż i to bez względu na okoliczności, nawet w bezstratnej jakości streamu). Do tego rozrastająca się biblioteka dźwięku przestrzennego w Apple Music, dostępna na sono-klamotach.

Tia, pozachwycałem się DTSem (bo też jest się z czego cieszyć), obecnymi możliwościami sprzętu, a tu dzisiaj zdjęto NDA i wylądował w ofercie podrasowany Beam Gen.2. Ta belka wywarła na mnie (test) bardzo dobre wrażenie… lepsze niż dużo droższy ARC, cieszy zatem informacja o uzupełnieniu jej możliwości o wsparcie dla obiektowego. Dolby Atmos to najistotniejsze novum, ale nie jedyne. Cała belka to de facto nowa konstrukcja (choć tego nie widać, może poza zmienionym grillem z poliwęglanu), bo nowy procesor, bo nowe przetworniki akustyczne / ich układ, bo wreszcie nowa komunikacja… jest obsługa najnowszego standardu eARC oraz NFC do szybkiego sparowania belki z aplikacją, sonosową siecią mash via telefon. Także jednak nie taka kosmetyka, choć na pierwszy rzut oka nic się nie zmieniło. Niestety zmieniła się także cena. Było 1899, jest 2199 pln. To jak na możliwości, nadal konkurencyjnie, ale warto nadmienić, że mówimy o kompaktowej, małej belce, a nie dużym soundbarze, zazwyczaj w komplecie z subem. Także trzeba rozważyć za i przeciw, jak ktoś wejdzie w ekosystem nie będzie miał wątpliwości, dla kogoś mniej, czy w ogóle nie zainteresowanego multistrefowym setupem Sonos-a taki produkt traci sporo na atrakcyjności. Firma ostatnio zapowiedziała wzrost cen swoich produktów (zauważalnym – średnio ok. 50$, przy czym niektóre rzeczy pozostały ze starą ceną jak Move np.), tutaj boli nieco mniej, bo nowa wersja, progres możliwości itd. Jak się pojawi u nas w dystrybucji, zapewne przeczytacie na łamach HDO naszą opinię o tym sprzęcie. W pdf-ie, dla zainteresowanych, pełna specyfikacja nowości. Rozpoczęcie sprzedaży – 5 października.

* przy optyku, co warto zaznaczyć, nie ma pełnego Atmosa, dekodowanie maksymalnie w Dolby Digital + (kompresja stratna, ograniczenia obsługi obiektowego). Dotyczy to każdego sprzętu wspierającego, po zastosowaniu przejściówki musimy liczyć się z obsługą kompromisową w zakresie nowych technologii dźwięku przestrzennego.

PS. Czekam na dwie rzeczy: integrację podrasowanego Trueplay (auto korekcja, dopasowanie do pomieszczenia ustawień brzmieniowych sprzętu) w całej linii produktowej z uwzględnieniem spec. wariantu dla AMPa oraz wypuszczenie zapowiedzianych kiedyś (nieoficjalnie!) produktów domykających ofertę: mniejszego sub-a (i tańszego zarazem) oraz bezdrutowych słuchawek.

PPS. Jeszcze jedno: wspierany będzie w całym ekosystemie Dolby Atmos Music oraz (na wybranych urządzeniach) Amazon Music Ultra HD. Także nie tylko kino z dookolnym dźwiękiem, ale także muzyka. Kiedyś wspominałem o tym na HDO – to będzie spora rewolucja na rynku AUDIO – wejście na poważnie w coś więcej niż stereo. Moim zdaniem będzie to znacznie większa rzecz od hi-resów, bezstratnej jakości, które dopiero teraz zaczynają być jakościowym standardem w oferowanej nam muzyce (w sieci). Mało kto przejdzie obojętnie obok wielokanałowego AUDIO. Dlaczego? Bo tu od razu słychać różnicę (nie przesądzając, czy to dla każdego będzie progres, czy w ogóle akceptowalne, dla purystów pewnie niekoniecznie, ale dla mas… oj będzie to coś wielkiego, zobaczycie).

