Ale pięknie to gra! Fantastyczny dźwięk! Gdzieś nam się ulatnia granica między (umownie) analogowym vs cyfrowym graniem. Tak, wiem, zaraz ktoś będzie poddawał w wątpliwość przed momentem napisane… bo subiektywne to, bo przecież tej granicy (naukowo) nie da się udowodnić, zmierzyć, przebadać, jednoznacznie opisać. To prawda, ale też nasze uszy, dość niedoskonałe, porównując do wielu braci mniejszych, bez większego trudu są w stanie rozróżnić granie z pliku / kompaktu vs czarnego krążka / taśmy. Nie mamy z ttym większego problemu i nawet jeżeli nasz sposób opisania inności brzmienia jest mocno niedoskonały (bo jest) to zjawisko jest dość oczywiste, powtarzalne i przez nikogo nie kwestionowane. Plik oraz srebrna płyta dzisiaj potrafią zadziwić płynnością, przestrzennością, swobodą, najlepsze transporty cyfrowe / integralne źródła zerojedynkowe osiągnęły taki stopień wyrafinowania (mam tu głównie na myśli kompakt, który obecnie mimo coraz większej niszowości staje się dojrzałym, opanowanym w pełni, pokazującym cały swój potencjał źródłem dźwięku HiFi), że wielu, naprawdę wielu melomanów (niekoniecznie tożsame z audiofilią, choć często współistniejące) całkowicie odpuściło sobie temat analogowych nośników, czasami tylko (jeszcze) trzymając zbierający kurz odtwarzacz/transport fizycznego (ale już cyfrowego) nośnika, czy to z sentymentu, czy bez jakiejś określonej przyczyny. W końcu ktoś tych płyt z roku na rok nie kupuje, przestaje inwestować w kolekcję krążków, przechodzi na strumienie.

Oj jak dobrze!

Z tym tu, zresztą pięknie skądninąd prezentującym się (formą i treścią) hybrydowym DAC/pre Cayina nasz Nu w ogóle via I2S nie zagrał. Cisza była

Tak, to naturalna kolej rzeczy. Wygoda, rozpasanie (dostęp do wszystkiego za grosze) przemawia za zmianą sposobu – tfu – konsumpcji, a dystrybucja muzyki jest i będzie należała do Internetu. To przesądzone i nie ma nad czym deliberować. Tyle tylko, że całe bogactwo doznań, możliwości to zbiór otwarty (na nowe, czy – wróć – stare), można nie pozbywać się fizycznych i to nie tylko z sentymentu, przyzwyczajenia, a dla jakiejś wartości dodanej. Dzisiaj kupno dobrego, fizyczne nośniki grającego, klamota jest niestety bardzo kosztowne (dużo bardziej niż kiedyś, co zrozumiałe, bo nisza, bo wyższe koszty wynikające z korzystania z nieprodukowanych elementów itd itp), może nie wygląda to źle w przypadku czarnego krążka na którego jest moda i można w każdym zakresie cenowym, ale CDA to już wyzwanie i sytuacja dla kogoś, kto chciałby na nowo wejść w temat (albo też słuchać z czegoś, co gwarantuje, o czym dalej, progres) to nie lada wyzwanie.

Tu też na AKM (D90) tylko bez konwersji i w ogóle z problemami via I2S było grane z NuPrime

A tutaj, siłą rzeczy, o I2S w ogóle nie było mowy, bo D1 ma tylko USB pod wyczynowe granie. Trzeba było spiąć via SPDIF.
To w przypadku Nu oznaczało brak możliwości wykorzystania potencjału. No ale inaczej się nie dało. 

Akurat trafiła się okazja sprawdzenia i porównania dwóch, opartych na odmiennych nośnikach muzyki, klamotach wyposażonych w interfejs, który stanowi wg. mnie bramę do uzyskania tego, o czym mowa w pierwszym akapicie. Aksamitności, swobody, płynności którą do tej pory utożsamialiśmy raczej z analogiem, a nawet jeżeli udawało się coś zbliżonego „z cyfry” uzyskać, to miało to swoje kapitałowe konsekwencje, konsekwencje wyczyszczające stan konta dwóch pokoleń w przód mniej więcej  Także ta umowna, a jednak niezbyt trudna do uchwycenia, różnica w przypadku opisanego w niniejszym wpisie setupu wyraźnie się zaciera. I to jest piękne. Zaciera się z plikiem, ale jeszcze bardziej zaciera się wg. mnie z kompaktem. Właściwie, mógłbym powiedzieć tak: komputer czy raczej plik był tutaj kierunkiem zmian, progresu jaki dokonywał się w SQ słuchanym za pośrednictwem I2S wraz z konwersją do sygnału 1 bitowego, a płyta finał, kropkę nad i, tego progresu uwieńczenie. Czy to dziwne? Nie bardzo. Kompakt jest z nami od bez mała 40 lat jako nośnik audio, także przebył długą, wyboistą drogę (to po pierwsze), stał się opanowanym, dojrzałym medium (właściwie to niedawno, bo wcześniejsze próby jego udoskonalania, jak wiemy, poniosły rynkową klęskę, nie przyjęły się vide SACD/DVD-A). Tylko, w sumie, co z tego, jak zwija się dzisiaj (wiele muzyki wychodzi wyłącznie w pliku, czasami dochodzi do tego winyl, ale już nie srebrny nośnik) i tego zjawiska nikt już nie odwróci. No tak, ale – na szczęście – poza tym co nowe jest całe bogactwo świata dźwięków zarejestrowanego wcześniej i nadal egzystującego na kompakcie. Co prawda, podobnie jak to się ma z czarnym krążkiem, płyta podlega przemijaniu, nie jest wieczna, ale na tyle wytrzymalsza od poprzedników, że prędzej będziemy szukać na rynku czegoś, co nam to fizyczne odtworzy (z czym coraz trudniej, jak wyżej), oczywiście pod warunkiem odpowiedniego uszanowania, dbałości o kolekcję, zbiory.

