Co konkretnie kryje się za tytułowym terminem? Ano, chodzi o to, aby ludzie znowu zaczęli odkrywać muzykę, tak jak to robili kiedyś ich rodzice: nowe zespoły, nowe brzmienia, świat równoległy do tego co serwują wielkie wytwórnie fonograficzne, alternatywne zespoły, kameralne występy, mali producenci, niszowe wydawnictwa… to wszystko jest obecne w Internecie, trzeba do tego tylko dotrzeć, zaoferować prosty, szybki sposób na dokonywanie własnych, muzycznych (jak to określono) podróży, poszukiwań. Deezer chce dać takie możliwości swoim użytkownikom, pozwolić na sprawne poruszanie się w dziesiątkach jeżeli nie setkach tysięcy utworów, tysiącach artystów, którzy czekają tylko aby ich odkryto. Poza tym, jeden z pracowników Deezera słusznie zauważa, że dzisiejsze MP3, cyfrowa dystrybucja „zdehumanizowały”, odebrały część przyjemności, płynącej ze świadomego korzystania z muzyki, z jednego z ważnych elementów kultury. Dzisiaj mało kto dyskutuje na temat muzyki, mało kto chce porozmawiać o swoich muzycznych odkryciach, pasjach – po prostu klepiemy dotykowy ekran, ściągamy z iTunes jakiś utwór i tyle… Deezer chce to zmienić, chce dać możliwość pogadania o naszej ulubionej muzyce. Serwis będzie więc oferował nowe społecznościowe funkcje, pozwalające na podzielenie się swoimi muzycznymi zainteresowaniami z innymi. Pojawi się więc blog, relacje na żywo, muzyczne wieści, recenzje albumów – każdy z użytkowników będzie miał szansę skomentować, odnieść się do tego co zamieszczono w serwisie, dodatkowo nowe funkcje pozwolą mu stworzyć swój muzyczny profil, co ułatwi kontakt z osobami o podobnych zainteresowaniach. To kolejna usługa streamingowa audio, która zaczyna eksplorować społecznościowe uniwersum. Wydaje się, że jest to bardzo dobry pomysł na powrót do świadomego słuchania muzyki, co faktycznie w dobie puszczania wszystkiego jak leci, zapełniania gigabajtami różnych, przenośnych grajków wydaje się bardzo cenną inicjatywą.