To będzie prawdopodobnie jedyny taki test porównawczy, pozwalający przekonać się jak wiele daje zbalansowane połączenie słuchawek. Test interesujący także ze względu na zgromadzenie w tym samym, w tym samym miejscu czasie dwóch wzmacniaczy Musical Fidelity (M1HPA oraz dającego możliwość skorzystania z połączenia zbalansowanego V90-BHA oraz dwóch par nauszników z najnowszej serii MF-200 (w wersji symetrycznej z literką B oraz wersji niesymetrycznej bez literki). W ten sposób mamy unikalną sposobność porównać dokładnie takie same słuchawki, różniące się sposobem podłączenia do wzmacniacza (oraz sposobem połączenia w ramach całego toru, o czym za chwilę), jak również sprawdzenia obu na najtańszym, zbalansowanym wzmacniaczu słuchawkowym na rynku (V90) i – wreszcie – sprawdzenia jak to się ma do naszego redakcyjnego M1HPA (niezbalansowany wzmacniacz słuchawkowy oraz świetny preamp przy okazji, świetny klamot z możliwością budowy całego systemu opartego o jedną, bądź dwie końcówki mocy, dodatkowo z kilkoma źródłami z tej samej serii do wyboru). Innymi słowy, przetestujemy kompleksowo system słuchawkowy Musical Fidelity, całkowicie firmowe rozwiązanie z resztą toru opartą o źródło KORGa (DS-DAC-100 z wyjściami symetrycznymi) oraz transport PC (MiniX aka Fooko). Chcę wykazać przy okazji tego testu, czy warto inwestować w rozwiązanie oparte na zbalansowanym połączeniu (nietypowym, ograniczającym dobór komponentów) poszczególnych elementów toru słuchawkowego, czy daje to i jakie daje korzyści jakościowe. Dodatkowo zobaczymy, czy nasz ulubiony wzmacniacz słuchawkowy poradzi sobie w konfrontacji z torem zbalansowanym złożonym z V90 oraz MF-200B. Mamy, dzięki routerze audio Pro-Jecta możliwość podłączenia KORGa do wzmacniacza M1 bez konieczności konfigurowania systemu na nowo. To duże udogodnienie, jednocześnie patent na stworzenie takich samych, opartych na tych samych elementach toru, warunków koniecznych do przeprowadzenia porównań. System słuchawkowy będzie sprawdzany na materiale DSD (głównie) oraz PCM (tylko Tidal) w aplikacji Korga, Roonie (w tym wypadku jako tidalowy player – na marginesie dużo lepszy od natywnego) oraz w foobarze. Całość zagra na tej samej linii zasilania (osobna instalacja), na tych samych listwach Tomanka, na tym samym okablowaniu. Cel główny przedstawiłem, cel poboczny to wykazanie, że można zbudować sobie zaawansowany system słuchawkowy w budżecie do 5000 złotych za całość. Innymi słowy, dobre słuchawkowe HiFi, bez egzotyki za kilkanaście czy dzieciąt tysięcy – zdroworozsądkowo. Jak punkt odniesienia zagra system złożony z komputera iMac z oprogramowaniem Roon na przetworniku M2Techa (hiFace DAC) oraz wzmacniaczu Capella Stana Beresforda ze słuchawkami HiFiMANa HE-400 oraz Senkami HD-650. Co prawda źródło komputerowe będzie dużo droższe, ale zamiast jabłkowego all-in-one można swobodnie wstawić mini makówkę za ok. 2000 złotych i budżetowo będzie wg. mnie w pełni porównywalnie. Ten punkt odniesienia jest ważny, bardzo nawet, bo wspomniana para słuchawek na tym systemie gra nieprzyzwoicie dobrze, uważam że udało się w tym wypadku stworzyć niezwykle udane, synergetyczne połączenie z wyżej wymienionych elementów.