Okazało się, że podłączenie to nie banał…

Na szczęście  finalnie z sukcesem! Finalnie z sukcesem na ESS+XMOS czytaj na Toppingu DX7Pro (9038Pro), na wszystkich, wyposażonych w konkurencyjną kość AKM przetwornikach (także Toppinga! Tak jak z D90) niestety bez sukcesu to połączenie via HDMI/I2S. Brak standardu i inna, w przypadku AKM implementacja interfejsu I2S skutkowała w najlepszym przypadku graniem natywnie sygnału przez ten interfejs (bez konwersji w procesorze NuPrime), albo artefaktami / brakiem dźwięku wręcz (Cayin)… to nie jest wina danego producenta, tylko całej branży wina, że nie udało się wypracować wspólnego stanowiska w tej sprawie i mamy w tym wypadku do czynienia z najbardziej problematycznym interfejsem audio. Także przestrzegam, bo o ile jeszcze w przypadku komputerów da się (czasami) obejść rzecz programowo, są odpowiednie konwertery I2S (u nas X-SPDIF2) to w przypadku elektroniki takiej jak omawiany CDT NuPrime niestety albo działa, albo nie działa i nic na to nie poradzi.

DSP – dźwięk robiony, przetwarzany, upamplowany oraz konwertowany (to ważne, bo tu korzystałem z maksymalnych możliwości, jakie oferował setup w tym względzie) do postaci 1 bitowej… wielu powie, że to bez sensu, że to ingerencja na tyle znacząca, że wypaczająca „prawdę” zapisaną zerojedynkowo na nośniku). Dobra, ale po co dorabiać teorie, tworzyć jakieś dogmaty, jeżeli tym, co jest sędzią jest tylko i wyłącznie nasze zadowolenie, nasza frajda płynąca z tego, co dociera do uszu? Po co zajmować się dzieleniem włosa na czworo, gdy to, co dociera przykuwa i jest (subiektywnie ofc) lepsze od soute? Od słuchania bez? No właśnie, trudno zrozumieć głosy tych, którzy nie słyszeli i nie uwierzyli (nie wierzą), ale się wypowiedzieli (rzecz jasna negatywnie, bo tak im teoria bla, bla, bla). Fajno, można, tylko to puste i nic nie wnoszące, bo pomijające jedyny konkret jaki się tu liczy. Jedyny. Dla mnie tor sygnału, jaki uskuteczniałem przez ostanie dwa tygodnie: Roon Core ->i2S -> Matrix Audio X-SPDIF 2 -> DX7Pro (all PCM/DSD @ DSD256, DoP @ MacOS lub native @ WinPC) oraz NuPrime CDT10Pro -> i2S -> DX7Pro (PCM SRC @ DSD256) stanowił potwierdzenie tego, o czym była mowa na HDO od dawna, od początku… kod tworzy nowe uwarunkowania i przez kod, przez obliczenia, dochodzimy do rezultatu, który daje nam do myślenia. Jest progresem, wyraźnym, subiektywnie, a – tu nie mam wątpliwości – obiektywnie wprowadza zmiany, wyraźne, słyszalne, powtarzalne w tym, co wydobywa się z efektora. To może właśnie takie hi-resowe granie ma (empiryczne) uzasadnienie?

Z płyty jeszcze bardziej Ten dźwięk jest bardzo płynny, niektórzy mówią że zmiękczony w stosunku do redbooka. Rozumiem w czym rzecz, dlaczego tak uważają znaczy się, ale… w moim odczuciu, to nie tak. Bo trzeba sobie zadać pytanie o cel – wierność i tylko wierność, nawet kosztem całej reszty, czy naturalność, z przyjemnością & zaangażowaniem. Ja zawsze wybieram to drugie, nie to pierwsze, bo muzyka to nie jest oscyloskop, to nie suchy pomiar (co nie oznacza, jak wiecie, że odrzucam pomiary – te mają praktyczne uzasadnienie i sens, szczególnie w sytuacji spieprzenia roboty przez projektanta, czy fabrykanta), a coś żywego, to dzieło, sztuka, artyzm, a nie szkiełko i oko. Moim zdaniem główny podział jaki uwidacznia się w kontrowersjach jak nam to czy tamto gra dotyczy właśnie podejścia do tego co ważniejsze i co bardziej chciane. Dla kogoś lubującego się w technicznym perfekcjonizmie i odrzucającego (często a priori) każde odstępstwo kreacja zawsze będzie zbrodnią. Dla mnie tak nie jest. Dlatego dźwięk robiony jest dźwiękiem tak samo dobrym, czy inaczej, może być tak samo dobry jak purystyczne, pozbawione processingu, NOSowe granie. To tylko różne sposoby na osiągnięcie NASZEGO optimum. Ale, jak napisałem, samo podejście do tematu kształtuje i wpływa na otwartość / jej brak na eksperymenty. Cieszę michę, bo ten dźwięk CD poddany konwersji PCM-DSD w wariancie mocno wyczynowym poddany (22,5MHz), do tej pory na poziomie zarezerwowanym dla komputerowych transportów, odpowiedniego software, a teraz dostępny także w salonie bez podpinania kompa (wielka wartość dla niektórych – znowu, świetnie rozumiem, bo czym innym jest pilot i play, wybór utworu i w ogóle podstawowe sterowanie, a inną parą kaloszy GUI na jakimś ekranie, interfejs dotykowy – który ułatwia – fakt, ale może to być równie dobrze myszka). Słucha się tego wybornie, wszystko jedno czy na kolumnach, czy na słuchawkach, dźwięk pozbawiony jest szorstkości czy szklistości jaka czasami wychodzi w przypadku CD-A, to właśnie szkoła grania SACD, ale takiego podrasowanego (dynamika – szybkość – jest lepsza na DSP z PCM@DSD wg. mie). To takie połączenie flow z tym, co lubimy w „kompaktach” (redbook). I fajno, a jak ktoś utyskuje, że to odstępstwo, że czynimy, zmieniamy, kreujemy to ja mu na to: „no i co z tego?”