Sonos Beam (Gen2) Fact Sheet

 

Sonos w kwadrofonii, Sonos w multichannel. Sonos Sub & AMP

Podziel się na:
  • Wykop
  • Facebook
  • Digg
  • Google Bookmarks
  • Blip
IMG_7973

Obrodziło, oj obrodziło moi drodzy! Sonos Sub, już 3 generacji, w bardzo rozbudowanym setupie redakcyjnym sprawdzany. Nie, nie idziemy na łatwiznę, nie robimy tak, jak 99% sajtów, że z grajbelką jakąś (przetestowana Beam, czy Arc) i już, tylko w konfiguracji 4.1, a nawet 4.2 będzie to, to sprawdzane. Ale że jak? A właśnie tak: Sonos AMP (w recenzji na HDO macie o tym łączniku HiFi z sonosystemem, dla przypomnienia: klasyczne kolumienki podpinamy, świetna sekcja amp/cyfrowa, gorsza ADC czyli wejście dla gramofonu… w sumie wystarczająco dobre, HDMI ARC i w ogóle kino, bo też multichannel -> kwadrofonia z 1/2/3(!) subami). Czytaj… sono kolumienki na tyłach + rzeczony Sub (4.1, a nawet 4.2, bo aktywny, klasyczny też podpinamy pod AMPa, bo czemu by nie sprawdzić takiej konfiguracji, hę?) z pylonowymi frontami (Diamond) w setupie nam gra…

Więcej:

Obraz i dźwięk razem? Zidoo UHD3000 synergia na którą czekaliśmy!

Podziel się na:
  • Wykop
  • Facebook
  • Digg
  • Google Bookmarks
  • Blip
IMG_7625

Wspominałem w zajawce, że to ma być (wreszcie?) następca nieodżałowanych Oppo BDP. Ma w końcu pojawić się na rynku skrzynka, która łączy światy audio oraz wideo na poziomie wcześniej (dawno) nieoglądanym, integrująca to co dla wideo i audio -fila stanowi obowiązkowe elementy setupu w jednym klamocie. Odtwarzacz, na który – jak głosi tytuł dzisiejszej recenzji – czekaliśmy. Czy się doczekaliśmy? Odpowiedź na to pytanie jest złożona, są tacy, którzy (nadal) czekają na coś, co wypluje im na analogowych wyjściach pełne osiem kanałów. Tu tego nie ma, uprzedzam, tego na razie bez procesora / amplitunera / setupu zbudowanego pod wielokanałowe nie uświadczymy. Także funkcjonalność w zakresie autonomicznego grania w wielu kanałach nadal jest wyzwaniem dla branży. No to jak z tym Oppo w końcu, hę? Otóż, moim skromnym zdaniem, poza wielokanałowymi ścieżkami audio (muzyka), które stanowią raczej niszę, dostajemy produkt kompletny, co więcej produkt, który broni się całościowo jakością wykonania, parametrami, funkcjonalnością oraz możliwością integracji tego co na ekranie z tym co na kolumnach na poziomie unikalnym w skali rynku. Owszem, są nadal produkowane hi-endowe odtwarzacze wieloformatowe (nisza, niszy), kosztujące krocie (znacznie więcej niż tytułowy) z jednym, istotnym, ale – to praktycznie wyłącznie japońszczyzna z wsparciem nieistniejącym w praktyce, z ogromnymi ograniczeniami odnośnie obsługi nowego (formaty, kodeki, usługi), często skoncentrowane na obsłudze tego co na fizycznym, optycznym dysku i tyle. UHD3000 jest plikowcem, płyta może być tu co najwyżej dawcą materiału, można podpiąć czytnik i sobie zgrywać (na upartego też grać, ale to bardziej ciekawostka), ale to właśnie dyski twarde czy półprzewodnikowe mają być clou, względnie to co w zasobach lokalnych udostępnione jest ma nam grać. Można połączyć to, to ze streamem, ale nie jest to coś, co jest tutaj w centrum uwagi (usługi strumieniowe). Zwyczajnie, nowoczesny SmartTV zrobi to szybciej/lepiej, choć z drugiej strony UHD3000 będzie prawdopodobnie znacznie dłużej „na czasie”, podczas gdy sezonowy TV ze swoim fw utraci po 2-3 latach aktualność w necie, będzie już niewspierany. Także pliki, te najlepsze, te abolutnie naj (zarówno audio jak i wideo) o DOWOLNYCH w praktyce parametrach można za pośrednictwem tego playera grać. W przypadku strumieniowców HiFi/high-end z branży stricte audio, właściwie nic nie oferuje takich zdolności, jesteśmy zwyczajnie ograniczeni przez niezbyt wydajne plaftormy SoC, oprogramowanie oraz cały projekt nawet bardzo drogich urządzeń streamingujących audio z najwyższej półki zwyczajnie nie obsługuje ekstremalnych parametrów transmisji, wyczynowej konwersji w locie, nie gra ISO, nie potrafi poradzić sobie z obsługą sygnału DSD w trybie Native itd.

