LogowanieZarejestruj się
News

HI-END OD MELODIKI: NOWY PRZEWÓD GŁOŚNIKOWY MELODIKA BROWN SUGAR BSSC95XX

Podziel się na:
  • Wykop
  • Facebook
  • Digg
  • Google Bookmarks
  • Blip
4ae99308-69f0-4288-b0a3-fd251bfdc1f1

Technologicznie zaawansowana konstrukcja BSSC95xx łączy w sobie sprawdzone w praktyce koncepcje takie jak Multi-Gauge Core i Spiral Litz, zamknięte w potrójnej nisko pojemnościowej izolacji dielektrycznej z LDPE. W serii Brown Sugar, Melodika sięga po wysokiej jakości polską miedź OFC klasy 6N o czystości 99.9999%, która wykorzystywana jest w najbardziej zaawansowanych przewodach audio, gdyż jest gwarantem trwałości i zachowania najwyższej jakości parametrów elektrycznych.

 

Dwa warkocze wzajemnie ze sobą skręconych przewodników eliminują interferencje własne. Indukowany w jednym przewodzie prąd, ma przeciwny kierunek niż w sąsiednim, przez co zakłócenia znoszą się wzajemnie.

Melodika Brown Sugar BSSC95

Technologia Multi-Gauge Core to specjalna konstrukcja przewodu z pięcioma różnej grubości przewodnikami do niskich, średnich i wysokich tonów.

 

Wskutek zmiennych oddziaływań magnetycznych prądu, im wyższa częstotliwość sygnału, tym bardziej wykazuje on tendencję do płynięcia po powierzchni przewodnika. Nie jest to korzystne, gdyż sprawia że wraz ze wzrostem częstotliwości, maleje wykorzystywany przekrój przewodnika, a to skutkuje wzrostem impedancji kabla dla wysokich częstotliwości. Sygnał zaczyna płynąć nierównomiernie (m.in. również przez przesunięcia fazowe) i następuje utrata cichych składowych, co w wrażeniach słuchowych określamy jako brak powietrza czy informacji subtelnych.

Z tego też powodu w najnowszym, innowacyjnym projekcie Melodika Brown Sugar BSSC95xx zastosowano splot przewodników o aż pięciu grubościach:

 

  • Najgrubsza żyła: o przekroju 1,3 mm2 – z myślą o najniższym basie np. organów, kontrabasu lub efektach specjalnych w kinie
  • Średnio-grubsze żyły o łącznym przekroju: 1,3 mm2 – dla pełnego zakresu basu oraz jego kontroli i selektywności
  • Średnie żyły o łącznym przekroju: 2,1 mm2 – dla nasyconego brzmienia średniego pasma np. gitary, fortepianu, saksofonu
  • Średnio-cieńsze żyły o łącznym przekroju: 2,1 mm2 – dla wybrzmienia skrzypiec, celesty oraz wokalu
  • Najcieńsze żyły o przekroju łącznym: 2,70 mm2 – dla czystego i dokładnego przekazu najwyższych częstotliwości
Melodika Brown Sugar BSSC95

W technologii Spiral Litz każda żyła jest osobno izolowana i skręcona co sprawia, że żyły zachowują się jak oddzielne przewodniki, a nie jak jeden duży przewodnik. W każdej nitce płynie całkowite napięcie znajdujące się na wyjściu końcówki mocy. Jest to rozwiązanie dużo lepsze od standardowych kabli typu „linka”, ponieważ elektrony nie przeskakują z nitki na nitkę, płynąc swoją własną drogą bez przerw, a utrata tzw. informacji subtelnych jest wyraźnie zredukowana. Taka konstrukcja zwiększa wydajność częstotliwościową, a efekt naskórkowości jest wyraźnie zmniejszony. Najważniejszą korzyścią z zastosowanej technologii jest równomierność rozkładu prądu w całym przekroju przewodu, a tym samym zwiększenie wydajności przesyłu prądu. Efekt naskórkowy jest praktycznie wyeliminowany. Powlekane przewodniki zapobiegają również utlenianiu miedzi.

Melodika Brown Sugar BSSC95

Bezbarwna izolacja wierzchnia o podwyższonej odporności chroni przed uszkodzeniami mechanicznymi, a jednocześnie nie ukrywa rzeczywistej konstrukcji kabla.

Melodika Brown Sugar BSSC95

Solid Grip Technology, czyli sprasowanie zamiast zacisku śrubowego

 

W przypadku połączeń kolumn i wzmacniacza gołym przewodem, odsłonięta miedź szybko się utlenia, co zwiększa rezystancję kabla i ma szkodliwy wpływ na wierność dźwięku, który słyszymy. Dlatego w wysokiej klasy kablach stosowane są wtyki np. bananowe. W Melodika BSSC95xx zastosowano nową, specjalną technologię szczelnego łączenia wtyków z przewodem głośnikowym bez użycia lutowania – Solid Grip Technology. W przeciwieństwie do standardowego połączenia z użyciem zacisków śrubowych, Solid Grip Technology polega na zaciśnięciu odpowiednio przygotowanego wtyku na przewodzie głośnikowym za pomocą prasy. Pozwala to na szczelne sprasowanie wszystkich żył razem z wtykiem w sposób, który eliminuje wolne przestrzenie pomiędzy nimi i maksymalizuje powierzchnię styku. Uzyskany w ten sposób monolit tworzy gładką, nieprzerwaną ścieżkę sygnału przez co wyraźnie zmniejsza się rezystancja połączenia.

 

Przewód i wtyk sprasowane przy pomocy Solid Grip Technology w jedną całość oferują dużo wyższą konduktywność niż w przypadku zacisku zrobionego z użyciem śrub lub połączenia lutowanego. Użyte w Melodika BSSC9520 rozwiązanie daje niezawodne, trwałe połączenie, które jest odporne na utlenianie i oferuje znakomitą przewodność elektryczną o zmniejszonym oporze. Wtyki pokryte są 24 karatowym złotem, które także nie utlenia się w powietrzu. W ten sposób niska rezystancja może być zachowana przez cały okres użytkowania przewodu.

Melodika Brown Sugar Solid Grip Technology

Melodika BSSC95xx to przewód głośnikowy o nieprzeciętnie czystym, zrównoważonym i przestrzennym brzmieniu. Subtelne podkreślenie niskich i wysokich tonów z lekkim wygładzeniem tych ostatnich pozwoliło na korektę fizjologicznych właściwości ludzkiego słuchu, który właśnie w tych zakresach jest mniej czuły. Innowacyjna konstrukcja przewodu głośnikowego BSSC95xx pozwala na wydobycie ogromnej ilości mikro detali zawartych w dźwięku, nie tylko w wysokich rejestrach ale również w niskich i średnich tonach, co nie jest spotykane w innych przewodach w tym zakresie cenowym. W efekcie otrzymujemy kabel o brzmieniu neutralnym, który doskonale sprawdzi się w wielu systemach Hi-Fi i Hi-End.

Melodika Brown Sugar BSSC95

Najważniejsze cechy:

 

  • Imponujący przekrój 9,5mm
  • Wysokiej jakości polska miedź OFC o czystości 99,9999% (6N)
  • Geometria: dwa warkocze przewodników wzajemnie ze sobą skręcone w celu eliminacji własnych interferencji
  • Technologia Spiral Litz - każdy przewodnik izolowany osobno i skręcony
  • Technologia Multi-Gauge Core - specjalna konstrukcja przewodu, z rozróżnieniem kilku grubości żył przesyłających jeszcze lepiej niskie, średnie i wysokie tony
  • Technologia Solid Grip - wtyk jest sprasowywany z przewodem – przez co powstaje szczelne i trwałe połączenie o dużo mniejszej rezystancji
  • Wtyki pozłacane 24 karatowym złotem
  • Potrójna nisko pojemnościowa izolacja dielektryczna z LDPE (spieniony polietylen o niskiej gęstości)
  • Kabel jest kierunkowy
  • Podwyższona odporność na uszkodzenia izolacji wierzchniej
  • Certyfikat ROHS 2
  • Wykończenie z naturalnej włoskiej skóry wykonane ręcznie
  • 5 lat gwarancji

 

BSSC95xx -> xx to cyfry odpowiadające na długości kabla – np. BSSC9520 to kabel 2,0m, BSSC9525 to kabel o długości 2,5m

Melodika Brown Sugar BSSC95 box

Dostępne długości:

 

BSSC9515 – 1,5m

BSSC9520 – 2m

BSSC9525 – 2,5m

BSSC9530 – 3m

BSSC9535 – 3,5m

BSSC9540 – 4m

BSSC9545 – 4,5m

BSSC9550 – 5m

BSSC9555 – 5,5m

BSSC9560 – 6m

 

