Pierwotnie recenzja ukazała się na naszym fanpage’u, o paru rzeczach nie dało się tam tak opowiedzieć jakbyśmy sobie tego życzyli. Tak zgadliście, o sofcie było, ale na marginesie, bo kretyńsko-niezrozumiała polityka meta w sprawie publikacji nie daje żadnego pola manewru, gdy ktoś chce pokazać coś z softem związanego. Nie i basta. Także uzupełnienie recenzji, pogłębione o tytułowy kod, a dodatkowo parę impresji związanych z przepuszczaniem sygnału z zewnętrznych źródeł cyfrowych przez przetestowaną skrzynkę z opcją SRC, znaczy DSP nie tylko w ramach zwykłego upsamplingu, ale także – możliwej w tym klamocie – konwersji z PCM do DSD, co już nie jest ani typowe, ani częste, tylko właśnie dość unikalne. Tak, skrzyneczka ma też pewne ograniczenia, o których już co nieco było, a w tym wpisie będzie więcej (głównie chodzi o ograniczenia softu oraz dość dziwacznie zrealizowany interfejs I2S i co ciekawe jeszcze trudniejszy do okiełznania, niby standardowy AES/EBU… którego nie udało się przymusić do pracy). Trochę się tego zebrało i postanowiłem zrobić suplement. Na wstępie przypomnienie wpisu pierwotnego, nie daję na głównej pełnej fotogalerii z opisami, można – kto chętny – zerknąć, poniżej będzie fotostory z kodem głównie, czyli jw to co na fb nie dało rady opublikować.

AirPlay to jedyna opcja na end point w Roonie (że STREAM 9 w Roonie znaczy się).
Po uszlachetnianiu via wbudowany w klamot DSP fajnie gra, choć wolelibyśmy Roon Ready ofc (RAAT)

Wracam btw do publikowania, a że zebrało się to będzie HDO więcej, w telegraficznym skrócie powiem tylko, że czeka nas audio-wizyjna jazda bez ograniczeń tj. najnowszy wynalazek Zidoo Neo S – coś jak Rose, tylko tańsze sporo, oparte na podwójnych ESS9068 i XMOSie z mocnym SoC, potężnymi możliwościami wideo (tu bez ograniczeń, z dekodowaniem wszystkich formatów AV jak leci), własną nakładką na Androida rozbudowaną o opcje rippowania, zawiadywania danymi (pełen eksplorator plików m.in.) z atrakcyjnym front-endem dla kontentu. Tu nic nie jest dziełem przypadku, patrząc na specyfikację, a czymś wartym podkreślenia jest właśnie bezkompromisowe (komponenty audio z górnej póły) potraktowanie sekcji dźwiękowej, która nie odbiega od wyspecjalizowanych audio skrzynek z wideo, jak wspomniałem, dla prawdziwego kino maniaka & wideofila. Czy to oznacza Oppo reinkarnacje? Nie do końca, bo mch tutaj w samym klamocie nie uświadczymy (via SPDIF można 5.1 puścić dalej – jest wyjście dla mch cyfrowe), ale warte podkreślenia jest odejście od typowego dla wcześniejszych Zidoo playerów stylu odtwarzacz wideo z lepszą sekcją audio i przejście do zupełnie innej, lepszej ligi odnośnie możliwości dźwiękowych. Mam nadzieję, że będzie to świetny odtwarzacz strumieniowy audio, a nie tylko streamer / transport, ale właśnie kompletne źródło, łączące SQ z VQ na topowym poziomie. Podoba mi się całościowe podejście do tematu (balans zarówno dla kolumn, jak i dla słuchawek np, czy natywnie zainstalowany bardzo szybki dysk półprzewodnikowy M2). Ba, jest tam jeszcze, na osobnej kości realizowany, solidny wzmacniacz słuchawkowy (wspomniany balans 4.4). No omnibus taki. Niektórzy powiedzą, ale jest np. Cocktail Audio. No jest, ale mnie się kojarzy bardziej z klasycznym podejściem do tematu (typowe odtwarzacze multiformatowe), poza tym podobnie, jak w Rose, mamy w opisywanej Neo skrzynce bajer z dotykowym, dużym displejem. W ogóle kojarzy się to bardzo z przetestowanym nie tak dawno temu Koreańczykiem. Tam było dźwiękowo znakomicie, ale wideo pozostawiało niedosyt, w sumie było tylko ciekawostką. W przypadku Neo:S czuję, że może być inaczej

Kompaktowe są, niewielkie takie te Diamond 15ki (widać pojedynczego Topaz Monitor – dla porównania, a to maluch jest)