Opisywany Zidoo potrafi to i dużo więcej. Sześciordzeniowe serce dba o to (w audio branży stosuje się wyłącznie 2 lub 4 rdzeniowe, niezbyt wydajne CPU/SoC) by wszystko działało sprawnie, szybko, bez przycięć. I faktycznie w czasie testów nie natrafiłem na materiał, który nie mógłby się odtworzyć, a próbowałem „zagiąć” odtwarzacz na naprawdę wymagających plikach. Co istotne, mimo ograniczeń samego Androida (który jest tu tylko jedną z możliwości, o czym poniżej), Zidoo napisało fw w taki sposób, by obejść rafy OS, pozwalając na cieszenie się pełnym potencjałem wbudowanej sekcji C/A oraz strumieniowania czy lokalnego grania muzyki. Nie ma zatem sztywnego ustawienia dla próbkowania na poziomie 48kHz, można odtwarzać w jakości redbooka (44.1), można spokojnie strumieniować z każdego możliwego serwisu streamingowego audio (także tych niszowych, o wysokich parametrach dźwięku!), tutaj w odróżnieniu od wideo nie ma żadnych ograniczeń (czekamy na wsparcie dla Youtube 4K z Dolby Vision oraz ewentualne dodanie Netflix-a …choć jak wspomniałem, ma to być jakościowy odpowiednik dobrego BD-playera, tyle że z plików grający), można sobie słuchać muzyki bez odpalania ekranu, wyświetlacza na przedzie, wszystko z apki lub interfejsu przeglądarki www. Warta podkreślenia, już na wstępie, jest doskonała kultura pracy – mimo aktywnego chłodzenia, sprzęt pozostaje cały czas cichy (można ustawiać w menu parametry pracy sys. chłodzenia), w praktyce całkowicie bezszelestny. Cóż, poprawiono ten element zdecydowanie względem testowanego X20Pro (obok mniej audiofilskiego, bardziej pod wideo UHD2000 należącego do poprzedniej gen topowych playerów Zidoo), który nie dość że potrafił być bardzo ciepły to jeszcze czasami był bardzo głośny. Jest naprawdę cicho i w trybie auto (który można spokojnie zostawić w ustawieniach na stałe) jest po prostu cicho. Ważne, szczególnie w aspekcie grania na tym klamocie muzyki. W trakcie testów siedział stary dysk talerzowy, tylko HDD był słyszalny – nowoczesne „twardziele” mają znacznie poprawioną kulturę pracy, nie mówiąc o bezgłośnych SSD (ale tu jednak więcej zapłacimy za GB, choć dzięki dwóm zatokom można pokusić się o hybrydowe rozwiązanie tj. SSD do muzyki / odtwarzania oraz HDD do magazynowania / wideo). W porównaniu z poprzednikiem zmieniono (poprawiono) właściwie każdy element konstrukcji – brawo – dopieszczając to, co albo kulało, albo po prostu można było jeszcze poprawić względem poprzednika. W kolejności: nowy, potężny SoC (cholernie ważne!), układ ESS9068 (szybsze przełączanie do trybu DAC, działanie w automacie tj. HDMI -> DAC zmienia nam ustawienia z mch na stereo i z powrotem bez konieczności przestawiania czegokolwiek! Przy czym S/N wyższy od tego, co oferuje ESS9038Pro), wreszcie kompletnie nowe PSU z nowym modułem chłodzenia (wiatrak w centralnej części chłodzi wszystkie elementy). Zwraca uwagę surowa, elegancka, minimalistyczna forma, grube aluminiowe ścianki frontu, to wszystko pozytywnie wpływa na odbiór całości zaraz po wyjęciu z pudła i ustawieniu na AV szafce.

Sumując wstępniaka, tak, ten player to dopracowany wszystkograj plikowy, który w ramach przyjętej koncepcji (wideo bez ograniczeń cyfrowo i audio na najwyższym poziomie w 2ch) nie pozostawia wiele do życzenia. Poniżej, w rozwinięciu uzasadnienie, wyszczególnienie paru baboli oraz – na koniec – apel do Zidoo dotyczący umownego „UHD4000″:

PS. Dobre wieści, proces certyfikacji właśnie z sukcesem zakończony dla modelu Z9X. Trwało to okrągły rok… nieźle! Widać, że dev bardzo skrupulatnie podchodzi do tematu i nie daje certyfikatu na piękne oczy! Odnośnie zrecenzowanego modelu, praca nad certyfikatem w toku, także na pewno sprzęt doczeka pełnego wsparcia Roon Ready. Pojawiła się zakładka partnera https://roonlabs.com/partners/zidoo …to świetna wiadomość dla użytkowników produktów marki Zidoo. Jak tylko model UHD3000 otrzyma certyfikat nie omieszkam wspomnieć.