Cena: od 3495zł

Dynamiczne wbrew fizyce? Zamknięta rewelacja HiFiMAN HE-R10D

Podziel się na:
  • Wykop
  • Facebook
  • Digg
  • Google Bookmarks
  • Blip
IMG_7709-kopia

Popatrzyłem na cenówkę i od razu zwątpiłem. Dobra, rozumiem, że te słuchawki mają szlachetne drewienko na sobie (wielka, drewniana komora – może w tym właśnie, głównie, tkwi sekret tych nausznic?), ale formą wyraźnie nawiązują do najtańszych w ofercie HE-4xx. Tak, dostajecie tutaj kuferek, dostajecie świetne okablowanie (sztuk trzy, znaczy komplet: XLR, 6.3 i 3.5), to wszystko prawda… ale 6 tysięcy za DYNAMICZNE słuchawki? Sześć koła za coś, w czym producent – specjalista od planarów – nigdy specjalnie się nie uskuteczniał. Pisałem w zajawce o HE-300 (dawno, dawno temu), fajnych, budżetówkach, ale to było tylko raz. Zapomniało mi się, że próbowali jeszcze w po prostu tanie, masowe, nauszne (to te z wymiennymi wkładkami czyt. zamknięto/otwarte serii Edition), ale to też było na marginesie i zdaje się wielkiego sukcesu nie odniosło. Także WTF?

Co więcej, jak zobaczyłem co jest na pierwszym miejscu wśród flagowców to o mało nie spadłem z fotela… planarna wersja R10P za – uwaga – 5500 USD. Może szlachetniejsze jeszcze drewienko, nie wątpię że najlepsze przetworniki otrodynamiczne, ale forma dokładnie jotka, w jotkę jak bohaterowie niniejszego wpisu. WTF do kwadratu? Dobra, myślę sobie, tu musi być jakiś haczyk, tylko w drugą stronę. No jeżeli producent chce ponad 1200 papiera (u nas jw. 6k pln) za dynamiczne słuchawki oraz strzelam jakieś 25 tysięcy, a może nawet 30 tysięcy (!!!) za wersję planarną zamkniętych nausznic to musi coś się za tym kryć. Znaczy musi się kryć jakieś nieprawdopodobnie dobre, naprawdę odkrywczo lepsze brzmienie jakie serwują te cholernie kosztowne nowości. No bo jakżeby inaczej uzasadnić te cenówki i w ogóle takie, a nie inne miejsce w ofercie. HiFiMAN już wcześniej próbował swoich sił w zamkniętych konstrukcjach planarnych, przy czym nigdy nie były to rzeczy odkrywcze, przełomowe, produkty które zapisałby się w annałach. I żeby było jasne, uważam że poziom ergonomii, wygody osiągnięty w nowych HE-4xx jest znakomity i właściwie za te sporo mniej niż dwa Sobieskie optymalno-wystarczający, to jednak mówimy o słuchawkach wielokrotnie droższych, a formą oraz w ogóle pałąkiem / mechanizmem regulacji tożsamych z budżetówką. Odważnie! A może niepoważnie?

Zaraz będzie szukanie szczęki pod biurkiem

R10 kojarzy się słuchawkomaniakom jednoznacznie – święta trójca, znaczy AKG K1000, Sennki Orfeusze (1) oraz R10 Sony-ego właśnie. Absolutny top, topów wszechczasów, rzeczy być może cześciowo tu i tam zdetronizowane kompetencjami, ale nadal zapisane złotymi zgłoskami w pamięci audio-freaków. Poziom słuchawkowego absolutu. Czy HiFiMAN postanowił właśnie, nawiązując w oznaczeniu rynkowym produktu, dać nam do zrozumienia, że oto nadchodzi coś wyjątkowego, wybitnego, o czym będą mówić nasze latorośle, wnuki? Stąd ten poziom wysoki na metce? Takie buty? Nie wiem rzecz jasna co przyświecało działowi marketingowemu firmy, ale po zapoznaniu się z dynamiczno-zamkniętą konstrukcją mogę co nieco powiedzieć jaki pomysł miał R&D HiFiMANa, co zrobiły zdolne inżyniery, bo jest to coś z pogranicza omijania zasad fizyki, przekraczania barier, wyznaczania nowej granicy. I nie piszę tego na wyrost, bo słyszałem i K1000 i nowe skrzydełka na uszach i w ogóle najdroższe, w teorii najlepsze, słuchawki świata (oba tory z Orfeuszami, przy czym stary podobał się bardziej od nowego). Nie, żebym był alfą/omegą i wszystkie rozumy pozjadał. Jestem skażony swoim subiektywnym osądem, gustem, takim a nie innym wyborem cech, które przemawiają do mnie naj, także na pewno tylko jednym z wielu. Mam jednak jakieś doświadczenie i mogę się odnieść. No i się odnoszę.


Ogólnie nie mam zastrzeżeń, to dobra, wygodna konstrukcja, tylko ta metka

Te słuchawki w paru aspektach są nieprawdopodobnie bardziej od tego, co słuchałem do tej pory. Tak, pewnie chodzi o komorę w połączeniu z dopasowanym do charakterystyki „pomieszczenia” przetwornikiem. To jest układ, gdzie wcześniej muszla po prostu stanowiła ograniczenie, a tutaj jest inaczej. Nie, nie jest to odkrywcze, w tym sensie, że już wcześniej pojawiały się na rynku grające na głowie głośniki (wspomniane powyżej), ani że nie próbowano z różnymi formami zamknięcia różnorodnych przetworników akustycznych drzewiej… ale tym razem wyszło coś, na co powinni zwrócić uwagę wszyscy. Coś oryginalnego i – moim zdaniem – przełamującego pewne ograniczenia, bariery. Takie, wiecie, sztampowe (przy naj, naj słuchawkach) określenie: „słucham tego, jakbym siedział przed kolumnami” nabiera, w przypadku tych słuchawek, zupełnie nowego znaczenia. I nie jest na wyrost. W paru aspektach nie jest. 

Zaintrygowani? No to tradycyjnie zapraszam na recenzję po bandzie, czy może po pałąku ;-) …no mniejsza, na test HiFiMAN HE-R10D!

PS. Od razu, jeszcze we wstępniaku. Za 3 tysiące bez kufra, nawet z jednym, a nie trzema kablami i bierę… za 6 nie bierę. Jak widzicie recenzje na HDO to nie jest marketingowo-sprzedażowa laurka i ludzie odpowiedzialni za wspomniane pewnie nie są naszymi fanami. Trudno.

PPS. W zajawce widać jakie to giganty :P

» Czytaj dalej

Zamknięte inaczej, zamknięte lepiej: słuchawki HiFiMAN HE-R10D

Podziel się na:
  • Wykop
  • Facebook
  • Digg
  • Google Bookmarks
  • Blip
IMG_7709

Zapraszam na nasz fanpage, gdzie znajdziecie rozbudowaną fotogalerię z tytułowymi HE-R10D, kosztującymi już konkretne ponad 6 tysięcy, DYNAMICZNYMI słuchawkami o dość nowatorskiej konstrukcji zamkniętej od ortodynamicznego specjalisty HiFiMANa. Zaskoczenie? No jakby podwójne, bo nie dość że nie planary, to jeszcze też rzadka wycieczka producenta w projekty słuchawek zamkniętych, nie otwartych, jak większość planarnych modeli z portfolio. Także inaczej i na razie nie mogę się oderwać, choć – w pierwszych wrażeniach – nie ma tylko miodu. Krytykuję i to głównie za formę krytykuję. Same słuchawki, jak już je założymy na glacę dostarczają sporo wrażeń, a pomysł na dużą, drewnianą komorę, choć nie nowatorski, to w połączeniu z autorską, przeniesioną z firmowych IEMów technologią diafragmy, po raz pierwszy w dużych słuchawkach wykorzystaną, tworzą coś intrygującego i w dwóch co najmniej aspektach spektakularnego.