Podłączenie komputera z Roonem do konwertera, ustawienie silnika to dość prosta, nieskomplikowana sprawa. Zupełnie inaczej ma się rzecz z tyransportem cyfrowym. Jak wiecie I2S jest kompletnie nieustandaryzowanym interfejsem. Macie kilkanaście zmiennych i zwyczajnie można mieć klamoty wyposażone teoretycznie w zgodne fizycznie gniazda I2S (a przecież mogą być i nie zgodne, bo tam skrętka jest, jest koaksialny też, no i coraz powszechniej stosowany port HDMI), a nie usłyszeć nic, albo raczej usłyszeć kaszanę, zniekształcony sygnał, co na dzień dobry o mało nie położyło próby pożenienia u mnie Toppinga z NuPrime.

Niestety lektura instrukcji, gdzie opisane są poszczególne piny, możne nas sprowadzić na manowce. U mnie tak było, bo niby powinno się wybrać w ustawieniach DACa odwrócone ustawienia interfejsu, a tu nic z tego, zupełnie co innego miało wpływ na brak sukcesu w połączeniu transportu z przetwornikiem. I nie była to jedyna przeszkoda! Udało się po paru próbach (patrz obrazki), choć – co intrygujące – w odróżnieniu od komputera, bez swobody ustawiania parametrów konwersji czy upsamplingu (tylko PCM -> DSD, próba ustawiania SampleRateConventer na upsampling w ramach sygnału PCM do wyższych wartości, nawet przy uwzględnieniu zgodności zegarowej tzn. pełnych mnożnikach dla wartości wyjściowej skutkowała błędnym odczytem). Cóż, wiecie, ja bardzo lubię zgłębiać, szukać, próbować dojść do źródła (problemu) vide nieudany streamer Omnia S1, rzecz jasna lubię jeszcze bardziej, gdy finał jest szczęśliwy, wszystko kończy się dobrze, sprzęt zaczyna współpracować ze sobą.

Klucz do sukcesu, znaczy wyczynowego grania. Tyle, że musicie mieć odpowiedniego (kompatybilnego) DACa do tego. Bez odpowiedniego niczego nie usłyszycie, albo gorzej…

Piękny kawał transportu. Tak, moim daniem, transport powinien być kompaktowy, nie „pełnogabarytowy” tj. 42cm. Tam jest czytnik, napęd, zasilanie / trafo i interfejsy, nie trzeba poza zasilaniem separować, konstrukcja może być purystyczno-prosta znaczy dużo audiofilskiego powietrza (w klasycznym opakowaniu), albo jw wszystko ładnie upakowane do niewielkiej, ciężkiej, metalowej obudowy w typowym dla tego producenta stylu. Bardzo mi się to podoba estetycznie, a jeszcze bardziej mi się podoba to, że producent zastosował jednolitą formę (fullmetaljacek, przyciski) na froncie / pilocie. W przypadku transportu za 7-8k chcę mieć wszystko naj i bogato. Jak tu, bez żadnego oszczędzania na mnie, nabywcy, tak często spotykanym oszczędzaniu nawet przez high-endowców z pierwszych stron, którzy potrafią ostawić popelinę z plastikowym, membrankowym pilocikiem przykładowo. To całkowicie przekreśla w moich oczach takiego producenta, bo jest wyrazem braku szacunku do nabywcy, jego pieniędzy. Nawet dźwięk tego nie (o)broni w moich oczach, także brać przykład inni, jak to powinno wyglądać. Tak jak w CDT10 powinno!

Najlepiej jest wtedy, gdy rezultat daje wyraźny progres i tak też było w tym przypadku. Jak ktoś będzie miał tożsamy setup to już po lekturze niniejszego będzie wiedział, jak rzecz ustawić by zagrało, przy czym warto pamiętać że w przypadku I2S mówimy o „tu i teraz”: z innym przetwornikiem, innej firmy (w szczególności), będzie zupełnie inaczej, trzeba będzie całkowicie zmienić ustawienia – być może podobnie, metodą dochodzenia do właściwego ustawienia, wbrew schematom zamieszczonym w instrukcjach obsługi klamotów. Na marginesie, chcę jeszcze raz pochwalić inżynierów Matrix Audio – zrobiliście konwerter uniwersalny, który „standaryzuje” to cholerne I2S, X-SPDIF2 gwarantuje współpracę z dowolnym przetwornikiem C/A wyposażonym fizycznie w gniazdo HDMI. Doskonała robota. Dip switche wraz z wewnętrznym oprogramowaniem układu konwertującego dają pewność, że będzie to chodziło ze wszystkim. Tak to się robi! W przypadku implementacji I2S w Toppingu, podobnie inżynierzy, wiedząc o rafach, problemach, dali możliwość zmiany pracy wbudowanego interfejsu, co należy pochwalić. Nie ma tu takiej elastyczności co w przypadku konwertera C/C Matrix-a ale DAC jest dobrze przygotowany na to, by w większości wypadków dogadać się z transportem wyposażonym w tego typu interfejs. To pokazuje jak bardzo starają się w (umownie) Chi-Fi i jak (niestety) często nie starają się w klamotach rodem z Europy, Ameryki Północnej by ogarnąć we właściwy sposób problematyczną technologię.