» Czytaj dalej

Chińskie high-endy atakują!GUSTARD X26PRO&ZIDOO UHD3000

Podziel się na:
  • Wykop
  • Facebook
  • Digg
  • Google Bookmarks
  • Blip
IMG_7644

Tym razem przekierowanie na nasz fanpage, za co z góry przepraszam wszystkich mających alergię na cukierberga. Takie czasy. Trafiły do nas dwa mocarne klamoty… GUSTARD X26PRO to uberDAC z podwójnym ESS9038Pro i całkowicie autorską sekcją, dyskretny, żadne opampy, no miód i orzeszki jednym słowem. Zidoo UHD3000 (nasz test poprzednika UHD2000 tutaj) to kontynuacja patentu na synergię dwóch światów: wizji i dźwięku w najlepszej jakościowo formie. Wszystkoodtwarzający, ze wsparciem dla każdego wyczynowego formatu, z ustawieniami pod kurek (pro, instalatorskie)… według mnie to godny następca nieodżałowanych BDP firmy rip OPPO. Aż tak dobrze i we wpisie możecie przeczytać dlaczego aż tak. Obie zajawki pełne informacji o sprzęcie, o jego ogromnych możliwościach (serio, te dwie konstrukcje wyróżniają się na tle konkurencji, dotyczy to zarówno DACa z funkcją pre, jak i playera z funkcją serwera.

Mega galerie z opisem, pierwsze wrażenia (orgia wizyjno-brzmieniowa… Chińczyk potrafi), konstatacja że bez odpowiedniego supportu (konkurencja) produkty są niepełnowartościowe. Tu jest zupełnie inaczej (Zidoo), bo dostajemy w pakiecie wsparcie na serio, a nie na niby (większość klamotów utytułowanych gigantów z branży… wstyd!). Uwagę zwraca nie tylko świetna inżynieria, doskonały projekt (w obu przypadkach), ale takoż wycena tego, co dostajemy za wydany pieniądz. Czy tam, w środku, jest jakieś cięcie kosztów, że księgowy przycinał, że gorszej jakości (komponenty)? Otóż nie! Tam w środku siedzą części jakie znajdziemy w „zachodnich” high-endach za kilkanaście, kilkadziesiąt tysięcy pln. Serio. Co gorsza dla konkurentów to wszystko właśnie uczciwie wycenione, znaczy nie mamy wrażenia że płacimy jak u Apple za dodatkową przestrzeń dyskową tudzież pamięć RAM ;-) Po prostu płacimy za to, co dostajemy bez ekstraordynaryjnego narzutu. Te skrzynki w żadnym aspekcie nie odstają, ba patrząc na tytułowego GUSTARDA widzę ROCKNA AUDIO, tyle że w zupełnie innych realiach kosztowych. 

Myślę sobie, że mówimy tutaj o sprzęcie już docelowym, za który żądają normalnych pieniędzy, a nie równowartości miejskiego autka (najmarniej). To robi różnicę. Zapraszam do zapoznania się z wpisami na fb, w najbliższy weekend zaległości …dwa zupełnie różne patenty na to samo (DAC z dodatkami), bardzo wyróżniające się patenty: hybryda od CAYINa oraz „monitor” cyfrowo-analogowy od SPLa. Publikacja w formie porównawczej, lubię takie, mam nadzieję że też lubicie, przedstawiająca krańcowo odmienne sposoby na konwersję zer, jedynek do postaci analogowej, z wieloma – znowu – odmiennymi, przydatnymi (dla różnych klientów, użytkowników) funkcjami. Jedno urządzenie wybitnie domowe, drugie mocno studyjne, a wspólnym mianownikiem w przypadku obu dobry sound, a nawet (w przypadku jednego w szczególności) bardzo.

Przy okazji, dziękuję oficjalnemu dystrybutorowi, firmie C4I za możliwość szczególarskiego zapoznania się z tytułowym Zidoo UHD3000 (z odpowiednią oprawą materiałowo-sprzętową). To wielce pomocne w pracy, ułatwia kompleksowe obadanie klamota. 


