No proszę, ktoś się tym zajął i to naukowo, bo Samsung sypnął pieniędzmi i szeroko zakrojone badania przeprowadzili jajogłowi z Uniwersytetu w Berkeley. „Who Could Have Guessed: 3D Hurts Your Eyes” – pod takim właśnie tytułem ukazały się wyniki przeprowadzonych przez naukowców prac. Można powiedzieć, że wnioski nie są specjalnie odkrywcze – obecnie oferowana na rynku aktywna technologia 3D jest bardzo niekomfortowa, obarczona wieloma wadami, których nie da się w prosty sposób wyeliminować. Wcześniej czy później następuje zmęczenie, efekt oczopląsu, na dłuższą metę nie da się po prostu korzystać z okularów migawkowych. Jednym z powodów takiego stanu rzeczy jest kiepskie formatowanie obrazu (chodzi zarówno o jego jakość podlegającą degradacji, jak i konieczne transformacje związane z trybami wyświetlania: 24/50/60 fps) i to zarówno w 2D jak i 3D. W przypadku obrazu dwuwymiarowego odczuwamy dyskomfort, bo to co widzimy jest kiepskiej jakości, w przypadku obrazu trójwymiarowgo, nasze złe odczucia są dodatkowo potęgowane. Poza tym okazuje się, że nie da się zaoferować w obecnej technologii obrazu 3D wystarczająco szerokiego pola oglądania ekranu, co w praktyce przekreśla szanse na komfortowe seanse w parę osób. Nawet oglądając w samotności trzeba pamiętać o ograniczeniach technologii, co może uniemożliwić zajęcie najwygodniejszego miejsca o ile nie spełnia ono ostrych kryteriów „3D Ready” ;-] Leżenie na kanapie z włączonym 3DTV stojącym pod kątem (czego nie da się uniknąć, chyba, że kanapa jest na wprost telewizora, zajmując całą szerokość pomieszczenia) definitywnie odpada. Dobrze, że producenci zadają sobie trud zrozumienia, dlaczego konsumenci jakoś nie wyrażają swojego entuzjazmu odnośnie nowych odbiorników 3DTV. Naukowe dowody rzecz jasna są ważne, ale w sumie wystarczyło zapytać zwykłych ludzi – wielu miałoby identyczne doświadczenia z użytkowania 3DTV.