Sam jestem ciekaw co z tego wyniknie. Mam nadzieję, że będzie to pouczające doświadczenie. Dobór komponetów, jak widzicie, przeprowadziłem bardzo starannie, kierując się zarówno kryterium jakościowym, budową w pełni porównywalnych torów, jak również budżetowym. To właśnie, a nie testowanie w oderwaniu od rzeczywistości (pierwsze z brzegu: kabel zasilający za 10 000 złotych lub/i źródło za wielokrotność sumy przeznaczonej na głównego bohatera (-ów) testu lub/i słuchawki za kwotę równorzędną całemu systemowi itd.), główny zamysł, idea tego testu, recenzji klamotów proponowanych przez mojego imiennika, Anthony Michaelsona. Przy okazji postaram się udowodnić jak istotny jest właściwy wybór i konfiguracja oprogramowania, szczególnie że obecnie możemy wybierać wśród bardzo zaawansowanych, dających ogromne możliwości aplikacji, przekształcających komputer w docelowy, cyfrowy transport. Dyskusja na temat wyższości odtwarzaczy strumieniowych, czy specjalnie skonstruowanych, urządzeń komputerowych (serwery muzyczne, zbudowane pod kątem audio pecety, autonomiczne lub będące częścią wielostrefowych rozwiązań urządzenia oparte na komponentach komputerowych, czy – coraz częściej – handheldowych) pozostaje otwarty. Znajdą się zwolennicy zarówno jednego, jak i drugiego podejścia. Wspominałem o przygotowaniach do osobnego artykułu poświęconego temu zagadnieniu, gdzie w szranki staną różne rozwiązania obsługujące muzykę z pliku: SB Touch, komputerek MiniX, makówka oraz serwer muzyczny, każde dysponujące specyficznym interfejsem, front-endem, różnymi sposobami interakcji, obsługi wreszcie odmiennymi możliwościami w zakresie obsługi plików hi-res, obsługi serwisów streamingowych audio oraz innych, plikowych źródeł muzyki, gdzie obraz spotyka się z dźwiękiem (np. od kliposerwisu VEVO, po inicjatywę KORGa polegająca na strumieniowaniu koncertów w jakości płyty SACD itp.).

W recenzji tytułowych produktów znajdzie się ślad tych, wspomnianych powyżej, poszukiwań optymalnego plikowego źródła audio. I tak, ambitne podejście polegające na samodzielnym przygotowaniu systemu to oczywiście przede wszystkim możliwość dokładnego dopasowania, znalezienia idealnej harmonii, dokładne tego co chcemy uzyskać, przy nieograniczonej podatności na modyfikacje. Natomiast w sytuacji, gdy ktoś kto jest na bakier z komputerami, systemami, konfigurowaniem, samodzielnymi poszukiwaniami optymalnego rozwiązania, po prostu wybierze „gotowca”. To ma swoją określoną (przeliczalną w walucie ) cenę, wysoką cenę, zaletą zaś takiego podejścia jest „wciskam play i gra”. Zazwyczaj wysoką cenę, przy czym na szczęście da się na rynku znaleźć produkty, które, (zobaczymy czy podobnie będzie z tytułowym, najtańszym wzmacniaczem zbalansowanym, czy najtańszymi zbalansowanymi słuchawkami), oferują coś, za co właśnie zazwyczaj musimy zapłacić dużo więcej. Jeżeli ktoś może zaoferować na rynku produkt w bardzo konkurencyjnej cenie, dysponujący możliwościami wykraczającymi poza to, z czym kojarzy się cena za jaką wołają, to tylko przyklasnąć i pogratulować. Nieodmiennie denerwuje mnie podejście niektórych osób z branży oraz konsumentów, którzy zwyczajnie ignorują takie rzeczy, starając się dodatkowo deprecjonować wartość czegoś, co może poważnie zagrozić high-endowym klamotom, stanowiąc dla nich niewygodną (dla co poniektórych) alternatywę, konkurencję. Z definicji nie zgadzam się z podejściem, że gra od określonej sumy, albo że może to dobre nawet, ale już w zestawieniu ze stratosferą to pył jest, niewarte wzmianki rozwiązanie. Ludzie mają to do siebie, że często w takich sytuacjach całkowicie zatracają proporcje, wygłaszając kategoryczne stwierdzenia, wychwalając pod niebiosa coś, co może różnić się (właśnie w odpowiedniej skali odniesienia, a nie chciejstwa, czy interesowności) niewiele, albo wręcz marginalnie, co więcej być lepsze tylko pod pewnymi względami, a nie całościowo lepsze i to bezwzględnie lepsze. Piszę o tym wszystkim, bo widzę, że często opisy, opinie na temat sprzętu zawieszone są w jakiejś całkowicie nieokreślonej przestrzeni, gdzie właściwie nie wiadomo, o co w tym wszystkim chodzi, do czego się odnieść, co stanowi o wartości testowanego produktu. Zresztą, czy na pewno nie wiadomo o co chodzi?

Fotogaleria, tradycyjnie, w rozwinięciu…

» Czytaj dalej