Niby proste, a wręcz odwrotnie

Podkreślone ustawienia, gwarantujące prawidłowe działanie transportu CD z przetwornikiem via I2S. Zupełnie inaczej niż to, co sugerują schematy

Warto byłoby coś niecoś powiedzieć o DX7Pro. Tu macie test, a ja jeszcze krótko przypomnę tego, najlepiej sprawującego się we współpracy z NuPrime z dostępnych redakcji DACów, klamota: DX7Pro to taki typowy, dumpingowy, produkt Chi-Fi, czyli wszystkomający kombajn, wyposażony pod kurek, w najnowsze technologie, z topową kością C/A za mniej niż trójkę. Mamy absolutnie wszystko (no może poza analogową preamplifikacją) czego potrzebuje ktoś, kto gra na wielu efektorach, nie ogranicza się do jednego tylko źródła dźwięku, potrzebuje jednym słowem wszechstronnego, świetnie wyposażonego (cyfrowego) huba. Dostaje nawet więcej, bo poza kompletem cyfrowych interfejsów z I2S (natywnie nawet 45MHz), balansem pod słuchawki (i to na bogato, bo jest duże 4 pin jak i sony’ego kompaktowe 4,4mm) oraz kolumny (wyjścia), wspomnianą topową kością ESS 9038Pro, otrzymujemy tutaj takie użyteczne dodatki jak bezkompromisowy interfejs bezprzewodowy (BT z obsługą wszystkich najnowszych protokołów audio sinozędnego gwarantujących najszerszą przepustowość dla sygnału tj. aptX HD, LDAC etc.) oraz naprawdę wyróżniający się na plus enkoder / potencjometr, z wyraźnym skokiem „zegarkowym”, jak na porządną koronkę przystało, przy zmianie ustawień poziomu.

No, takie rzeczy to ja rozumiem. Trochę dziwaczna obsługa (dostęp do zaawansowanego menu wyłącznie po wyłączeniu i wciskaniu gały enkodera, włączając) przypomina to, co w podobny sposób uskutecznia u siebie wspomniany Matrix Audio. Dla mnie osobiście to nie problem, bo rozumiem intencje (zmieniamy raz i już nie ruszamy raczej), choć to obiektywnie utrudnienie, szczególnie dla takiego kogoś jak ja, który testując często jednak zmienia, modyfikuje i musi jak wyżej. Poza tym obsługa banalnie łatwa, pilot IR wygodny & ergonomiczny, podpinamy wszystko jak leci i dzieje się. Serio, mało kto daje tak dużo, za tak niewiele. Właściwie gdyby tutaj zatomizować tego klamota, to wychodzi że poszczególne składowe dają za jakieś grosze i nie jest to ściema, czytaj – obiecują, a w metalu to słabe, źle wykonane, działające na słowo honoru. No nic z tych rzeczy, a nawet wręcz odwrotnie. Wszystko wykonane z wielką dbałością, świetnie przemyślane – kompaktowe, dostęp do wszystkich elementów idealnie wygodny, mimo dużej liczby I/O, a wspomniany enkoder to jedno z najlepszych tego typu rozwiązań jakie testowałem do tej pory… zazwyczaj są powody do marudzenia na takie ustrojstwa, tutaj brak. Ożebrowana z boczków obudowa, mimo że nieco się nagrzewa podczas pracy, gwarantuje wraz z czytelnym OLEDowym displejem, wspomnianym sterownikiem komfortową obsługę / działanie klamota. Oby inni brali przykład jak to się powinno robić w takich jw realiach cenowych. Oby.

Takie butki, bez śrubokrętu nie zaaplikujemy bateryjek. Można docenić inżynierski kunszt od środka. Piękny pilot!

Czym karmiłem? Jak wspomniałem w tytule, tym razem poza swoimi zbiorami hi-resów, zamiast Tidala via Roon (który – nie oszukujmy się – nie jest najlepszym źródłem plikowego grania, szczególnie przez wzgląd na stratny MQA, który nie jest odpowiednikiem jakościowym hi-resów w ogóle), był Qobuz (via VPN ofc) oraz opisany jakiś czas temu, świetny plikoraj dla bezkompromisowców tj. NativeDSD (patrz nasz fanpage). Jest jeszcze stream, połączony z zakupami, jak w „kubusiu” tj. hiresaudio, supportowany w Audionirvanie (opisane u nas), jest takoż japoński PrimeSeat (patrz nasze wpis). Wybrałem Qobuza oraz NativeDSD, bo to bez dwóch zdań najlepsze co można dzisiaj w streamie na sieci znaleźć z dużą, czy nawet bardzo dużą biblioteką najlepszych jakościowo plików. Toppingowe DACi, Cayin, czy Denafrpis (ten to umie nawet w DSD1024 po USB, nawet) grały zarówno natywnie te materiały, jak i w konwersji PCM-DSD lub DSD@upDSD do postaci 45MHz (niestety na dalej nie pozwala większość software, nawet HQPlayer nie dał się zmusić – do tematu konwersji „wyżej tysiąca kHz/MHz, albo nie słucham ” jeszcze wrócimy na łamach).