 

Linki:

Jak soundbar to taki? Sonos Beam SYSTEMOWO przetestowany

Podziel się na:
  • Wykop
  • Facebook
  • Digg
  • Google Bookmarks
  • Blip
IMG_5863

Tylko właściwy kontekst, tylko szczególarskie sprawdzenie z uwzględnieniem możliwości, których zazwyczaj recenzenci nie uwzględniają (tytułowe systemowe okoliczności przyrody plus kompleksowo software – tu takoż Roon) pozwala na ujawnienie potencjału testowanego klamota, pozwala na miarodajną opinię o możliwościach sprzętu. Przetestowanie samej „belki”, dźwięku jaki się z niej wydobywa to dalece niekompletny obraz produktu, a suche wymienienie potencjalnych możliwości, bez ich empirycznego przetestowania to bardziej folder reklamowy, materiał promocyjny… większość recenzji ogranicza się do „liźnięcia” tematu. Takie coś jest kompletnie pozbawione sensu, mija się z celem. Subiektywny opis brzmienia to jedno, kompletne sprawdzenie (czasami weryfikacja tego, co „na pudełku”), ujęcie wszelkich sposobów i możliwości wykorzystania klamota to wg. mnie coś dającego miarodajny (a nie folderowy) obraz czego może się spodziewać Czytelnik po odpakowaniu kartonu, na co może realnie liczyć.

Romuś approved ;-)

Miałem możliwość zaznajomienia z innymi projektorami dźwiękowymi Sonosa, sam Beam został przetestowany w całej, rozbudowanej instalacji, sprawdzony nie tylko w firmowym software, ale także przy wykorzystaniu front-endu Roon oraz odtwarzaczu programowym z dostępem chmurowym (do własnej kolekcji nagrań) Vox Player. Każda z tych opcji pozwalała na uruchomienie odtwarzania w natywnym, firmowym protokole transmisji mesh (sprawdziłem ofc AirPlay, ale ten mimo nowej wersji, nadal nie jest bitperfect), na odtwarzanie w strefach / grupach, dodanie nowych możliwości (zarówno Vox, jak i Roon, przy czym ten ostatni z mocarnym silnikiem DSP daje naprawdę ogromne możliwości). Belka grała podpięta pod odbiornik telewizyjny (HDMI ARC), gdy miało być z wizją (naturalne otoczenie, ale jak przeczytacie nie tylko stanowi o wartości tej propozycji), grała strumieniując z wielorakich źródeł (Roon i Vox pozwalają na dalsze rozszerzenie streamów do rekordowego poziomu, nic innego Wam nie zagra absolutnie wszystkiego w natywnym dla siebie protokole transmisji). Wspominałem o fundamentalnych zmianach jakie przynosi nowe środowisko – firmware S2… działanie w ramach ekosystemu, płynność, brak opóźnień, natychmiastowa reakcja, możliwość elastycznego łączenia wszystkich elementów systemu. Mhm, to wszystko mamy tu w standardzie. Cholernie to ważne, bo właśnie ten element – stabilność, pewność działania oraz odpowiednie wsparcie zazwyczaj powoduje problemy, bywa że totalnie leży, a recenzenci z braku czasu, braku chęci, czasami możliwości, ten kluczowy aspekt pomijają, albo uwzględniają na marginesie. A to jest clou sieciowych, skomputeryzowanych systemów audio i właściwie każdy opis nie uwzględniający powyższego jest nie tylko nie pełny, ale bywa całkowicie błędny, sugerujący „wszystko na zielono”, podczas gdy faktycznie strasznie chrupie.

Podniesienie odbiornika pozwoliło umiejscowić niewielki projektor pod telewizorem…

Z ambilightem Philipsa, z Hue Play

Beam wg. mnie jest najlepszym kinodomowym produktem Sonosa, lepszym od nowego ARCa, lepszym od pierwszej belki, czy podstawki grającej pod telewizor tego producenta…

» Czytaj dalej

Sonos prawie dobrze, ale to prawie robi różnicę. Soundbar Arc i reszta…

Podziel się na:
  • Wykop
  • Facebook
  • Digg
  • Google Bookmarks
  • Blip
773x0x1-1

