Zespół naukowców z Narodowego Uniwersytetu w Seulu doszedł do wniosku, że należy założyć odpowiednie filtry na samym ekranie, dzięki czemu widz odnosi wrażenie głębokości obrazu. Innymi słowy zamiast nakładać coś na nos, trzeba nałożyć coś na… normalny ekran. Rozwiązanie jest bardzo proste, skuteczne i przede wszystkim eliminuje główną wadę bezokularowego 3D – tu nie trzeba martwić się o odpowiednie kąty oglądania.

Poprzednie próby stworzenia telewizji trójwymiarowej bez konieczności sięgania po okulary korzystały z podobnej technologii, ale w tamtym przypadku ekran należało oglądać po pewnym kątem. Południowokoreańscy uczeni ominęli ten problem tworząc efekt filtra stosując polaryzatory podobne do tych, które znajdują w soczewkach okularów do oglądania o obrazów trójwymiarowych. Polaryzatory są to urządzenia optyczne przepuszczające światło o określonej polaryzacji liniowej. Koreańczycy twierdzą, że ich metoda pozwala na tańszą emisję obrazów 3D, a to może zachęcić branżę producentów AV do wykorzystania tego rozwiązania w swoich produktach. Wreszcie 3D nabierze sensu? (tak, nie lubimy okularów 3D)