Dźwięk był pierwszej próby. Jedwabisty, totalnie płynny, wielowymiarowy… nie zgadzam się z tymi, którzy uważają, że pliki to jeszcze długo, długo nie to i nie osiągają (dzisiaj) takiego SQ jak najlepsze krążki. To porównywalne nośniki dla dźwięku, porównywalne jakościowo, a w sytuacji, gdy mamy jakieś uwagi do pliku w sukurs przychodzą nam nieograniczone możliwości komputerowego przetwarzania dźwięku. Zwyczajnie, dzisiaj, nasz Core (musi być szybka maszyna, jak najszybsza, dlatego mam nadzieję, że nowe M1 od jabłca będą zapowiedzią braku ograniczeń w tej materii, bo ograniczenia są, o czym pisałem na łamach – i7 z 24GB i SSD czasami nie daje rady z całym, załączonym DSP w Roonie, zaczyna się robić wąskie gardło) może z dźwiękiem wszystko. Efekt może być dla niektórych szokiem – bo czy zaawansowana equalizacja, czy konwersja PCM-DSD, odpowiednie filtry, odpowiednio dobrana (czasami pod określony ściśle, dopasowana znaczy się, materiał!) nastawa pozwala na coś, czego najlepszy odtwarzacz, czy transport fizycznego nośnika nie jest w stanie (bo zamknięte pudełko) dostarczyć do naszych uszu.

Apka, jak i webpanel, jakość do nawet tej wyczynowej (24/352 czy 5,6MHz… tyle maksymalnie, poza jakimiś wyjątkami, demonstracyjnymi w sumie materiałami mamy obecnie na rynku wydawniczym muzyki). Qobuz w sposób oczywisty w SQ bije na głowę Tidala (choć, muszę przyznać, nowy protokół bezpośredniego dostępu Tidal Connect jest świetny, szkoda że ograniczony do wybranej tylko elektroniki póki co – u mnie na NAD658 recenzja wkrótce, dali to przed miesiącem do BluOSa i no, no, no… bardzo sobie chwalę!), to lepszy jakościowo stream, najlepszy zestawiając dostępną w katalogu muzykę (hiresaudio ma tej muzyki zdecydowanie mniej, nie mówiąc o innych, niszowych usługach, gdzie raczej mówimy o specjalizacji).

Pyszne granie! Przepyszne. Naprawdę trudno o takie coś w świecie fizycznego nośnika, albo pisząc inaczej – można, tak, pewnie, tylko 100k i wyżej. Plik daje dużo więcej możliwości i w zupełnie innych realiach budżetowych. Nie zapominajmy o tym!

HQPlayer – purystyczny w formie, obfity, przebogaty w treści. Najlepiej pod Roonem, bo wtedy mamy prosty w obsłudze, atrakcyjny interfejs i wszystko, co nam Roon oferuje wespół z traktowanym jako wtyczka (konfigurujemy źródło dźwięku pod HQP ofc) programikiem Holendrów. TAnio nie jest, bo obecnie 1200 ziko za dożywotnią licencję, a jak nie to możecie dowoli sobie testować przez 30 minut (potem trzeba restartować soft). Najbardziej rozbudowane opcje ustawiania interfejsów C/A, konwersji cyfrowej (C/A, C/C) w świecie PC – to nie podlega dyskusji. Pisałem kiedyś o tym, ale w sumie wtedy to była ciekawostka tylko (jeszcze przed integracją z Roonem). Teraz daje nam możliwość (warto skorzystać!) wyciśnięcia wszystkiego co najlepsze z wyczynowych plików hi-res. Dobry tor (który umie), dobry soft (który umie) plus najlepsze efektory na jakie nas stać i możemy poczuć co dzisiaj daje nam granie z pliku. To równorzędne medium, na pewno nie gorsze od fizycznego, a przez wzgląd na adaptowanie, możliwości (niegraniczone) nośnik dla muzyki z widokami na koronę, najlepsze, lepsze od wszystkiego innego co wymyślono. CD to temat zamknięty, coś, co doszło do granic rozwoju i nikt poważnych pieniędzy w fizyczny, srebrny już nie zainwestuje. Plik to otwarty rozdział, warto to sobie uświadomić, otwarty na doskonalenie, na nowe. Słuchając (natywnie) tego, świetnego jakościowo materiału, wiem, że droga do słuchania w takiej jakości w przypadku komputerowego audio jest otwarta, że muzyka może być i będzie dostępna w takich okolicznościach, że to możliwe. Możliwe bardziej niż historycznie w przypadku fizycznego, z jego oczywistymi ograniczeniami. Co prawda plik to duże wyzwanie dla nas, bo tu nie wystarczy (często) kupić skrzynkę, podłączyć skrzynkę i wcisnąć play (tak, upraszczam, ale tylko trochę), trzeba wgryźć się w temat i to jest słabe, bo wielu nie chce i ja to rozumiem. Nagrodą za poświęcenie czasu (konfiguracja wszystkich składowych, z softem na równorzędnym miejscu!) jest dźwięk, którego nigdzie indziej (czy raczej z niczego innego) w takiej jakości nie usłyszymy. Straszne? Skąd! Wreszcie nie ma ograniczeń…

Tak to miało wyglądać, nasz wpis z kwietnia 2017 roku (patrz tutaj).
Do dzisiaj obietnica nie zrealizowana w praktyce. Wielka szkoda i trochę wstyd Francuzi!