Dojechały także podstawkowe Pylony Diamond 15. Chyba jako jedyny sajt mam możliwość porównania bezpośredniego dużych monitorów z tej linii (Diamond 18) z właśnie wygrzewającymi się 15-kami. Pylon w ogóle coś ostatnio celuje w kompaktowe i ja to szanuję, bo po pierwsze może być tańsze, a po drugie chyba bardziej dopasowane do rodzimych realiów lokalowych. Także za chwilę wpis o tych filigranowych (w porównaniu, ale patrząc od frontu są naprawdę niewielkie, mniejsze od przecież w ogóle małych Topazów Monitor, w sensie węższe, bo wyższe, ale właśnie węższe). A to już nie nowość, nowość też do nas zawita, mam tu na myśli topowe, podstawkowe Jaspery, a właśnie, właśnie dali u siebie znać, że w rodzinie pojawi się kompaktowa podłogówka z high-endowej linii tj. Jasper 23. No i pęknie, bo jak wspomniałem, od przybytku głowa nie boli, większy wybór z korzyścią dla potencjalnego zainteresowanego, bardzom ciekaw, czy będzie jak z Sapphire 23 (patrz nasz test przed stu laty ), które okazały się najlepszym rozwiązaniem do salonu niezbyt dużego, takiego w którym podłogowe, wielkie Topazy 20*, czy największe z linii Szafirów, Opal czy nietestowanych u nas (jakoś umknęło) Ruby to było too much. Za duże paczki marnowały potencjał, pamiętam wielkie, budżetowe Perły 25 – to już było zbyt, a w katalogu pojawiły się jeszcze ogromne, trójdrożne 27. Uff. Także Jasper 23, analogicznie do wybranych i grających wiele lat w redakcji jako główny zestaw podłogowy, Szaforów 23 mają szansę zawojować hajendy, bo raz – będą z pewnością tańsze od obecnego w sprzedaży zestawu, dwa – łatwiej się wpasują w polskie metraże. Powracając do Diamond 15, bardzo, bardzo podoba mi się ich kompaktowy charakter, moje 18-ki są wielkimi monitorami, z bardzo dużym dźwiękiem, tu gra to zdecydowanie w innej skali, bardziej blisko-polowo-klasycznie monitorowej. W niczym to nie przeszkadza, porównując z większa konstrukcją, a nawet ma zalety porównując właśnie bezpośrednio obie konstrukcje, o czym będzie w pierwszych impresjach, wpisie poświęconym pylonowym kolumnom, który za moment wyląduje.

Wisi i gra. Ale jak!

Wreszcie dwa gorące, sonosowe, tematy na tapecie: będzie recenzja obrazu (IKEA FRAME by Sonos), który znalazł się – jak powinien już na wstępie – na ścianie i powoduje opad szczęki. To jest 500, czy teraz 900 złotych grające jak dobrej klasy podstawkowa kolumna HiFi, dobry studyjny, aktywy, tylko w formie… no właśnie, kompletnie nie pasującej do tego, co słychać. To trzeba usłyszeć i można się bardzo zdziwić. Pisałem już o tym wcześniej, że gra to nieprzyzwoicie dobrze, jak na produkt lifestylowy, w ogóle nią z zakresu HiFi, a przecież – właśnie – przecież po umocowaniu na ścianie, po kalibracji TruePlay, to płaskie coś gra jak pełnoprawne źródło dźwięku. Całościowo kompletne, bez żadnych dodatków, a gra jak dobrej klasy kolumna (mono), przy czym potrafi w scenę, potrafi w przestrzeń i słucha się tego wybornie (lepiej od 99% smart głośników, nie liczę tutaj Sono-głośników, liczę całą resztę peletonu). Nieprawdopodobna rzecz, ale też spodziewana, po pomiarach ASR, po sprawdzeniu wcześniejszym projektu / konstrukcji (projektowali to inżynierowie, dźwiękowcy, zrobi to po prostu jak należy), wreszcie pożenieniu całości z firmowym, inteligentnym DSP. Tak, to jest kierunek, który będzie przeobrażał całą imo branżę. Dźwięk zniknie, ale będzie, znaczy zniknie z widoku, ale będzie na poziomie w pełni satysfakcjonującym, także tych wybrednych. To zapowiedź, udana, zapowiedź tego co nadciąga. Dwa takie (w stereo parze) i może się okazać, że to będzie miało (cholera nie wierzę, że to piszę) więcej sensu od tradycyjnego mini zestawu HiFi, opartego na jakiś dobrych podstawkach i nawet nowoczesnym all-in-one. Bo liczne kable, bo komplikacje z doborem, bo widoczne i konieczne do odpowiedniego ustawienia.

