Nie raz pisałem o okropieństwie jakie spotyka nas w dzisiejszych czasach, wtedy gdy chcemy sobie w spokoju posłuchać ulubionej muzyki. Zjawisko „loudness war” to jedna z najgorszych, obok silnej kompresji, plag jakie dotknęła fonografię w ostatnich latach. Muzyka zamiast brzmieć, zaczęła „walić po uszach”, być całkowicie wyzuta z całego piękna różnorodności wybrzmień, smaczków, detali… wystarczyło nagrać coś bardzo głośno, jeszcze głośniej odtworzyć, aby zrujnować to wszystko, za co tak naprawdę muzykę kochamy. Niestety wielu realizatorów dźwięku, wiele osób z branży przyczyniło się do tej katastrofy. Na szczęście dzisiaj wyraźnie coś się zmienia, do głosu dochodzi rozsądek: mamy coraz więcej bardzo dobrze nagranej muzyki w gęstych formatach, nawet stratnie skompresowane pliki są coraz lepszej jakości, unika się wspomnianego powyżej „podkręcania głośności”. Jedną z firm, które zawsze walczyła z tymi negatywnymi zjawiskami, był producent znakomitych systemów stereo, ktoś kto zawsze na pierwszym miejscu stawiał jakość brzmienia. Chodzi tutaj o brytyjskiego NADa, kogoś bardzo zasłużonego w walce o lepszą jakość muzyki. Wczorajszy dzień (16.03) był dniem dedykowanym walce z opisanym powyżej zjawiskiem.

„Dynamic Range Day” to dzień promowania muzyki zapisanej z normalną (a nie podbitą) dynamiką, innymi słowy dzień muzyki z maksymalnie ustalonym poziomem dynamiki na poziomie 8dB. W pełni popieramy tą cenną inicjatywę i liczymy, że przemysł fonograficzny, osoby odpowiedzialne za to co wychodzi ze studia, już nigdy więcej nie zmasakrują dźwięku poddając go niszczącym efektom podbicia dynamiki oraz zwiększenia kompresji. Takie postępowanie prowadzi bowiem do całkowitego zniweczenia wysiłku artystów, zamordowania ich twórczości. Nigdy więcej, zatem! (to hasło może być nawet grubo powyżej >10dB, żeby się wryło w co poniektóre głowy).