Qobuz ma obecnie najwięcej do zaoferowania i tylko pozostaje żałować, że Francuzi tak bardzo nie sprostali naszym oczekiwaniom i ta zapowiedź, co była 3 lata z okładem temu, o starcie usługi wraz z Włochami i Hiszpanią nie urzeczywistniła się. VPN i kombinacje z płatnością (Revolut) są upierdliwe, to nie jest fajna opcja, tylko pod górkę opcja i cóż… wielka szkoda. Zatrzymali się na Odrze i ani myślą przez nią przejść. W przypadku NativeDSD mówimy głównie o zakupach, czymś co traci dzisiaj udziały, bo ludzie przerzucili się zdecydowanie na streaming i to jest jak najbardziej zrozumiałe. Ale. Właśnie, ale to nie oznacza, że taka rzecz nie ma racji bytu. Właśnie tym bardziej dzisiaj ma! Bo takie materiały, tak dobrej jakości materiały warto po prostu mieć (a nie pożyczać, bo my w streamach mamy użyczony dostęp do bibliotek, wszystko co tam jest to nie nasza własność, tylko użyczona do odtwarzania własność usługodawcy), kupić i się nimi rozkoszować. Jak z krążkiem, czarną płytą czy szpulą. Nie inaczej… warto. Wirtualność jest tutaj dla nabywcy zaletą wg. mnie, bo ZAWSZE mamy i mieć będziemy dostęp do naszych plików, ani nam się to nie zużyje (winyl, poniekąd także krążek srebrny, choć to już wypadkowa naszego dbania o nośniki), ani nie zagubi (każdy fizyczny vs to co z serwera możemy pobrać w każdej chwili). Także mamy to i mieć będziemy, co więcej możemy to przekazać (mam taki zamiar, znaczy mam zamiar dzieciom swoim przekazać swoje pliki) i już. Także zachęcam do zakupów, bo w przypadku WYCZYNOWEGO pliku takie coś ma sens, z wyżej wymienionych powodów, a także – co może najistotniejsze – kupujemy materiał NIGDZIE INDZIEJ, NA NICZYM INNYM, nie dostępny w takiej jakości. Tylko w pliku, tylko tak, nigdzie indziej – dlatego 2L, dlatego specjaliści (kłaniamy się Linnowi, Wilkinsonowi, ogólnie Szkotom – bo robią to może w niewielkim wycinku, ale robią to świetnie jakościowo) mają rację bytu, sprzedając w swoich kramikach znakomitą muzykę (to po pierwsze), w znakomitej jakości (to po drugie, równorzędnie).

Już starter NativeDSD uświadamia nam jakie to dobro jest. Warto kupować dzisiaj pliki. Ale takie jak te właśnie, nie inne (bo inne to w steamie są i w sumie już do kupowania, takiego po prostu kupowania muzyki nie wrócimy)

Dostajemy pdf-a, możemy sobie wszystko wydrukować. Tak, to zdecydowanie nie wkładka do boksa czy piękny album LP (czarna), ale też dla chcącego (kredowy, dobra poligrafia – sprzęt – w domu) i można, czemu nie? Co więcej, możemy sobie zamawiać, modyfikować, jak ktoś ma żyłkę kolekcjonera estety to proszę – hulaj dusza, piekła nie ma. To w końcu coś tracimy, czy inaczej, ale jednak zyskujemy?

To nie są lukrowane lukrem laurki, zresztą sami się przekonajcie

Nawet takie coś, materiały 45MHz w ofercie. I nie chodzi tutaj o cyferki, a o jakość faktyczną takiego materiału. Jest bezbłędna.

O Jezu ile tu dobra jest!

Było grane! Z warstwy redbook niestety tylko, bo Nu nie zagra (jak wspominałem) SACD, ale …zaraz, może właśnie zagra, tylko konwertowane CDA @ 1 bit i będzie podobnie? W sumie to nie jest aż tak bardzo odległe (ofc tylko w stereo, nie zagramy mch co jasne) od natywnego grania superCD, jak się porówna to robione w klamotach (DSP) z tym co przecież też robione (1 bit) natywnie grane przez odpowiedni odtwarzacz (u mnie nadal jest to stara, niezawodna, przerobiona PS3). Także ciekawy wniosek płynie z porównania SQ tutaj – robione wcale nie gorsze od „natywnego” 1 bitowego grania (w końcu mamy konwersję PCM@DSD256, upsamplujemy dźwięk, który natywnie miał postać DSD64 (materiał SACD na płycie, odtwarzany przez SACD playera). Przyjęło się (słusznie) uważać, że SACD to płynne, niezwykle czysto zapodane granie, jednakowoż pozbawione dynamiki, zadziora, uspokojone w stosunku do redbooka. Podobnie z materiałami DSD z sieci, skonfrontowanymi z tym samym, tyle że na PCM. Wiem – narażę się – szczególnie zwolennikom NOS (bez DSP grania, bez ufajniaczy, konwersji), ale dla mnie taki dźwięk mocno przetworzony (PCM@DSD czy to w kompie, czy w omawianym transporcie płytowym… właściwie to bardziej transporto-procesorze, nie?) jest w odsłuchu bardziej satysfakcjonujący od natywnego DSD64 odtwarzanego z krążka SACD na odtwarzaczu tego formatu. Tak, PS3, może być (choć uważam że nie jest) ograniczeniem w tej zabawie, ale zarówno analogowo, jak i (a jest taka możliwość via HDMI) z odpowiednim, wielokanałowym DACiem (mamy takie coś od LIGAWO – najdroższy w ofercie multichannel DAC) granie warstwy SACD/DSD na 2/5.1 kanałach transport (konsola) jak i reszta toru wg. mnie pokazuje w czym rzecz. Po ostatnich zmianach (monobloki lampowe na diabłach oraz końcówka Kandy k# Roksana) z Diamondami (kolumny Pylona) to poziom adekwatny imo do toru słuchawkowego (A90 z najnowszymi interfejsami Denafripsa/MatrixAudio/Cayin/Toppinga), można czynić takie porównania tj. płyta kontra pliki DSD czy PCM@DSD bez obaw, że coś tu jednak mocno odstaje. Zresztą, do salonu takoż A90 zawędrował, także bezpośrednio sprawdziłem na tym samym typie efektora (szkoda, że już bez CDT-10, ale spokojnie, wersja nieco mniej wyrafinowana do mnie trafi, o połowę tańsza i zrobię powtóreczkę…)