A tutaj co? A tutaj nic z tych rzeczy. Kawał ściany, brak problemu de facto z właściwym umiejscowieniem (bo ta ściana po prostu daje możliwość powieszenie tych obrazków optymalnie – optymalnie w sensie estetyki, bo obrazki, jak i w sensie akustyki, słuchania z tych obrazków dźwięku). Rewelacja. A to jeszcze nie wszystko, bo wparował drugi sub i co dwa suby (AMP daje możliwość stworzenia systemu .2) bezdrutowe w firmowym tandemie (jeden przynajmniej musi być najnowszej gen. 3, są czy były dwa, bo jeden zaraz nas opuści) to nie jeden. W kinie, wiadomo, immersja bardzo zyskuje, ale byłem w szoku jak to (gatunkowo) zmienia podejście do słuchania audio. Chodzi o ścieżki wielokanałowe, przestrzenne w Apple Music. Sonos jako jeden z niewielu oferuje integracje z jabco usługą i to co przygotowano przestrzennie (materiał nie uprzestrzenniony, a zrealizowany, przygotowany w studio pod odsłuch obiektowy) robi ogromne wrażenie. Większe, niż – nawet – słuchanie ścieżek DSD / czy odtwarzanie SACD mch. W redakcji było to wszystko czasami uskuteczniane, bo Oppo (wszystkie modele, część przetestowana), bo PS3 (mod, z przekazywaniem wielokanałowego dźwięku via HDMI na odpowiedni przetwornik / procesor kino domowy, zdolny do dekodowania płyt i puszczenia tego na 5.1) i muszę powiedzieć, że ten nowy patent na wielokanałową muzykę coraz bardziej mi się podoba i widzę duży potencjał (także popularyzacyjn0-rynkowy). Inteligentnie, bo właśnie bez drutów, bez rozbudowanej z wielu paczek składającej się, tradycyjnej, instalacji. Wystarczy oparty tylko na klasycznych frontach i instalacyjnych głośnikach ściennych (albo systemowych kompaktowych Play) z ampli-stream-administratorem tj. Sonos AMPem setup, do tego poukrywane, płaskie Sonos Suby i już. Albo – jak ktoś chce jeszcze bardziej kompaktowo – Arc czy Beam i też można będzie się zdziwić. Albo jeszcze inaczej tj. wspomniane, grające obrazy IKEA. Sam nie wierzę co piszę, ale tak to wygląda moi drodzy. Po prostu macie 100 najlepszych streamów w jednym z najlepszych agregatów źródeł audio (no jest jakby wszystko w Sonos apce) i gracie na czymś, co można traktować, albo jako alternatywę, albo jako rozwinięcie klasycznej instalacji (i mam tu na myśli właściwie tylko dwie kolumny na froncie, pasywne, klasyczne, jedyne co ze starego audio się tu ostało ). Nawet puszczany w strefie dźwięk z podpiętego analogowo do AMPa gramofonu jest plastyczno-mięko-ciepły, znaczy zachowuje charakter źródła i gra nawet w kiblu. Kurna, mówimy o czymś kupowanym w markecie!

Jaki to dźwięk?
No mocarny, ale też zdefiniowany, pod kontrolą i na pewno nie przewalony. Zasługa inteligentnego DSP, strojenia – dopasowania (TruePlay). No i mamy 4.2 z robionym w DSP centralnym (dialogi)

Dobra, się rozgadałem, a miało być o STREAM 9. No to zapraszam, na wstępie przypominając to, co się wcześniej ukazało na fejsie:

Nietypowy, oryginalny streamer NuPrime do nas przed tygodniem zawitał. Niby typówa: komplet komunikacyjno-sieciowy, własna app/OS, pełna bateria I/O z HDMI I2S oraz AES/EBU… ale, no właśnie STREAMER9 ma coś wyjątkowego: dwa wejścia cyfrowe (poza ofc siecią) tj. coax i optyk oraz moduł upsamplujący sygnał, znany mi z przetestowanego, topowego CDT-10 (http://hd-opinie.pl/3140,audio,cd-kontra-plik-flagowy…). Co to oznacza w praktyce? Ano oznacza ni mniej, ni więcej, że poza streamerem dostajemy tutaj intrygujący procesor cyfrowy, zdolny do konwersji dźwięku z transportów wszelkiego typu, byle miały te transporty możliwość wyprowadzenia sygnału via SPDIF. W praktyce oznacza to każdy transport cyfrowy, łącznie z komputerami.

Smaczenie odbywa się tutaj hardwareowo, w skrzynce, a samo rozwiązanie (SRC: sampling rate converter) pozwala na konwersję sygnału do maksymalnej wartości PCM 24/768 & DSD256. Zyskiem wobec softwareowego DSP ma być tutaj kompletnie pomijalne opóźnienie (jitter) oraz zerowy poziom zniekształceń. Dodatkową zaletą jest możliwość zmiany tych ustawień „w locie”, bez konieczności ponownego uruchamiania odtwarzania, z bardzo krótką przerwą po zmianie ustawień. Wyboru dokonujemy za pomocą m.in RC i to nie byle jakiego, bo typowego dla tego producenta, ciężkiego kawałka cegły, full metal jacket dedykowanego tej aplikacji. Można szybko wł/wył DSP, można też szybciutko w górę lub dół wybrać żądaną wartość (trzy osobne guziki).

