Jeszcze do niedawna zakup w naszym kraju Apple TV był pozbawiony większego sensu. To znaczy można było sprzęt zmodyfikować, w taki sposób, aby mógł pełnić rolę typowego odtwarzacza strumieniowego (skądinąd modyfikacje pozwalają na uwolnienie potencjału skrzyneczki, wspomnę o tym jeszcze w jednym z akapitów), jednak podstawowa funkcjonalność, zaraz po wyjęciu z pudełka była niewielka. Przed otwarciem sklepu iTunes z muzyką oraz filmami w Polsce można było bazować wyłącznie na własnej kolekcji, do tego trzeba było odpalić komputer, włączyć iTunes… przed wprowadzeniem AirPlay właściwie to wszystko nie miało najmniejszego sensu. Ograniczone, jak wyżej, możliwości skrzyneczki, szczupły katalog serwisów sieciowych jakie udostępnia Apple, typowe dla firmy z Cupertino ograniczenia dotyczące wspieranych formatów, brak obsługi napisów …cóż, chyba tylko najwięksi zapaleńcy (wielbiciele) nadgryzionego jabłuszka korzystali z urządzenia, które samo Apple określa mianem: „hobby„. No właśnie, Apple TV nigdy nie był w centrum uwagi firmy, nigdy nie stanowił jednego z kluczowych produktów, zawsze był „na marginesie”. Jobs przyznał w swojej biografii, że długo próbował rozgryźć ten segment rynku, w końcu – jak stwierdził – to mu się udało.
Aktualizacja: Dodaliśmy informacje o nowym interfejsie oraz mirroringu z iPada 2 (gry, iOS na ekranie HDTV). Nowych zdjęć wraz z opisem szukajcie na końcu recenzji…
Tym razem jednak nie są to dywagacje co by było gdyby, albo „oni mają w planach”, tylko wieści dotyczące prototypowych urządzeń z logo jabłka, które mają wielki ekran i służą między innymi do oglądania telewizji. Co prawda od razu rodzi się pytanie jakiej telewizji, w końcu ekosystem Apple, to Apple, to znaczy to od A do Z jabłkowe kanały dystrybucji, kontrola nad kontentem etc. Jeden, jedynie słuszny kanał? Ok, przesadzam. To może reglamentowane w jakiś sposób IPTV via iTunes z kontrolowanym EPG (elektronicznym przewodnikiem po iProgramach oraz iKanałach). Znowu trochę przesadziłem. No dobrze, na razie kompletnie nic nie wiadomo o tym, co będzie można oglądać (czy będzie to jakiś nowy, jabłkowy patent dotyczący telewizji, czy też raczej tradycyjna w formie, typowa telewizyjna papka). Natomiast co nie co wiadomo, na czym będziemy oglądać – telewizor ma być wyposażony między innymi w iOSa (logiczne), Siri (aha, czyli zamiast pilota będziemy do telewizora gadać) oraz FaceTime (Skype już się w HDTV zadomowił, ale wiadomo własny, zamknięty ekosystem obliguje do sięgnięcia po własne, niestandardowe rozwiązania). Co się tyczy wspomnianego Siri, to powiem tak: pewna bliska mi osoba opisywała swoje doświadczenia z użytkowania tego wynalazku. Rozmawianie ze swoim telefonem nie jest jednak tak użyteczne jak prezentują reklamy, co więcej użytkownik napotyka psychologiczną barierę, bo gada do iPhone w taki sposób, w jaki (co oczywiste) nigdy nie rozmawiałby z człowiekiem z krwi i kości. Wydawanie krótkich poleceń jeszcze ujdzie (moim zdaniem też nie bardzo), ale już „konwersacja” to spory problem, szczególnie w miejscu publicznym. Obsługa w języku angielskim jest wzorowa (bardzo precyzyjny moduł rozpoznawania mowy). Powracając zaś do naszego hipotetycznego (niektórzy zakrzykną: mitycznego! Mitycznego! Po stokroć mitycznego!) HDTV marki Apple, Siri jawi mi się jako doskonały patent dla komentatorów wszystkiego, czyli (niemal bez wyjątku) wszystkich Polaków rodaków. Przecież gadanie do pudła jest narodowym sportem, wiele osób angażuje się emocjonalnie w różnego rodzaju bezproduktywne dysputy polityków, tzw. ekspertów, dziennikarzy i kogo tam jeszcze. Siri może być ciekawym elementem wprowadzającym interakcję. Tzw. feedback wprowadzi zapewne sporo kolorytu w tych codziennych Polaków zmaganiach.