Mhm, bas, basior, baaaaaassssssss i przeeeeeeeeeestrzeń, której nie powstydziłyby się najlepsze na rynku, najdroższe planary. A to przecież dynamiczna konstrukcja i to zamknięta konstrukcja, a jednak… oj, bardzo jestem ciekaw modelu „P”, planarnego, z najlepszą membraną, z identycznym projektem / formą co testowane. Tylko ta cena. Bodaj 5,5k USD… ale, że co?! No serio, tyle sobie liczą za model wyposażony w ortodynamiczny przetwornik. Jeżeli tutaj jest tak fenomenalnie dobrze (w przypadku zamkniętych to nowe otwarcie, jeszcze takich imo nie było) odnośnie przestrzeni to… co można usłyszeć w 5 razy droższych nausznicach?! Będzie też o super setupie we wpisie…

Dobra koniec nawijania obok, zapraszam:

 

 

HiFiMAN DEVA bezdrutowe, przenośne (niemobilne) planary – nasze PW*

Podziel się na:
  • Wykop
  • Facebook
  • Digg
  • Google Bookmarks
  • Blip
IMG_6603

*PW czytaj Pierwsze Wrażenia. Uzupełnione, zaktualizowane… Jak coś u nas od teraz wyląduje, to po paru dniach tradycjonalnie wpis, właśnie tytułowany PW – czasami taka prerecka, bo zazwyczaj tym to się właśnie kończy (skończyło się na recenzji ;-) ). No dobra, co też tym razem HiFiMAN upichcił. Po pierwsze słuchawki life-stylowe. Widać to po formie, wzornictwie, przyjętej koncepcji – ma być wrażenie „luksusowości” (średnio to lubimy, bo zazwyczaj kryje się za tym wieś potiomkinowska), ma być nowocześnie, właśnie life-stylowo, czyli ma się sprzedać masowo, niekoniecznie z akcentem na wysokie kompetencje, a raczej trafienie w uśrednione gusta. No to pojechałem na wstępie, co? To co napisane odnośnie się do DEVA zatem? No nie strzępiłbym sobie języka, gdyby nie było czegoś na rzeczy, bo tak – to projekt, który widziałbym w sprzedaży u resellerów jabca, to takie coś jak te wszystkie B&W, BeoPlay (Bang & Olufsen) i tak dalej produkty, które widać na resellerskich, czy elektro-marketowych półkach. Czy to coś złego, czy zdrożnego? Otóż nie, ale warto sobie uświadomić na wstępie, że to co w tytule nie ma się ścigać z typowymi audio hajfajowymi (nie mówiąc już o hajednowych) nausznicami – to nie jest w ogóle ten target wg. mnie. Dlatego, porównując sobie te DEVA do Sundara, HE-400, czy z pamięci (notatek) do bezdrutowych Ananda BT słyszę wyraźnie, że to jest obok. I nie, nie zgadzam się z opiniami, że to przecież takie Sundary pozbawione kabla. Absolutnie się z tym nie zgadzam.

Lifestyle

To słuchawki inne brzmieniowo, gdzie zupełnie inaczej rozłożono akcenty i ze stacjonarnymi planarami (bo umówmy się, wszystkie te wymienione ze zbliżonego zakresu $$$ oraz jedyny, wcześniej dostępny w portfolio, model bez druta to de facto słuchawki nie mobilne) nie mają za wiele wspólnego. W zamierzeniach na pewno miały być bardzo na wynos, konkurując z ww. produktami life-stylowymi, z jakimiś Senkami Momentum dajmy na to, czyli właśnie mobilnie, strojone pod upodobania bardziej masowe, bez ambicji w zakresie choćby neutralności, wyczynowej rzetelności, czy też dbania o liniowość pasma. Ma to być – tak to widzę – teoretycznie rzecz grająca via fon lub DAP, ma być gotowa do współpracy z komputerem (znaczy już nie, tylko tableto-komputerem, bo w tym kierunku idziemy obecnie w PC) i już. Niech nie zwiedzie nas oryginalny pomysł na oddzielenie tego co mobilne (moduł symetrycznie podpinany do jacka 3.5 TRRS w muszli), który jakby sugeruje coś odmiennego (uniwersalnego?) Otóż ten moduł to sedno pomysłu, patrząc z perspektywy użytkowej, niegłupi pomysł na ominięcie dwóch problemów słuchawek bezdrutowych, w których wszystko zintegrowano w muszlach… tak, tu bateria, jak padnie to wystarczy wymienić w module, czy sam moduł, poza tym teoretycznie można by iść w upgrade – wymieniając „dyngsa” na coś nowszego, lepszego.

» Czytaj dalej

Sinozębny na topowym poziomie? Mhm, ale to dopiero początek: Ananda BT test

Podziel się na:
  • Wykop
  • Facebook
  • Digg
  • Google Bookmarks
  • Blip
IMG_5512

Czy te słuchawki można traktować jako coś „on the go”? Na rower, spacer, czy jakąś sportowo-rekreacyjną aktywność? Absolutnie nie. Nie, bo nie nadają się z co najmniej dwóch powodów: są duże (i nie składają się w „pakiecik” – czyli trzeba jakiegoś solidnego nosidła) i są otwarte. OTWARTE. Tak, to ortodynamiki. Pamiętacie test Ananda po kablu? Pamiętacie? No to tutaj mamy tożsamą konstrukcję z modułem bezdrutowym. Wróć. Te słuchawki są zupełnie inne od modelu na uwięzi, bardzo inne, mimo wspólnej nazwy i tych samych przetworników. Kompletnie inne. Jakoś wersja po drucie nie rzuciła nas na matę (choć rekomendacja była – patrząc wstecz powinienem być bardziej zdystansowany w ocenie), tu jest zupełnie inaczej – te słuchawki to wysokiej klasy all-in-one: system słuchawkowy na łbie, lekki, działający ok. 8 godzin (takie czasy notowałem) …absolutnie wystarczajaco w codziennym użytku, choć dalece niewystarczająco porównując do typowych, mobilnych nausznic na BT, pozwalający uzyskać niebywale rozdzielcze, fantastycznie angażujące brzmienie po kablu USB. Dobre przetworniki skojarzone z wbudowaną elektroniką, która wzmacnia, przyjmuje strumienie, przetwarza, z ultrakrótką drogą sygnału podawanego jw. bezprzewodowo (z pewnymi kompromisami) lub przewodowo (absolutnie bez kompromisów, w jakości maks. 24/192). To jest coś, co wg. mnie może stanowić pewną wskazówkę, w którą stronę pójdzie branża. Nie ma tu (jeszcze?) takich ficzerów jak w przetestowanych przez nas, awangardowych Nura. Tyle, że to właśnie ten kierunek, bo dostajemy kompletne, w pełni na cyfrę otwarte, rozwiązanie, z synergią konwersji sygnału, odpowiedniego napędu oraz DSP. To ostatnie służy opisywanym HiFiMANom w tle, nie mamy specjalnie wpływu na processing, ale to nie oznacza, że kolejna wersja, czy kolejne wersje topowych nauszników nie otrzymają rozbudowanych aplikacji, pozwalających na dostrojenie słuchawek. Mhm, tak, mam tu na myśli to, co w kodzie robi Roon z Audeze (kalibrowanie pod dany model), przy czym na poziomie dużo bardziej zaawansowanym. Nura, AirPodsy Pro i inne masowo-rozrywkowe produkty pokazują w którą stronę to idzie, pójdzie. Ba, pokazuje to także mały grzdyl HIDIZIS S8 – autokalibracja, dopasowanie pod efektor. Tutaj dopasowanie pod konkretne uszy, pod konkretne warunki środowiskowe, pod źródło (w opcji po drucie)…

Bez kabla

Ananda BT to najbardziej zaawansowana obecnie konstrukcja, obiecująca przeniesienie wysokiej klasy systemu słuchawkowego, w kompaktowej, autonomicznej formie bezdrutowej lub/i z transportem cyfrowym po drucie (USB). Te słuchawki – jak wspomniałem powyżej – nie są dla słuchawkowego nomada. Nie znajdą zastosowania tam, gdzie zastosowanie znajdą Nighthawki, Momentum czy Soniacze z idiotyczną (podobnie ma Philips) nazwą literkowo-cyferkową. Nie. To słuchawki do swobodnego słuchania w chałupie (świetny zasięg modułu, bezstresowa, stabilna praca w opcji bezdrutowej), w ogrodzie, patio, działce, domu letniskowym nad jeziorem. Tak, tu moduł sinozębny będzie jak znalazł, dając nam wolność, pozwalając rozkoszować się dźwiękiem w pięknych okolicznościach przyrody, na zewnątrz. Tak, można te słuchawki potraktować jako przeniesienie tego, co mieliśmy na domowym, wysokiej klasy secie słuchawkowym, na wynos, ale właśnie tak, gdzieś w pociągu, samolocie – ok. Ale nie nomadycznie, bo to nie są słuchawki do przemieszczania się w środowisku np. miejskim. Nie są – musiałyby być zamknięte, musiałyby się składać, być mniejsze, w ogóle musiałyby być inne. Na szczęście nie są. Są takie – jak na razie – unikalne. Także fajnie, że producent zdecydował się na wprowadzenie do oferty tak nietypowego modelu.