Widać, że jest to jedna z kluczowych funkcji, którą promuje producent, bo nawet pokrętło (wbrew pozorom nie jest to potencjometr!) na froncie obudowy służy do zmiany up/down próbkowania. Z tą gałką w ogóle jest dość dziwacznie, bo to on/off (długo trzeba wciskać) jednocześnie i wybór pozycji w menu – przy czym nie jest to patent na pełne sterowanie, kontrolę, bo do tego służy… wspomniany pilot (skądinąd świetny) oraz aplikacja. Ta, jednakowoż nie jest zbyt rozbudowana, wręcz – rzekłbym – dość uboga w treści. Na szczęście jest w sumie wszystko co potrzebne, oprogramowanie koncentruje się na dostępie do muzyki, na źródłach. Mamy „świętą” trójcę tj. Tidal, Deezer, Spotify, jest takoż Qobuz, u nas nadal niedostępny, mimo wcześniejszych (2017! vide http://hd-opinie.pl/5420,aktualnosci,qobuz-w-polsce-juz-w...) zapowiedzi.

Konwersja w locie zarówno z sieci, jak i zew. źródeł cyfrowych podpinanych pod klamota via SPDIF z zabawą w PCM@DSD jw

Autorską implementację upsamplingu z konwersją PCM do DSD w locie oparto całkowicie na swoim własnym chipsecie (zamówiono na Tajwanie dwie kości, wyspecjalizowane po kątem konwersji sygnału audio). Gdy włączymy SRC dźwięk jest nadpróbkowany do poziomu megaherców, następnie konwertowany do zadanej wartości. Intrygujące – DSP to nie jedyna oryginalna rzecz odnośnie specyfikacji technicznej – że NuPrime zastosował tutaj także dedykowany sygnałowi WiFi procesor Amlogic A113X, co uzasadnił chęcią uzyskania najlepszej możliwej wydajności w przypadku strumieniowania hi-resów bez druta, dodatkowo chip odpowiedzialny za BT to najlepsza kość Qualcomm-a, co pozwoliło na wydłużenie zasięgu do 30 metrów. Faktycznie, w chałupie, wszędzie można streamingować sound, bez względu na przeszkody (stropy, ściany). Szkoda tylko, że nie jest to układ in/out …słuchawki BT tutaj nam nie zagrają. Siak czy tak dwie wspólne dla WiFi/BT antenki jakie montujemy z tyłu, dają radę. Bardzo dają.

Możliwości – jak widać – ogromne, potencjał znaczny, a jak to wypada w praktyce? Pierwsze wrażenia bardzo dobre, mamy kompaktową skrzynkę nafaszerowaną najnowszymi rozwiązaniami z bardzo, bardzo mocnym modułem DSP, który wg. mnie ma ogromny wpływ na SQ, to nie jest subtelne coś tam, coś tam. Do tego forma to high-end w konkurencyjnych realiach cenowych… vide buda, vide RC, vide wyposażenie / specyfikacja. Na wstępie jest zachęcająco, a potem robi się jeszcze ciekawiej. Moduł sieciowy przygotowano niezwykle starannie – zrobiono to nie tylko po to, by stabilnie, by duży zasięg, ale także po to, by upsampling, zaproponowany DSP, działał tutaj bez zarzutu, szybko i bezproblemowo. A to przecież nie pikuś, bo mamy konwersję PCM-DSD, mamy konwersję próbkowana do poziomu x8/16, jednobitowy dźwięk śmiga tutaj w te i wewte, wyczynowo nawet (AES/EBU 768/32 & DoP256!), a to nie pozostaje bez wpływu na jakość, oj nie.

Dźwięk jest niebywale plastyczny, człowiek łapie się na tym, że słucha cyfry, a nie analogu (skojarzenia z czarnym krążkiem same się nasuwają) w momencie, gdy maże po dotykowym ekranie fona, wybierając nowe dźwięki. Właśnie plastyczny, bardzo muzykalny (z SRC wrażenie potęgowane), płynny. Słucha się tego znakomicie, a wartością dodaną jest rasowanie zewnętrznych źródeł dźwięku: transportów w tym przede wszystkim transportów CD, co uskuteczniam na co dzień. Wspomniany CDT-10 robił wrażenie, ale tu nie jesteśmy skazani na drogi napęd, tylko dowolny napęd przekształcamy w coś, co gra nam na poziomie imo dużo lepszym, od wyjściowego. Sprawdziłem z NADem (budżetowa seria 3xx), sprawdziłem z TEAC-iem (topowa seria 500) i każdorazowo słuchało się wybornie.