Chwilunia, artefakty?!
Zwróćcie uwagę na sterownik. Może nie jest to szczyt ergonomii, ale duże ciężkie metalowe z małymi stalowymi kulkami to jest to co lubi każdy audio-freak. Zajebisty pilot, z przyjemnością się to obsługuje i – cóż – teraz za to płacimy ekstra dedykowany do modelu, a nie systemowy, gdzie cześć przycisków martwa (brrr). Tu wszystko jest pod tego klamota i naprawdę to robi różnicę, zasadniczą robi, w przypadku takiego źródła właśnie. Dobry transport czy odtwarzacz płytowy MUSI mieć świetnego pilota. Koniec, kropka – i tutaj ma takowego w komplecie!

O teraz ok. DAC na szczęście daje opcję zmiany parametrów pracy I2S.

Mało który daje takie możliwości jak wyżej. Topping DX7Pro daje, ale już Topping D90 nie, a są modele, w których żadnych ustawień nie uświadczymy, jest tylko na sztywno ustawione w fabryce i zwyczajnie, z danym źródłem (jak Nu), dźwięku nie uświadczycie – cisza (Cayin na I2S, z kompem dało się to ustawić via X-SPDIF 2, z Nu nic a nic)

Sumując te wywody - tak, słuchanie kompaktów (DSP na pewno modyfikuje, czy inaczej pozostawia odczuwalny ślad na każdym słuchanym w tych okolicznościach krążku wciągniętym do środka transportu) z zapodaną 1 bitową konwersją w locie do poziomu 22.5 MHz za pośrednictwem wyczynowego interfejsu I2S robi zasadniczą różnicę. Tak, może kogoś niepokoić wspomniane powyżej „ujednolicenie”, czy raczej właśnie powtarzalny wpływ tego całego cyfrowego procesu konwersji sygnału, na to co pierwotnie zapisane, zarejestrowane i w taki, a nie inny sposób przeniesienie na nośnik. Niby negatywne konotacje, bo jak – nie rozróżnia, nie różnicuje jakościowo tego, co ląduje na tacce? Niby tak. Teoretycznie tak, tylko co z tego, jak słuchamy z rozdziawioną buzią i podoba nam się to co słyszymy bardzo, bardzo mocno nam się podoba. Dźwięk staje się fizjologicznie bliski, a nie obojętno-odległy (cyfra), czy może łagodniej … neutralno-zdystansowany. To robi różnicę i pewnie mógłbym to porównać do odtwarzania krążków SACD (przerobiona PS3 z konwersją zewnętrzną, wielokanałową, na DACu HDMI z obsługą sygnału 1 bitowego), ale to też byłoby tylko mniej, więcej, ale jednak inaczej. Nawet w opcji stereofonicznej (tylko tak się da ofc w opisanym setupie z NuPrime i Toppingiem) grało to inaczej, mimo wspólnych cech, z wyraźnym wskazaniem na tytułowy system. Jak wyżej, komputer mimo większych (bo znacznie bardziej bogatych opcji ustawień, zabawy w ustawienia) możliwości musiał uznać wyższość fizycznego na moje ucho. Znakomity transport NuPrime bezpośrednio wpięty pod Toppinga pokazał potencjał DSP oraz srebrnej płyty. Co prawda teraz szlifuję już gram na ustawionym NAA (HQplayer z najbardziej wymagającą, zasobożerną konwersją ASDM7EC), docelowo ma to grać na poziomie konwersji w locie na poziomie 45MHz (co oznacza, że szybki, wydajny Core będzie w pełni wykorzystany na potrzeby konwertowania takiego sygnału będzie). Bez uciekania się do tego maksimum i tu i tu mamy/mieliśmy to 22,5MHz w upsamplingu zapodane. W przypadku transportu cyfrowego po ogarnięciu interfejsu, nic nie trzeba, bo „samo się”, także tu także prostota takiego setupu jest nie do pominięcia – wkładamy płytkę, play i już. Komputerowo-plikowe granie to inny poziom obsługi, nie chodzi mi o sam front-end, bo to powinno być proste i wygodne i takie też jest, ale o ustawienie …to jednak nie bułka z masłem. Nie bułka nawet, gdy sam niestandaryzowany interfejs płatał nam takie figle, jak wyżej, w przypadku setupu z fizycznym nośnikiem (brak standardu – niestety lipa straszna, tylko z niektórymi, podkreślam raz jeszcze, DACami będzie nam grało!). Nawet wtedy PC to PC z całym dobrodziejstwem inwentarza…

Link do NativeDSD: https://www.nativedsd.com

Po wyłączeniu w transporcie DSP (SRC off), DAC może pracować w dwóch trybach -> konwersji DoP64 lub bez żadnego processingu na sygnale tj. PCM 44.1KHz

…dla plikowni NativeDSD, zdecydowanie się należy za całokształt!

…dla transportu CDA, z którym moglibyśmy żyć (nie rozstawać się). DSP robi!

Dziękuję oficjalnemu dystrybutorowi marki NuPrime, firmie RAFKO, za wypożyczenie transportu

Autor: Antoni Woźniak

PS. Najlepiej na słuchawkach, najlepiej na planarach, ale też czytelnie na monitorach bliskiego pola u mnie w gabinecie. Piękne to.