Sinozębny to tylko część opowieści. Preludium, wstęp do tego, co wywarło na mnie największe wrażenie. Zacznę od tego, czego tu nie ma. Nie ma analogowego połączenia. Nie, serio, naprawdę, te słuchawki nie mają wejścia analogowego, innymi słowy nie ma mowy o konwersji ADC (i dobrze, bo zazwyczaj oznacza to degradację SQ), jest cyfrowy sygnał only. Albo w eterze, albo po drucie, a dokładniej via USB-C… czytaj nowocześnie, teraźniejszo, całe szczęście bez schodzącego microUSB. To, jak to gra w opcji przesyłu sygnału do wewnętrznego przetwornika C/A, jak gra szczególnie gdy zadbamy o właściwy materiał to coś, czego moim zdaniem jeszcze nie doświadczyliśmy na tym pułapie, a śmiem twierdzić, że niektóre cechy tego brzmienia ostawiają na bocznicę flagowce podpięte pod mocarną elektronikę (jak moje LCD-ki 3 wpięte w iHA-6/P1 z dakiem D1 na dwóch ESS9038Pro). Natychmiastowość, szybkość, niesamowita dynamika jakiej doświadczamy, słuchając Ananda BT via USB z …w sumie dowolnego, cyfrowego transportu (przykładowo iPada Pro) to jest coś, co skłania do głębszej refleksji nad ograniczeniami jakie niesie ze sobą dzisiejsza technika cyfrowa, samodzielne dopasowywanie różnych elementów, tworzące (często) przypadkową, niekoniecznie optymalną konfigurację. Tu jest zdecydowanie lepiej! Tak, już wcześniej dało się odczuć, że w tym graniu bez zbędnej, zwielokrotnionej konwersji (ADC), względnie przypadkowemu połączeniu elektroniki z efektorem (analog), na słuchawkach mobilnych BT (wspomniane Nura, Momentum OvE, Symphony 1 itd itp) podłączonych do transportu via USB robi się coś magicznego, coś wyjątkowego. Dźwięk stawał się bliski, bezpośredni, jakby ktoś odsłonił kotarę. Wrażenie potęgowało porównanie z bezdrutowym strumieniem – co jeszcze nie było aż takie zaskakujące, a wręcz spodziewane – oraz… z analogowym połączeniem nausznic z jakimś słuchawkowym setem. Wielokrotnie powtarzana czynność (patrz testy) zawsze dawała ten sam rezultat: po cyfrowym drucie, gdy zera i jedynki zostają przetworzone w muszlach i momentalnie doprowadzone do analogowych przetworników robi się zjawiskowo, inaczej, lepiej. W przypadku Ananda BT mamy to na poziomie jeszcze bardziej, bo też wyjściowo skojarzono tutaj powyższą koncepcję z wysokiej klasy ortodynamicznym efektorem. To nie jest ta sama półka co wspomniane, skądinąd bardzo udane, świetnie brzmiące modele „on the go”. To w końcu coś (Ananda), co stworzono pod kątem stacjonarnego, wypasionego toru słuchawkowego. Coś, co zostało pożenione z miniaturyzacją, autonomią, synergią całości w jednym opakowaniu.

Wow!

A jeszcze, jakby tego wszystkiego było mało, mamy wejście na solidny, w komplecie dostarczany, mikrofon kierunkowy. Tak, moi drodzy, jak ktoś chce naprawdę dostać drgawek przy jakimś trashowym horrorze z samym sobą w roli przekąski, w (przepraszam nie mogłem sobie darować) „bede grał w gre” – myśli wielkich ludzi – Anżej Duda, to już wiecie jakiego kalibru* pakiet otrzymujemy tutaj w komplecie. Granie w cokolwiek, gdzie dźwięk nie robi tylko tła, jest ważny dla fabuły, dla akcji, to coś, czego zdecydowanie warto doświadczyć. Plus ten wspomniany i obowiązkowy w multipleju mikrofon. Słyszymy świst kuli tak mocno organicznie, szepcząc „o ja p…” , że wszyscy z teamu już wiedzą: kres istnienia blisko.

Po kablu… ale cyfrowym

Więcej? Bardzo proszę…

* „Yamato” 18″ aka 457mm

 

» Czytaj dalej

Domknięcie tematu – HiFiMANy HE-1000SE w redakcji

Podziel się na:
  • Wykop
  • Facebook
  • Digg
  • Google Bookmarks
  • Blip
IMG_4334

To domykamy, w komplecie znaczy się. Zaraz, jak w komplecie a Susvarna, a elektrostaty?  Cóż, wszystko to uberstratosfera, odpuszczamy testowanie takich precjozów u nas – i tak HEK SE łamią nasze reguły, mielą zasady, bo dla mnie wszystko powyżej pułapu 10k za efektor słuchawkowy  to rzecz o marginalnym (bo jednostkowym, totalnie niszowym) znaczeniu. Owszem, ktoś takie rzeczy kupuje, ale wiecie – garstka ludków, którzy po nabyciu mają coś, co (chyba że uzyskało status „kultowe”) traci dramatycznie na wartości, a progres w SQ zazwyczaj jest procentowy (lub ekhmmm czysto umowny ;-) ). Nie, nie chcę przez to powiedzieć, że to nie ma sensu, że nie mają racji bytu… widać mają, jak znajdują się chętni, są zainteresowani, są nabywcy. Ale w praktyce to takie pisanie o niczym… bo kto tego będzie doświadczał, kto sobie na takie coś pozwoli. No właśnie – statystycznie – nikt.

Także HE-1000SE są, bo to zwieńczenie drogi zapoczątkowanej przez przetestowane przez nas wcześniej, w zacnym towarzystwie (Ethery) tysięczniki (wtedy za ten high-end płaciło się dychę), to – w praktyce – najwyższa półka u HiFiMANa, coś co ma się ścigać z Utopiami, z LCD-4/24, czy jak oni tam znowu nazwali to samo w tym całym Audeze, z Rumunami (Meze), z Mr. Speakersami czy z FADami itd, itp… właśnie, odnośnie FADów, mam nadzieję, że uda się zrobić porównanko FAD-ów D8000 z HEK SE, konfrontując obie konstrukcje ze starymi, jarymi kapciuchami (redakcyjne LCD-3). HiFiMAN tym razem przywalił prawie 16k na metce, cóż – tanio to, to nie jest – podobnie konkurencja we flagowcach zbliża się do kolejnej granicy 20k za nauszniki i można by załamywać ręce, do czego to wszystko zmierza, ale w sumie – po co? Akurat HiFiMAN, podobnie jak Audeze (choć HiFiMAN ma bogatszą, lepszą ofertę wg. mnie) oferują obecnie sporo wybornych słuchawek w cenach niższych, czy nawet po prostu przystępnych. Także jakaś równowaga, jakiś balans jest i nawet jak high-endy słuchawkowe uciekają nam w sferę „o rzesz Ty” to można, jak wyżej, cieszyć się świetnym brzmieniem za ułamek tych prawie 16k.

Słuchawki przyjechały bez dodatków, soute z kablem, taki zestaw demówkowy. Formą przypominają poprzedniki (V2 też co nieco słuchane było), ale – jednak – sporo się zmieniło, przy czym głównie w środku muszli, same słuchawki zewnętrznie (zdaje się) to, to samo. Dopiero jak weźmiemy je w łapy, nałożymy, czuć różnicę. Są lżejsze, wygodniejsze, kabel znacznie sensowniejszy, nie sztywny (podobnie jak w innych, przetestowanych z najnowszego wypustu – nie we wszystkich, bo nie w najtańszych). To raz. Dwa – te słuchawki są znacznie łatwiejsze do wysterowania. HiFiMAN skoncentrował się na uczynieniu z HEK SE słuchawek zdolnych do grania z każdej (niemalże) dziurki. Nawet smartfonowo-tabletowej dziurki. Na pewno bez żadnych ale posłuchacie sobie z dowolnego DAPa, z wielkim zapasem napędzi je taki DAC/AMP jak mobilny Chord Mojo (patrz zdjęcia), nie będzie problemów z wieloma małymi USB dakami, nie mówiąc już o takim lampiszonowym WooAudio WA8 (patrz fotki). Uniwersalność? Raczej chęć zaoferowania słuchawek, które nie wymagają bardzo określonego toru – bo też lepiej drogi DAP, nie jakiś fon, solidny słuchawkowy AMP, a nie wyjście w budżetowej integrze, ale jw. słuchawki mogą grać ze wszystkiego… zupełnie inaczej, niż poprzednie generacje, niż pierwsze generacje ortodynamików, gdzie trzeba było dużego, słuchawkowego pieca, gdzie apetyt na moc wielki był. Tu tak nie jest. Tutaj nowe HEKi przypominają proste do napędzenia słuchawki mobilne. O_0 Rzecz jasna dobre źródło, dobry materiał, dobry prąd – to wszystko nam potem zaprocentuje, gdy o to wszystko zadbamy. Ok, ale taki V30 (LG) zagra, zagra jakiś wyczynowy Walkman (albo inny sprzęt z 4,4mm złączem, taki kabel zbalansowany, nie 4 pinowy XLR, znajdziemy w komplecie, w pudle btw, a to wielce wymowne – przyznacie – jest), zagrają coraz to doskonalsze, chińskie, audio multi-toole (wspominałem wcześniej – zatrzęsienie tego, a każden jeden z topowymi ESS albo AKM).