Na wstępie o rozczarowaniu. Ani Nowy Five, ani nowy Sub, to nie są produkty nowe, tylko po prostu odświeżone. Tak, mocniejsze bebechy, więcej pamięci, ale od strony stylistycznej, a przede wszystkim od strony SQ żadnych zmian. Bo to ten sam układ, te same przetworniki (w sensie wielkości, umiejscowienia oraz aplikacji). Szczerze? Po tylko latach czekania (szczególnie na nową piątkę) mogliby się bardziej postarać. Co więcej nowy sub to nie mniejszy, tańszy sub (a takie były oczekiwania i niektóre nieoficjalne zapowiedzi) a dokładnie to, co powyżej. Czyli drogi, bezprzewodowy niskotonowiec, trzeciej już z kolej generacji, zaklęty dokładnie w tym samym opakowaniu. Ehhh. Rzecz jasna za moment trafi do nas rewolucja pod nazwą S2 – nowy software, który wszystko zmienia (dźwięk przestrzenny na nowym poziomie, dźwięk hi-res, nowe, jeszcze bardzie zaawansowane algorytmy pomiaru pomieszczenia, nowe tryby strefowe…

Tym, co miało zachwycić, jest nowy projektor dźwiękowy / soundbar Sonos Arc. Zamiast Playbara i Playbase mamy nowego, nowoczesnego, naszpikowanego nowymi technologiami soundbara. Pierwsze wrażenie bardzo pozytywne, ale jak wejdziemy w szczegóły to… niestety… widać sporo chropowatości w produkcie, który ma domyślnie stać się fundamentem nowego rozwiązania Sonosa w zakresie kina domowego. W dobie wielkich ekranów, mały Beam jest rozwiązaniem budżetowo-kompromisowym, a Arc w zamyśle producenta to coś, co jest na szczycie i ma się sprawdzić teraz i jutro, w kinie i w muzyce, ma być na lata wyznacznikiem nowoczesności w salonie.

Czy to się udało? Patrząc na specyfikację, przykro mi to napisać, ale absolutnie nie. Nie rozumiem, dlaczego firma nie zdecydowała się na wprowadzenie przeplotki tj. dodatkowego wyjścia HDMI. Arc ma jedynie dwukierunkowy (eARC), pojedynczy port, który pozwoli podłączyć go domyślnie do telewizora z odpowiednim złączem. Tyle. To bardzo niewystarczające, wręcz szokująco niewystarczające rozwiązanie, bo ogranicza nas do jednego, jedynego ekranu (to raz) oraz nie daje możliwości wygodnej integracji z innymi komponentami, takimi jak procesory AV, amplitunery AV etc. Ktoś powie, no dobrze, ale to ma być właśnie zamiast – ok, rozumiem, zamiast innych elementów, w tej sytuacji może już zbędnych (bo strumienie zintegrowane w odbiorniku, bo wszystko co niezbędne „pod maską”…). Cóż, nie jest to prawda, bo nawet systemowo (Sonos) musimy zderzyć się z bardzo prawdopodobną niekompatybilnością telewizora z najnowszymi technologiami audiowizyjnymi bez żadnych widoków na obejście problemu (bo tylko eARC). Dodatkowo, jak wspomniałem, nie ma opcji by zintegrować w sensowny sposób (tak można kombinować via matryce, bardzo rośnie koszt instalacji, w ogóle przestaje to wg. mnie mieć sens) inny, niż telewizyjny ekran w salonie. A przecież wiele osób wykorzystuje obok TV także projektor. Sytuacja w takim scenariuszu wygląda kompletnie beznadziejnie – nie dość, że tylko TV to jeszcze nawet samo podpięcie pod projektor zamiast generuje wtopę – projektor raczej nie będzie wyposażony w najnowsze rozwiązanie z eARC (świetne, nowoczesne, świeże, o doskonałych parametrach, projekcje nie dysponują takim wyposażeniem). To wyjście (dodatkowe) HDMI to absolutne minimum, a w projektorze dźwiękowym za prawie 4k wymagałbym przynajmniej jednego, dodatkowego portu wejściowego. Nic z tego.