PPS. O konwerterze Matrix-a wyczerpująco tu i tutaj @ HDOpinie

PPPS. Megagaleria poniżej:

DSD konwersja z plikami to parę ustawień w silniku Roona, trudno coś popsuć, a nawet jeżeli to łatwo naprawić, ale sporo zmiennych do ogarniania

Bardzo nie po audiofilsku & „nie koszernie” (DSP). I co z tego? Ano nic. Dźwięk robiony

Multum możliwości się otwiera, wyczynowo ofc tylko I2S

Jak już ogarniemy, nie zapominajmy, że muzyka jest najważniejsza

Komputer jest bardziej elastyczny, gdy w grę wchodzi zabawa z DSP. Tu bez sukcesu, takie same ustawienia w silniku Roona 
(upsampling, bez konwersji PCM-DSD = sukces, najdziksze eksperymenty via konwerter X-SPDIF? Jak najbardziej)… ale spokojnie, jak na wojnie, trzeba niestety metodą prób i błędów (zasadniczo ESS z XMOS daje większe szanse na dopasowanie porównując do tandemu AKM/XMOS – tak przynajmniej to wygląda na podstawie naszych doświadczeń) dobrać odpowiedni przetwornik z dopasowanym interfejsem I2S. Brak standaryzacji to przekleństwo tego sposobu na spięcie skrzynek, najlepszego czy jedynego sposobu na wyczynową konwersję jw. Niestety nie dane mi było sprawdzić jak sobie NuPrime poradzi z zupełnie innymi DACami, opartymi na układzie R2R, jest teraz u mnie Aries II Denafrpisa, będzie za moment MUsician Pegasus R2R (z tej samej fabryki to, to – mamy właściwie ten sam projekt, widać ogromne podobieństwa do Denafripsa, tylko inna stajnia i cena bardzo, bardzo atrakcyjna…). Tak czy inaczej nie da się obejść problemów wynikających z braku standardyzacji i zwyczajnie często taki transport z takim a nie innym dakiem nam w najlepszej konfiguracji NIE ZAGRA.

Fajnie, że przy okazji, propagują wiedzę na temat nagrań, technik, sposobu „nacinania” plików.
To wszystko znajdziecie na NativeDSD

Jak to w ogóle było możliwe? Ano było i jest

Ja to kupuję, dosłownie i w przenośni

Przy czym o MQA możecie zapomnieć. MQA nie polubi się z konwersją, nie polubi się z DSP. Wspominałem o tym w naszych artykułach krytykujących origami.
Zamiast dźwięku – artefakty.

Z DAC Cayin-a IDAC-6mk2 trzeba było spinać via SPDIF, podobnie zresztą z testowanym topowym SMSL D1 (ale tam po prostu nie było I2S/HDMI, także pozostawało jako alternatywa AES/EBU, ale kabla nie było na podorędziu, także także grało na tej Suprze koaksialnie). Czy grało to źle? Nie. Czy grało to tak dobrze, jak na „wyczynowym” interfejsie? Nie. Zdecydowanie nie, traciliśmy te plusy wspomniane w opisie, dźwięk robił się typowo „kompaktowy”, powiem nawet więcej trochę czuć było cyfrowości w tym brzmieniu, co oczywiste bo płynność zastąpiło krótkie wybrzmienie, brak ciągłości, tej wspomnianej wcześniej płynności. To zauważalne od razu, choć po adaptacji – znaczy słuchamy tylko tak przez parę godzin – można było powiedzieć: dobre granie z płyty. Ale nic ponad to!

Duży, może ergonomiczny inaczej, ale jak dla mnie świetny pilot. Można kogoś zdzielić po łbie
Zdecydowanie uprzyjemnia obsługę, to takie jak mówi moja córeczka… „luksusowanie” obsługi w trakcie słuchania  

Mniam, mniam

Sam czytnik chodzi arystokratycznie, to nie żadna taniocha z Tajwanu (tam teraz głównie to klepią), ale też z pewną funkcjonalną wadą – bardzo niski profil wgłębienia dla płyty skutkuje tym, że łatwo ją umieścić niewłaściwie i w efekcie, po wciśnięciu zamknij, mamy zaklinowaną płytkę. Nie popsujemy elektroniki, ale kompakt – owszem – może nie wyjść cało z takiej opresji. Dlatego zalecam powoli się spiesz, nakładaj krążek tak, jak winyla na gramofon nakładasz, a nie sru i jw.

Tak to wygląda w środku. Po kokardę i dobrze, jest separacja (puszka, odgródź), schludnie, uporządkowane w środku wszystko.

Jak kupowane to tutaj

Niczego lepszego nie znajdziecie w sieci.
Prawdziwy raj dla osób, które chcą z plików grać tak, że amator fizycznego będzie miał gorąco

Stale rośnie biblioteka. Patrząc na gatunki widać, komu się chce lepiej wydawać.
Cóż, to nie jest żadne zaskoczenie, prawda?

Jutro będzie niespodzianka. Z tej samej fabryki. Wielkie starcie dwóch Chińczyków z aspiracjami (wróć, jeden już tam jest) do High-Endu za ludzkie pieniądze. Albo wręcz za budżetowe. No wiadomo, ChiFi, tak to jest. Będzie Denafrpis, będzie MUsician Pegasus. Zobaczymy co z tego wyniknie… granie bezkompromisowe, granie w upsamplingu bez i z konwersją w locie (także PCM np. do wartości absolutnie szczytowych tj. 1536KHz, podobnie z DSD… 45MHz)

Pięknie sobie filtrację na MA ustawiamy, nie? mini-i Pro 3… gra zabójczo dobrze. Z kompaktem nie dał już rady, bo odesłane zostało, ale na plikach wyczynowych testowane z wielkim powodzeniem jest to, to…

Jeszcze dzisiaj/jutro zajawka także nie takie znowu do zobaczenia, bo się pchci o flagowych Meze wpis