FMJ. No rasowo, rasowo się prezentują nowe HEKi

Pytanie, kto założy 16k na głowę i pójdzie na spacer, weźmie takie słuchawki w podróż (nie – nie składają się, choć muszle przynajmniej na płasko można) …pozostaje otwarte. Wróć. Może i ktoś tam jednak weźmie, bo w praktyce prywatny jet (popularne w bogatym, nadwiślańskim kraju), bo limo z własnym kierowcą, czy – mówiąc wprost – na każdym poziomie tzw. rządowa eRka. Tak, to jakoś mogę sobie zupełnie bezproblemowo wyobrazić. W końcu apetyt włodarzy na „paciorki” wielki, głód gromadzenia z publicznego ogromny, także może takie nauszniki, faktycznie, w tej tam limo, z przenośną aparaturą będą w sam raz. Można by mieć co prawda wątpliwości, czy to ten target, ale mniejsza. Tylko pytanie, jak zniosą te słuchawy duże przyspieszenia i na ile są mechanicznie odporne? Wyglądają na solidne, choć tu i ówdzie ściera się z nich lakier (ale FMJ zasadniczo, także pęknąć, nie pękną). Chłopcy z SOPu mogą zawsze przetestować, a że niezawodnie to zrobią, to jasne jak słońce w Toskanii. Słuchawki HiFiMANa są wykonane z większą powtarzalnością od Audeze, są też konstrukcyjnie dużo solidniejsze (pałąk w moich trójkach to jest kompletne nieporozumienie, w nowych modelach nieco poprawiono dbałość, ale z naciskiem na nieco). Także jak już te kilkanaście tysięcy na kołach w kolumnie, bez sygnału, z szybkością nadświetlną, w środku aglomeracji będzie się przemieszczać, to jednak HiFiMANy imo lepiej. Złącza 3.5mm w muszlach to też pewne, proste i skuteczne rozwiązanie, a nie jakieś tam wychodzące z mięskiem wypuski w LCD-kach (tak, doświadczyłem tej standardowej niedoskonałości w „kapciuchach”), gdzie wyjęcie kabla z gniazda może zakończyć żywot słuchawek.

Dźwiękowo, pierwsze wrażenia, są takie: super szybkie, znaczy super dynamika, bardzo rozdzielcze, znaczy precyzyjne aż (czasami) nawet za i hektary, czyli sceneria – prima sort. Przestrzeń będzie tutaj pewnie jednym z największych atutów i czymś, co przykuwa z miejsca uwagę. Od razu zaznaczę jedno – są inne od Arya i Arya były bardziej pod moje gusta. Na wstępie. Kontynuują szkołę grania HEKów, nie ma co do tego żadnych wątpliwości, tu jest to samo, tylko że jeszcze więcej, mocniej, bardziej. Progres niewątpliwie jest i to znaczny, bo już po nałożeniu (fakt, wygrzanych, wiele pewnie set godzin grających) demówek od razu czujemy, że to nie przelewki, że w ramach highfidelity jest tu wyczynowa precyzja, wyczynowa reakcja (naprawdę natychmiastowa) oraz holo. W trudnych motywach (Amenra), w eksperymentalnych wygibasach (Public Memory), ale też wielkich, symfonicznych składach rejestrowanych przez wytwórnię 2L (z prawdziwym, nie syntetycznym instrumentarium) jesteśmy zaskakiwani ogromem informacji, potężna dawką „wszystkiego”, co początkowo – wierzcie – nieco onieśmiela, przytłacza wręcz. Trzeba się z takim przekazem oswoić, bo to jest rzecz jasna kreacja (jak każde odtworzenie), ale kreacja naturalistyczno-realistyczna, że tak powiem. Dla zwolenników takiego brzmienia, bez śladu koloryzacji, własnej interpretacji (w sensie, odbioru, bo wiadomo), bez faworyzowania czegoś, kosztem… no naprawdę czapki z głów. Mając w pamięci parę wizyt w pewnym sopockim salonie z porywanymi i słuchanymi w piwnicy D8000 mam na razie takie przeświadczenie, że HEKi SE potrafią więcej (przy zbliżonym ogólnie patencie na reprodukowanie dźwięku w obu tych flagowcach). Trzeba to będzie jeszcze skonfrontować w bezpośrednim porównaniu.

Te kable tak mają, jakby się łamały, ale się nie łamią, choć tak to wygląda. Lekkie, bardzo wygodne słuchawki, siak czy tak raczej trudno wyobrazić sobie „on the go”

Poniżej, zwyczajowo, parę fotek, prezentujących tytułowe oraz okoliczności w jakich są / będą testowane. Oczywiście skorzystamy z gościnności pewnego sopockiego salonu i sobie przesłuchamy na paru mocarnych konfiguracjach, ale to co w redakcji – w sumie – jest wystarczające, by wyrobić sobie miarodajną opinię. Kapcie malują, to dalekie od realizmu, granie, pulsujące, ciepłem podszyte, a te tysięczniki nowe całkowicie inaczej, wręcz w opozycji do LCDków „śpiewają”. To dwa różne światy. Inne. Obiektywnie prawdziwsze HiFiMANy, ale też niekoniecznie pod gusta, które mogą skłaniać do wyboru kapciuchów. Tu decyzja jest wypadkową preferencji i to bardzo radykalnie tak, bo nie chodzi o niuanse, o coś zbliżonego, czy podobnego, a o coś krańcowo odmiennego. Super. Lubię takie kontrasty. Aha, basior jest fizjologicznie namacalny, naturalistyczny, obficie dostarczany, dojmująco głęboki, no „trzewiasty” taki… Cholera, te słuchawki, w odbiorze nasuwają skojarzenia z dużymi paczkami (wiecie, naprawdę, dużymi, ogromnymi paczkami, jak te najmocarniejsze Wilson Audio). No, no.

PS. Nasze recenzje hifimanowego hindu (i nie tylko) wypustu: Sundara, Ananda, Arya i HE-6SE.

» Czytaj dalej

Arya …moim zdaniem naj z ostatniego wypustu. TEST

Podziel się na:
  • Wykop
  • Facebook
  • Digg
  • Google Bookmarks
  • Blip
IMG_1611

Do dychy było wszystko, to znaczy były Sundary, Anandy, były też nowe HE-6* w najnowszej odsłonie (SE) i tytułowe Arya …były. Wszystkie te słuchawki z najnowszego wypustu, wszystkie one będące sumą doświadczeń producenta ujętą w nausznikach AD 2018/2019. Wspominałem wcześniej, przy okazji testów wymienionych powyżej, że każda z przetestowanych słuchawek zasługuje na uwagę, że to konkretny krok naprzód w każdej dziedzinie: ergonomii, budowy, możliwości brzmieniowych, jakości wykonania. HiFiMAN upichcił produkty bardzo dobre, w swoich segmentach cenowych konkurujące z każdym, konkurujące z powodzeniem (szczególnie te najtańsze). No dobrze, ale jako że na rynek trafiły aż 4 różne modele w cenie do 10 tysięcy złotych, można pokusić się o pewne podsumowanie, będące jednocześnie w pełni subiektywnym rzecz jasna wyborem NAJLEPSZEJ opcji. Najlepszej brzmieniowo, żebyśmy dobrze się rozumieli, bo odnośnie wygody przykładowo, firma zaprojektowała swoją najnowszą generację na tyle dobrze, że… kupując najtańsze skorzystamy z niezwykle wygodnej, dopracowanej konstrukcji i nie będzie specjalnie odczuwalna wymiana na model 3-4 krotnie droższy. Tu osiągnięto wg. mnie pewne optimum, formę na tyle doskonałą, że zmiany jakie producent wprowadzi w przyszłości raczej będą kosmetyką, a nie odkrywaniem koła na nowo. Bo nie ma co tutaj odkrywać (w przypadku słuchawek wokółusznych).