Projektor od strony możliwości sonicznych robi wrażenie, jest – jak zapowiadano – kompatybilny z Dolby Atmos (5.2.0 …, jak mało to uzupełniamy to przez dodatnie subów, względnie dodatnie z tyłu, boków kolumienek One). Mamy baterię 11 przetworników, pewnie dźwiękowo będzie to na wysokim poziomie, ale …no właśnie, znowu ale! Dlaczego Sonos wypuszczając domyślnie bezkompromisowy sprzęt, nie zdecydował się na uzupełnienie możliwości o konkurencyjnego DTS-a X?! Przecież to jest kompletnie bez sensu, bo właśnie konkurencja bardzo, ale to bardzo rozwinęła w swoim rozwiązaniu kwestie programowego budowania scenerii dźwiękowej, emulacji pseudoprzestrzennej na potrzeby dźwięku obiektowego. Tego Atmos nie oferuje, a jest to cholernie ważne, bo po pierwsze soundbar to mimo zaawansowania, potężnego DSP źródło de facto monofoniczne, które siłą rzeczy musi udawać, tworzyć coś, czego (fizycznie) nie ma. Co z tego, że mamy promieniowanie w górę (co swoją drogą stanowi spory kompromis odnośnie tworzenia efektu dookólnego, obiektowego środowiska dźwiękowego), jak w co najmniej paru zastosowaniach będziemy musieli obejść się smakiem (wrażenia przestrzenne). Mam tu na myśli to, co nadciąga – nowe konsole, nowa generacja sprzętu rozrywkowego, położenie mocnego akcentu na obiektowe audio w grach (brak mch LPCM!!!), ale także (na co wskazują eksperymenty serwisów streamingowych audio vide 360 w Tidalu czy Deezerze) w muzyce. Tu więcej oznacza kompatybilność, brak zaś emulację co najwyżej dźwięku przestrzennego w starym wydaniu (DD+), albo w ogóle zerowe możliwości skorzystania z zalet kilkunastu przetworników wbudowanych w belkę. Słabe to bardzo.

Hue Play &

HDMI Synch box… mądrze skonfigurowane, robi różnicę, nie tylko w kinie / elektronicznej rozrywce… w muzyce też

   

Przy czym instalacja musi być przemyślana, dostosowana do pomieszczenia, położenia źródeł obrazu i DŹWIĘKU. 
Dwie świetlne kolumienki to dopiero początek zabawy i nie że więcej to lepiej (do 10 źródeł światła),
tylko – właśnie – odpowiednio skonfigurowane, subtelne, reaktywne światło z dźwiękiem przepisem na coś bardzo wciągającego

  

Wbrew pozorom wcale (choć jest automat) nie jest łatwo to skonfigurować, trzeba sporo się natrudzić, ale efekt – serio – warty jest poświęconego czasu. Samo oprogramowanie i zasada działania nieco pogmatwane i niezbyt intuicyjne. Trzeba się oswoić i przede wszystkim znaleźć odpowiedni balans: liczba punktów / poziom intensywności / umiejscowienie

Testuję obecnie akcesorium znacząco zwiększające immersję przed ekranem… wróć, nie tylko przed ekranem, bo słucham sporo muzyki w salonie właśnie z udziałem tego pudełka (i nie są to w tym wypadku tylko klipy, bo ekran/y pełnią funkcję albo tła – z jakimś fajnym motywem, albo interfejsu playera) i nie, nie jest to dyskoteka. To coś, co naprawdę generuje nowy poziom konsumowania treści multimedialnych, sprawdza się nie tylko świetnie w przypadku kina, nie tylko (największy przyrost przyjemności z obcowania) w grach, ale także – właśnie – w słuchaniu muzyki. Tak, chodzi o ostatnio opisywany chyba w każdym miejscu Philips HDMI synch box, który podejrzewam wielkiej kariery nie zrobi. Nie zrobi, bo nie zostanie odpowiednio zintegrowany, wykorzystany, nie zostanie odkryty potencjał tego ustrojstwa. A potencjał ma to, to ogromny. Oczywiście podzielę się wnioskami, głównie w zakresie audio, bo jest wierzcie mi o czym pisać. Tak jak kiedyś, w pradawnych czasach, lubiłem odtwarzać coś na PS3 wyświetlając motyw z Matką Ziemią na dużym, plazmowym ekranie, tak teraz z przyjemnością tworzę scenerię do słuchania ulubionych dźwięków za pośrednictwem akcesorium Philipsa*. To taki Ambilight tylko podkręcony, na dużo wyższym, wręcz – powiem wprost – nowym, lepszym, dużo lepszym poziomie. Można subtelnie, przy zachowaniu proporcji (co by nie rozpraszało, a właśnie zwiększało immersję) bardzo uprzyjemnić sobie odsłuch, czy oglądania, czy wreszcie granie. I tak, w muzyce, to zdaje egzamin, szczególnie gdy poświęcimy czas na właściwe ustawienie źródeł światła (najlepiej dedykowanych tj. Hue Play), dobierzemy parametry, odpowiednio zsynchronizujemy ze źródłem obrazu i/lub dźwięku (polecam komputer). Światło – dźwięk. To działa!

