Nie da się ukryć, że ten telefon ma „coś”. Wiadomo, że 41MP wygląda nieźle (marketingowo wręcz super), ale w sumie to nic konkretnego nie oznacza, poza magią cyferek. Smartfony wyposażone są w wielomegapikselowe kamery, które mają optykę wielkości główki od szpilki i nawet jeżeli robią poprawne zdjęcia, to jest to poziom pierwszej lepszej małpki (aparaciku kompaktowego za kilkaset złotych). W przypadku Nokii 808 sprawa wygląda inaczej. Wbudowany obiektyw Carl Zeiss, niespotykane w telefonach rozmiary matrycy, powodują że obraz (ruchomy oraz stały) rejestrowany przez tytułowego smartfona wyraźnie odbiega jakościowo (in plus) od tego co prezentuje konkurencja – to nowy poziom. Ogromne wrażenie robi nie tyle dobra jakość (dobrej klasy aparat cyfrowy zrobi podobne zdjęcia, dowolna lustrzanka znacznie lepsze, tyle że z niej nigdzie nie zadzwonimy, ani za jej pomocą nie posurfujemy) co wielkość urządzenia, jego poręczność w zestawieniu z prezentowanymi zdjęciami oraz filmami. Wielu osobom taka jakość w zupełności wystarczy, a przecież to coś schowamy do pierwszej, lepszej kieszeni. Nokia 808 to Symbian (na wymarciu), na szczęście ma wyjść wersja dla Windowsa Phone. Szczerze powiedziawszy, aż korci. Tak wiem, straszny ze mnie gadżeciarz. Poniżej materiał promujący telefon, czy raczej wbudowaną w niego kamerę (PureView).