Tytuł sugeruje kto tu wygrał i cóż, nie będzie niespodzianki, ale będzie treściwe uzasadnienie takiego werdyktu. Tak, ostatnie póki co, z przetestowanych HiFiMANów (czekamy jeszcze na obiecane 1kSE) są w moim odczuciu najlepsze, lepsze od 6SE (a był to mój cichy faworyt), znacznie ciekawsze od średniopółkowych Ananda i lepsze (ale bez żadnej ujmy, patrząc na cennik) od Sundara. To najlepsze co ma HiFiMAN w cenie do 10k. Te słuchawki oferują wg. mnie najlepszy miks cech, jakie kojarzymy z ortodynamikami, jednocześnie oferując coś jeszcze – uniwersalność, łatwość napędzenia, najlepszy na rynku (pojechałem, ale tak uważam) stosunek jakość/cena w swojej kategorii (high-end… płacąc więcej, przepłacacie). To słuchawki bliskie perfekcji, które pokonują moje LCD-3, pokonują z zapasem mniej więcej tak samo wycenione Mr Speakers Ether Flow 1 generacji (w obu wariantach… patrz nasz megatest na szczycie), ba pokonują dwójki, które jakoś kompletnie mi nie przypasowały. Pokonują wszystkie starsze HiFiMANy, w tym tysięczniki i to poniżej, ale niegdyś wysoko w cenniku (a dzisiaj często o 50% tańsze). Chcecie kupić flagowce w dobrej cenie, obniżonej w stosunku do tego, co wołano sezon temu i macie te 8k około, a właściwie to 7 około? To koniecznie, naprawdę koniecznie weźcie na tapetę Arya. Warto, żeby potem sobie nie pluć w brodę.

Te słuchawki oceniam jako poważnego konkurenta dla dużo droższych zawodników i to zarówno planarnych, jak i hybrydowych, czy najdroższych dynamików. Także zarówno Senki, Sony, ZMFy jak i Focale oraz orto spod znaku konkurencji jak Audeze (all), Finale (FADy), czy Meze nie mają w tym przedziale cenowym równorzędnego przeciwnika dla tytułowych. Fakt, nie słuchałem Meze Empyrean, stanowczo zbyt krótko słuchałem świetnych D8000, ale to wszystko liga 12-15k, nie ok. 7000 pln, także nie ma sensu się rozwodzić. W podanej cenie Arya są po prostu imo nie do pobicia. Biorąc pod uwagę ich właściwości, czy umiejętności zgrania się z prawie że dowolną elektroniką, bezproblemowe granie z jacków w kompach, przenośnych playerach właściwie tylko forma (otwarta) decyduje o – jednak – domowo~stacjonarnej prominencji. Przy czym, o ile nie robi to problemu postronnym, nie przeszkadza, czy w podróży, czy jeszcze lepiej w jakiejś głuszy, takie słuchawki to skarb pozwalający na oderwanie się od rzeczywistości (w podróży okey, w głuszy raczej mamy to w standardzie). Na razie są to najlepsze słuchawki HiFiMANa jakie dane mi było, także w kategoriach bezwzględnych (czyli, że najlepiej dopasowały się do moich upodobań, co nie oznacza, że droższe, czy dużo droższe nie są w czymś lepsze… no są, ale w tym co dla mnie istotne, nie dorównują Arya i tracą na wspomnianej uniwersalności). Ta uniwersalność to muzyka (po pierwsze, zawsze po pierwsze muzyka), po drugie to łatwość napędzenia, po trzecie to niewielkie wymagania od toru (ten naprawdę nie musi być za drugie tyle najmarniej, by słuchawki cieszyły ucho, bo potrafią z niedrogiego DAPa wyczarować taki dźwięk, że czapki z głów). Lubię takie produkty, produkty kompletne, bez „kantów”, takie bez dziury w całym, bez kompromisów (gdzieś tam), warte, po prostu warte wydanych nań pieniędzy. To wcale nie częsta sytuacja w branży, a w przypadku słuchawek (drogich) odrywamy się wraz z kolejnymi tysiącami od ziemi i wcale nie chodzi mi tu o doznania brzmieniowe.

Równolegle testowane były, choć Arya w sumie znacznie dłużej (mhm, właśnie dlatego). Te okrągłe muszle, nausznice to HE-6SE, a łezki wiadomo

Dobrze, czas to jakoś uzasadnić. Zapraszam…

* o pierwszej generacji HE-6 było porównawczo z LCD-kami 3 na łamach HDO tutaj i tu.

» Czytaj dalej

Testujemy nowe planary HiFiMAN ANANDA… kolejne objawienie po Sundara?

Podziel się na:
  • Wykop
  • Facebook
  • Digg
  • Google Bookmarks
  • Blip
IMG_9201

Nawiązują do najdroższych. Konstrukcyjnie i designersko. ANANDA. Coraz bardziej podoba mi się kierunek, jaki obrał HiFiMAN ostatnio. Coraz bardziej. Poza jakimiś stratosferycznymi systemami słuchawkowymi (nie tylko ortodynamicznymi, ale także elektrostatami) firma w najnowszej generacji swoich produktów upraszcza ofertę, jednocześnie uskuteczniając progres. Wyraźny progres w zakresie SQ oraz ergonomii. Zachwycałem się Sundarami (i podtrzymuję te zachwyty, z czasem tylko się utwierdziłem we własnych spostrzeżeniach – to wybitne słuchawki, jedna z najlepszych propozycji w okolicach 2k, o ile nie najlepsza), teraz kolej na kolejną, świeżutką nowość: ANANDA. Cena razy dwa i od razu nasuwa się pytanie: co w zamian. Powiem Wam, po parunastu godzinach słuchania …temperatury takie, że najlepiej idzie w nocy, a w nocy, cóż godziny lecą i tak wciągnęło to słuchanie, że no właśnie… wstępnie mogę napisać tak: zejście z poziomu ponad 10k za HE-1000 do mniej niż połowy tej sumy, przy lepszej ergonomii i (przede wszystkim) dużo większej uniwersalności. Te słuchawki nie tylko da się spokojnie wysterować dowolnym, stacjonarnym ampem, mobilnym ampem dowolnym, ale bez żadnych „ale” można podłączać do handheldów, z zastrzeżeniem że ofc nie z każdym absolutnie nam te nauszniki zagrają. Podobnie jak w Sundara, ale na poziomie – ehhhhh – lepszym. Brzmieniowo lepszym. Do szybkości, precyzji dochodzi niebywała wręcz umiejętność kreowania sceny, jest przestrzeń, jest powietrze i to w dawce dużo większej niż w Sundarach. Tam było dobrze, tu jest lepiej niż dobrze. Ten aspekt wyraźnie w tych słuchawkach wyróżnia się i jak ktoś szuka (dziwne, żeby w planarach nie szukał) „scenicznej swobody” to trafił pod właściwy adres.

To wstępne wnioski. Możliwe, że nie tyle ulegną modyfikacji, a uzupełnieniu o kolejne spostrzeżenia, bo egzemplarz nowy, wprost od producenta i nawet jeżeli wstępnie wygrzewany (a taką procedurę przewiduje HiFiMAN) to może się, jak to często bywa, okazać po kolejnych x-dziesięcu godzinach, że się jeszcze sporo zadzieje. Słuchawki, jak napisałem na początku wpisu, to nawiązanie do niedawnych flagowców. Piszę niedawnych, bo seria 1k była flagowa, a teraz jest jeszcze coś wyżej, ale to wyżej traktowałbym w nieco innych kategoriach (tj. systemowych i już absolutnie wyczynowych, w sumie abstrakcyjnych… bo ciężko mówić o progresie, a o innym położeniu akcentów. Kiedyś rozwinę tę wypowiedź, kiedyś…), a obecnie producent wyraźnie chce powalczyć o masowego klienta, takiego, który może i by wydał więcej, ale granicą będzie dla niego pułap „za najnowszego, flagowego smartfona”. Wszystkie nowe słuchawki mają jak najlepiej radzić sobie w mobile. To raz. Dwa – mają być (i są) bardzo uniwersalne, łatwe, pozwalać się wpiąć w to, co w typowym domu stoi… jakiś wzmacniacz, czy amplituner kina z dużym jackiem? Proszę bardzo. Jakiś kompaktowy system w gabinecie? Nie ma problemu. Jakiś USB daczek działający w opcji „on the go” z laptopem? No oczywiście. Widzę tutaj przemyślaną strategię, gdzie nauszniki mają podążać za rynkowymi trendami w elektronice użytkowej, gdzie kwestie ergonomii, wyglądu są równie ważne co umiejętności brzmieniowe, niż to co dla nas jest najistotniejsze. Zresztą my też zmieniamy nastawienie. Patrzymy na produkty całościowo, oceniamy całościowo i wymagamy więcej.