    

 

Najlepiej z komputera, podpinamy pod ekrany i jest zabawa…

Czemu wspominam o tym rozwiązaniu Philipsa przy okazji opisu Arc-a? Ano dlatego, że ograniczenia nowego projektora Sonosa utrudniają wykorzystanie tego typu sprzętu. Jak wspomniałem, nie wykorzystamy SmartTV, nie jest to coś, co idzie w kierunku integracji (kierunek Sonosa) wszystkiego w ramach jednego, a wręcz przeciwnie. Przy czym mimo oczywistej popularności, atrakcyjności nie mnożenia bytów, przyszłość domowych systemów rozrywki będzie iść w stronę dodawania kolejnych elementów, elementów inteligentnej chałupy w celu zwiększenia naszego zaangażowania w to co się dzieje na ekranie, to co dociera do naszych uszu z głośników. Coś za prawie 4 tysiące powinno uwzględniać to, co powyżej. Oczywiście nowe możliwości (S2) wprowadzą cały ekosystem na nowy poziom, choćby za sprawą wprowadzenia dźwięku wysokiej rozdzielczości, nowych opcji przestrzennych i (co jest według mnie najważniejsze) znacznego rozwinięcia technologii korekcji pomieszczenia (nowe TruePlay). To wszystko na pewno będzie pozytywnie wpływało na poziom zadowolenia użytkowników, sam nie mogę się doczekać (czerwiec) wielkiego upgrade’u, licząc że szybko skorzystam z nowych możliwości pod Roonem (integracja Sonosa we front-endzie jest pierwszorzędna!).

Szkoda, że nowości hardwareowe nie spełniają oczekiwań wielu zainteresowanych tematem. To tytułowe „prawie” niestety robi gigantyczną różnicę. Sonos miał szansę w przededniu najważniejszej od lat aktualizacji systemu (software) wprowadzić coś, co zrewolucjonizuje rynek. Moim zdaniem zaprzepaścił szansę, powiem nawet mocniej – bez oczekiwanego, mniejszego i tańszego, nowego Suba, bez opisanych technologii/wyposażenia których poskąpiono w Arc-u, wielu mocno zastanowi się, czy jednak nie będzie lepiej oprzeć integrację audio i wideo o przetestowanego u nas (poza kinem, czekam na to S2 jw) w paru odsłonach AMPa. Aaa jakby się ktoś pytał… Tak, Arc ma też opcję podpięcia optykiem, tylko co z tego – odpada (bo zbyt małą przepustowość oferuje TOSLink) Atmos, obiektowy, w ogóle odpada duża część zabawy, to tylko erzac, awaryjna opcja (gdy ekran nie ma zwrotnego kanału), a nie coś, co załatwia problem. Integracja AI czy AirPlay 2 na nikim dzisiaj nie robi już większego wrażenia, to już jest jako standard w produktach Sonosa oraz rynkowych rywali.

Ciekawe co zrobi konkurencja? Mam tu na myśli głównie Apple, które musi coś zrobić, by uzasadnić istnienie swojej platformy streamingowej (gdzie jakość odgrywa kluczową rolę tj. obraz ultrawysokiej rozdzielczości i dźwięk obiektowy), uratować kompletnie położony temat strefowego, inteligentnego dźwięku tj. Home Poda. To miał być produkt do słuchania muzyki, ale także do rozbudowy, stworzenia na bazie rozwiązania pod wizję. Nic takiego się nie stało i zawalona dystrybucja, opóźnienia, ograniczone możliwości, wysoka cena dobiły temat. Może wraz z tańszym rozwiązaniem, które ma niebawem zadebiutować, może z rozbudową (???) możliwości w kinie, pojawi się ciekawa alternatywa? Są ofc specjaliści (Yamaha itd), tyle że na styku najnowszego, internetu rzeczy, technologii wizyjnych, rozrywkowych i audio teoretycznie to wielkim z IT powinno być łatwiej. Tak jednak nie jest, a przynajmniej w pełnym zakresie, całościowym nie jest. Sonos jest tu ewenementem, bo przecież też specjalizacja i to wąska w sumie. Mógł odskoczyć konkurencji o lata świetlne. Właśnie teraz. Nie zrobił tego. Cóż, taka okazja może się już nie powtórzyć.

* pełna nazwa to Philips Hue Play HDMI Synch Box… tak, te philipsowe nazwy produktów, masakra