Ból głowy u konkurencji. Nowy wypust planarów na jednym obrazku. Sundara & Ananda

Dopasowana kolorystyka tego co gra na ekranie z tym, co pod ekranem gra ;-)

ANANDA grają przede wszystkim na fantastycznym secie Woo Audio WA7. Lampy, lampami, ale aplikacja w tym wypadku jest bliska perfekcji. Dlaczego? Ano dlatego, że to jedna z niewielu konstrukcji, która łączy cyfre z bańką w tak harmonijnie udany sposób. Mamy tutaj precyzję, dynamikę, szybkość, ale mamy też płynność, homogeniczność i obłędną muzykalność (tak, tak – w recenzji wyjaśnię ocb) i to, co stanowi podstawę: w pełnym zakresie pracy potencjometru jest CZARNE TŁO. Nie, że coś, jak na moim maluchu (MiniWatt), że jednak brumi, że jednak blisko końca skali trzeszczy. Nic z tych rzeczy. Jak zaczyna grać, to drga. U nas drga, w środku drga. Pierwszoplanowo Woo, ale nie tylko Woo. Odkrycie i to takie, że nadal szukam szczęki, to wykorzystanie małej integry NuPrime (tam nie ma dziurki dla słuchawek, nie ma) w roli słuchawkowca. Podpinam do routera audio (amp i cztery pary odczepów na kolumny plus 6.3mm jacek) i …szukam szczęki. Trochę się obawiałem, nie tyle odnośnie bezpieczeństwa podpinanych słuchawek, ale znalezienia odpowiedniej skali… czy będzie trzeba jej szukać w wąskim zakresie pracy końcówek? Ano nie! Można jak najbardziej traktować podpięte nauszniki na równi z zestawem kolumnowym (z innymi ampami, bywa różnie, czasami nie ma to sensu). Pełna swoboda manewru gałką i to w tak płynny, tak przyjemnie dopasowany sposób, z pełną, precyzyjną kontrolą. No i ten dźwięk. Ale o tym innym razem. Jakby mało było, jest opcja na XLR, a to dzięki wpiętemu w jeden z odczepów routera, adaptera HiFiMANa (HE-Adapter). Oczywiście, symetrycznie nie będzie, bo i IDA-8 symetryczna nie jest. Poza tym trzeba by skombinować dodatkowy kabel. Właśnie kabel. W komplecie z ANANDA dostajemy dwa, w przezroczystym oplocie, przewody – krótki 3.5mm i długi z bardzo solidnym wtykiem 6.5mm. Od strony muszli idzie obecny standard u HiFiMANa (tu też ujednolicają) – 3.5mm jacki. Niektórzy niemiłosiernie krytykują producenta za dołączone okablowanie. Polemizowałem i polemizuję z taką opinią także w przypadku opisywanych słuchawek. To bardzo dobre, solidne kable, porównując do tego, co daje konkurencja (także to, co używane jest na co dzień w redakcji) czepianie się tego elementu traktowałbym w kategoriach zwykłego, właśnie, czepialstwa. Aha, w roli źródła końcówki PC, pasywne, grają. Obie na terminalach HP (tak, obiecałem osobne artykuły o Daphile i o ROCK i będą, będą), z kartami z dedykowanymi kontrolerami USB na PCI-e (patrz test X-Hi od Matrixa & end-point PC Audio), działające 24/7, we front-endzie Roon (oraz wspomnianym Daphile/LMS). Zewnętrzne zasilanie, brak wentylatorów, pełna bezobsługowość, śmiga to na linuksowych kompilacjach upichconych jw. pod kątem audio. Takie PC mogą swobodnie konkurować z dowolnymi, nawet bardzo drogimi streamerami. Szczególnie, gdy zera z jedynkami konwertuje nam jakiś konkretnie dobry DAC ;-)

Które lepiej, no które? Inaczej…

Słuchawki sprawdzę także w zupełnie innych, salonowych, okolicznościach przyrody. Czekam na powrót DS-DAC-100 Korga oraz TAC-2 ZOOMa. Będzie 1 bit na wyśrubowanie wysokim poziomie (Korg) oraz granie po piorunie (bardzo sobie dużo obiecuje po takim połączeniu, mając w pamięci choćby fantastyczne brzmienie HE-400 na TACu) oraz bezpośrednio z dużego jacka granie z NAD C368. Tam, jak pamiętacie z ostatniego wpisu, mamy integrację NAPRAWDĘ WSZYSTKIEGO JAK LECI, także ANANDA nie tylko lizną strumienie audio, ale także wideo, także z płyty, także koncerty. Będzie zatem bardzo przekrojowo, fajnie się złożyło że może na takim, oryginalnym, poziomie integrowania całego AV z dostępem do źródeł w ramach JEDNEJ skrzynki. To – wierzcie – robi różnicę. Jak ktoś korzysta z dobrej klasy amplitunera AV, to oczywiście doskonale o tym wie, ale jak tego amplitunera nie ma i nie ma być (u mnie tak to właśnie wygląda, specjalnie tak, choć wiele konstrukcji amplitunerów AV oferuje naprawdę dobry dźwięk, także w stereo) to sprawy się mocno komplikują. Nie muszą, tylko trzeba zainwestować w porządną, najlepiej profesjonalną matrycę z cyfrowymi wyjściami audio. I mamy co trzeba, nawet z obsługą wielokanałowego, jeżeli komuś bardzo zależy. Inaczej. Na wielu skrzynkach, jak te skrzynki i tak okupują szafki, wywołując irytację czynników decyzyjnych. No życie, ale warto imo, będzie także o tym na łamach, jak obiecałem, a póki co garść obrazków z tytułowymi nausznicami.

Dzika rozkosz

Terminale, jeden, ten mocniejszy, na 64bitowym AMD, powędruje jako end-point ROCK/Roon do salonu. Linux w służbie audio.
Optymalne źródło PC, do słuchania bez kompromisów w ciszy i spokoju @ takich ANANDA choćby… dobry AMP/DAC i już.

PS. Jak zobaczycie opakowanie, wyciągnięcie słuchawy, kable, skonfrontujecie to z ceną to wnioski nasuną się same.
PPS. Tak na absolutnym marginesie: dlaczego NAD nie oferuje swoich nowych, bezprzewodowych HP70 poza rodzimą lokalizacją (praktycznie nigdzie indziej się kupić nie da) pozostaje NADa słodką tajemnicą. Poluję i na razie bez rezultatu. A jak wspomniałem kiedyś, musowo…

» Czytaj dalej

Nowe planary na horyzoncie! HiFiMAN Ananda

Podziel się na:
  • Wykop
  • Facebook
  • Digg
  • Google Bookmarks
  • Blip
ananda-3

Pierwsza z nowości to przenośny model Ananda, zoptymalizowany pod przenośne granie. Nowe planary HiFiMANa cechować ma wysoka skuteczność na poziomie 103 bela, co oznacza że pożenimy je nie tylko z DAPami (większość radzi sobie dobrze ze stacjonarnymi, trudnymi do napędzenia słuchawkami), nie tylko, ale także z telefonami (V30 od LG jakoś tak mimowolnie przychodzi na myśl ;-) ). Zresztą na rycinach zaprezentowanych przez producenta widać dokładnie, co miał autor na myśli. Warto zwrócić uwagę na wyrób pewnej firmy z logo jabłca, nie pierwszej świeżości wybór, na oko jakiś iPhone 6S… wybór nieprzypadkowy. Nieprzypadkowy? Ano nieprzypadkowy, bo ten to model, ostatni z produkowanych, miał w standardzie złącze jack, a nie liche i gubliwe przejścióweczki. Nie dziwi zatem taki wybór w wizualizacji, bo przecież nowe iPhone są optymalizowane (przepraszam, znowu) pod odsłuch bezprzewodowy, na jakiś sinozębnych nausznikach, albo dokach bezdrutowych. Pożenić to, to z dobrej klasy słuchawkami za pośrednictwem lichej przejściówki z śmiesznym przetworniko-wzmacniaczem za 5 centów ukrytym w obudowie adaptera? No nie godzi się, nie godzi. Zatem te Ananda będą nam grały najlepiej bezpośrednio z dziurki (można oczywiście podpinać zew. amp/DACzki, ale wiadomo, z ergonomicznego punktu widzenia, wygodnickiego punktu widzenia to jednak nie to, no nie to) i patrząc jeszcze raz na tego leciwego już, ale dającego radę, iPhone z jackiem, należy jednoznacznie pochwalić HiFiMANa za tą jednoznaczną wskazówkę z czym lepiej, a z czym jw. gorzej (bezsensu).

Co by tu podpiąć? Ano można DAPa podpiąć, można telefon podpiąć. To ostatnie użytkowo, by nie mnożyć bytów, najlepiej. Przy czym taki z dziurką, co dzisiaj niestety przestaje być oczywistą, oczywistością w wyposażeniu fonów…

Tak też można, owszem, ale do wąsa potrzeba będzie jakiś zewnętrzny DACo/Amp. I to już nam życie, przyznacie, nieco komplikuje…

Ponadto słuchawki mają odznaczać się wyjątkowo niskim poziomem zniekształceń. Najnowsza generacja ultracienkiej membrany zastosowanej w przetwornikach Anandy pozwoli na błyskawiczną odpowiedź impulsową. Będzie czysto, będzie szybko… a jak konkretnie będzie to Wam powiem, jak dostanę na warsztat. A dostanę, jak nic, bo trzeba to, to obadać, przeegzaminować, sprawdzić i Wam tu ładnie wszystko opisać. Firma zastosowała tutaj sprawdzony, bardzo przeze mnie chwalony, hybrydowy pałąk co niewątpliwie wpłynie na dobre samopoczucie użytkownika tych słuchawek, a dodatkowo, warto nadmienić, że same nauszniki ważą przyzwoite (w sensie, przyzwoite w kontekście że na wynos) 399g.  Oczywiście będziemy, poza ergonomicznym pałąkiem, korzystać tutaj także z ergonomicznych padów, dopasowanych do anatomii, asymetrycznych takich, co powinno przełożyć się na jeszcze lepsze samopoczucie użytkownika. Czyli na łąkę, na wywczas w sam raz, byle nie przeszkadzało to za bardzo otoczeniu… tak mamy tutaj konstrukcję wybitnie otwartą. Trzymam kciuki za coś zamkniętego, konkurencja takie rzeczy wprowadza (zaraz o tym wpis będzie), praktycznie każdy liczący się producent ortodynamików taki model w ofercie ma. Niech i ma HiFiMAN (w przypadku słuchawek topowych z katalogu, takiego modelu na razie firma nie oferuje). Także tutaj, podobnie jak w Sundara, producent zdecydował się zastosować 3.5mm porty (okablowanie), co pozwala na szeroko zakrojony manewr wymiany na alternatywne druty… nie będzie najmniejszego problemu, wystarczy nabyć coś z przebogatej oferty rynkowej, podpiąć i się zanurzyć. Ale nie w sensie dosłownym, zanurzyć, bo jeszcze wodoodpornych planarów nikt nie zaoferował. No do czekamy ;-) …i żeby jeszcze były bezdrutowe. A, nie to, może jednak lepiej nie, no chyba że BT 5.0 nas czymś zaskoczy (z promującymi aptX HD w najnowszych odsłonach, obok). Dobra, kończymy z wywodami nie na temat, wracając do Ananda. Krótko o tym, co fabryka tym razem dała:

Parametry

  • Zakres częstotliwości: 8 – 55.000Hz
  • Impedancja: 25 Ohm
  • Skuteczność: 103dB
  • Waga: 399 gram
Kształt padów kojarzy się z flagowcami? No i prawidłowo!
 

No a ile sobie zażyczyli za to cudo – zapytacie. Ano zażyczyli sobie, moi drodzy, konkretne 4295 złotych. Innymi słowy poziom tych droższych, z środkowej półki cenowej, modeli. Jak trafią na warsztat od razu się pochwalimy na łamach. Póki co muszą wystarczyć ryciny nadesłane przez dystrybutora…

HiFiMAN Sundara… zwieńczenie pewnego etapu. Recenzja!

Podziel się na:
  • Wykop
  • Facebook
  • Digg
  • Google Bookmarks
  • Blip
20180130_180123085_iOS

Sundara to nowy rozdział w branży słuchawkowej. Te nauszniki uświadamiają mi jak wiele rzeczy udało się przez parę lat słuchawkowego boomu udoskonalić. To pewne zwieńczenie, pewien zamknięty etap. Aż tak? Ano aż. Podam na wstępie tylko jeden argument potwierdzający to, co powyżej. Pierwsze słuchawki, które są IDEALNIE wyważone, idealnie zaprojektowane, by nie czuć nieprzyjemnego mrowienia na czubku głowy. Ja tak mam, pewnie nie jestem osamotniony, bo wielu odczuwa tego typu dyskomfort. Wcześniej, czy później każda sesja odsłuchowa kończy się czymś z pogranicza ucisku, pieczenia, przeczulicy na czubku łepetyny. TU TEGO NIE MA. Te słuchawki są zaprojektowane bezbłędnie jeżeli chodzi o wygodę, o ergonomię, po prostu są ideałem jaki do tej pory na rynku się nie pojawił (albo na który – mimo wielu testowanych – nie natrafiłem). Wszystkie, nie wyłączając bardzo wygodnych Mr Speakers w odmianie Flow, zawsze dawały o sobie znać. Te nie. A to tak tylko pierwszy z całego magazynka ochów i achów, bo ta recenzja będzie bezwstydnie wręcz czołobitna, od razu to zapowiadam, choć ostatnie notatki udało się choć trochę pozbawić początkowego, bezgranicznego entuzjazmu i zwyczajnie… nabrałem pewnego dystansu, oceniłem co mi się mniej podoba, albo inaczej, co w tych słuchawkach za 2k nie jest AŻ na takim poziomie jak w kosztujących tysięcy 9 (teraz może nawet 8), do niedawna flagowych, LCD-kach. Tak czy siak, moi drodzy, mamy produkt, który według mnie wyznacza pewien wzorzec, stanowi punkt odniesienia. U mnie te słuchawki będą od teraz jednym z referencyjnych modeli, to w konfrontacji z nimi inni będą musieli się wykazać.

Powiem Wam coś. Będą mieli cholernie trudne zadanie. Pewnie dystans byłby dużo większy, pewnie nie byłoby tego całego entuzjazmu, gdyby te słuchawki były następcą takich HE-560 w cenniku. Gdyby były, zwyczajnie, dużo droższe, powiedzmy poziom 4 tysięcy to już byłoby mniej więcej to, a w okolicach 5-6 uznałbym, że tu ewolucja, udoskonalenie (brakowałoby tylko jakiegoś ekskluzywnego nesesera, kabla balans, dłuższego i to chyba na tyle… same słuchawki bez zmian) tego, co było. Tutaj jednak mamy do czynienia z czymś dla mnie nie do końca zrozumiałym. Sundara są lepsze od wielu modeli dużo droższych słuchawek, zarówno tych z katalogu HiFiMANa (te przeceny ostatnie to przypadek?), ale na tle tego, co oferuje konkurencja, są bezlitośnie zdetonowaną atomówką anihilującą dużą część oferty rynkowej, bo jest ta konkurencja GORSZA, a zarazem DROŻSZA. Oczywiście zdaje sobie sprawę, że nie takie rzeczy świat widział, za parę dni (I hope) przekonacie się, co można zrobić, oferując za prawie darmo coś z segmentu IEMów. Jestem po pewnej rozmowie i jeżeli jest tak, jak mi opisano, to te dokanałówy, które do mnie lecą przenicują wszystko, wywrócą stolik w segmencie. Na razie wiem, że są nie tylko nieprzyzwoicie tanie, ale nieprzyzwoicie dobrze wykonane (to znaczy są wykonane jak doki za kilkaset złotych najmarniej). Dobra, mniejsza, skupmy się na Sundara.

Napisałem, że nie bardzo rozumiem, bo teraz tak…. albo po prostu mamy początek procesu znaczącego spadku cen (a przecież high-endy przebijają już od dawna sufit) w segmencie, coś co dotyka całej branży elektroniki konsumenckiej (z wyjątkami, patrz Apple), albo to taki „wypadek przy pracy”. Nie wiem. Dla mnie te słuchawki są zagadką. One grają dobrze po wyjęciu z pudełka, a po tych z górką 200 godzinach (tak, tak – sam pisałem – adaptacja, nie, nie wyparcie ;-) ) po prostu nie chcę ich zdejmować z głowy. Co nie oznacza, że wszystko  jest naj, naj, ale raz że, cholera, blisko, dwa – te słuchawki w paru sprawach na razie nie mają odpowiednika (o ergonomii wspomniałem, a to nie wszystko). Także, hmmm, jestem w kropce. Bo zazwyczaj dokładnie wiem, testując słuchawki, jak umiejscowić produkt, mając na wyciągnięcie ręki bardzo dobre, bardzo dobrze mi znane, nauszniki z kolekcji. A tutaj… jest inaczej. W cenie jaką za nie wołają, nie mają według mnie ŻADNEJ KONKURENCJI. Są bezapelacyjnie najlepsze. Wolę je od moich jakże ulubionych HD-650. Zdetronizowały w każdym aspekcie, drugie moje ulubione, HE-400. Nie stanowią tła, a …konkurenta, dla krainy szczęśliwości zwanej LCD-3. Niebywałe!

Dobra, przestrzegałem przed tym, co nastąpi poniżej, także reklamacji nie przyjmuję, za efekty uboczne nie odpowiadam:

» Czytaj dalej