Wspominaliśmy już parokrotnie o nowym protokole Apple, przy czym gównie w aspekcie nowości funkcjonalnych jakie AirPlay 2 wprowadza. Wraz z informacją o wprowadzeniu obsługi w głośnikach Sonosa pojawiła się bardzo istotna informacja o podstawowej różnicy między pierwszą a drugą generacją protokołu. Jak wielokrotnie pisałem na łamach, jabłczana firma, chciała konkretnie zarobić na swoim standardzie bezdrutowej transmisji obrazu i dźwięku, stąd AirPlay pierwszej gen. był rozwiązaniem nie tylko softwareowym, ale przede wszystkim hardwareowym. Kompatybilność z AP wymagała odpowiedniego wyposażenia danego urządzenia, które musiało dysponować odpowiednim układem. Do tego wszystkiego zgodność wymagała wykupu licencji. Pamiętam, że pierwsze urządzenia na rynku, zgodne ze standardem, wymagały uiszczenia 50$ opłaty, co producenci przerzucili na konsumentów – stąd początkowo bardzo drogi sprzęt z AP, jedynie rozwiązania jabłkowe miały przystępne ceny, choć i tak do tanich nie należały (Apple TV / AirPort Express). Z czasem się uspokoiło, ceny licencji / zgodności spadły do dużo niższego poziomu, ale tak czy inaczej już na etapie projektowania klamota trzeba było zawczasu uwzględnić AP, albo nie uwzględnić (i zrezygnować definitywnie z obsługi tego standardu).
W przypadku AirPlay 2 jest zupełnie inaczej. Ten nastawiony na obsługę wielu strumieni (strefy) protokół nie wymaga żadnego ekstra rozwiązania sprzętowego, to czysto programowa rzecz. To świetna informacja dla branży, bo oznacza że każdy, kto nawet dopiero po pewnym czasie (od wprowadzenia na rynek) zdecyduje się na wprowadzenie obsługi, uzupełnienie funkcjonalności będzie mógł to zrobić. Podobnie jak z kodekiem aptX (też softwareowe rozwiązanie) to od producenta zależy, czy udostępni nam opcję strefową by Apple czy lepsze SQ. Innymi słowy można dodawać AirPlay’a 2 (nową wersję) już po wprowadzeniu na rynek danego produktu, nie trzeba martwić się zgodnością sprzętową, bo ta od teraz po prostu nie jest wymagana. Wystarczy aktualizacja oprogramowania. To właśnie dzięki temu będzie możliwe uzupełnienie o takie możliwości bezprzewodowych głośników strefowych Sonosa. Zyskają po upgrade firmware zupełnie nowe możliwości – nie tylko będzie można z Maka, iPhone czy iPada przesłać strumieniem muzykę bez konieczności uruchamiania firmowej aplikacji Sonosa i dodawania w niej źródeł. Wystarczy wybór odpowiedniej opcji w panelu sterowania. Dodatkowo taki głośnik (takie głośniki) będą mogły współpracować z jabłkową przystawką telewizyjną – wystarczy prosta konfiguracja efektora w panelu sterowania set-top-boksa. Ostatnia aktualizacja wprowadzająca do tytułowych głośników z AP2 pozwala na przesłanie dźwięku z połączonego bezprzewodowo Apple TV, gdzie będziemy mogli ustawić sobie jeden z takich głośniczków jako alternatywę dla tego, co wydobywa się z telewizor.
Od 2018 będzie tutaj w panelu figurował Sonos
Ostatnią rzeczą, na którą warto przy okazji AP2 zwrócić uwagę jest nadal niewyjaśniona kwestia dokładnych parametrów transmisji. Niestety Apple nie ułatwia nam zadania, bo zamiast opublikować odpowiednią specyfikację ogranicza się do ogólników. Nie wiemy zatem nic o gapless, o bitperfect, o priorytetyzacji transmisji, o wykorzystanemu w tej odsłonie protokołowi kodowania sygnału, wreszcie Apple milczy w sprawie szczegółowych danych nt. specyfikacji. Wiadomo natomiast, że wspomniana zmiana wymogów, szersze otwarcie związane jest z promowaniem własnych usług i technologii. Inni to właśnie robią, Apple przygotowując się na niższe wyniki finansowo-sprzedażowe, także stara się zabezpieczyć sobie tyły. Chodzi oczywiście o Siri oraz o Apple Music. W przypadku asystenta/ki to wraz z AP taka funkcjonalność pojawi się dla wszystkich zainteresowanych. Google jest otwarte i doświadczone we wprowadzaniu rozwiązań dla kogoś, kto do tej pory nie miał okazji. Od niedawna Sonos pozwala na pełną integrację z Aleksą (Amazon),a od przyszłego roku system Sonosa będzie mógł integrować także Siri. Co więcej, wczoraj zapowiedziano nowy głośnik z wbudowanym mikrofonem – zapowiedź własnego, tego typu, produktu. Wygląda niemal identycznie (i zapewne) brzmi w pełni porównywalnie z redakcyjnym Play:1 (wygląda praktycznie identycznie, poza górą, która różni oba urządzenia). Niewielki, kompaktowy, dobrze brzmiący, dla mas. Nowy One (tym razem nie ma cyferki tylko są literki) to sześć mikrofonów, wspomniane wsparcie dla Google Assistant & Amazon Aleksa, a wszystko to za 199$ niebawem w sklepach (październik). Sonos przy okazji mocno przebudował aplikację sterująco-zawiadującego. Jest przejrzyściej, uwaga użytkownika skoncentrowana jest na źródłach muzyki, na samej muzyce, znacznie szybciej można rozpocząć odtwarzanie. O tym wszystkim jeszcze na łamach wspomnimy.
Transport ma wystarczającą moc do tego, by być jednostką główną z jednoczesnym dostępem do lokalnej kolekcji (funkcja serwera), a oprogramowanie, gotowe dla takiego rozwiązania już jest i zwie się ROCK. Taki w 100% ROONowy system byłby czymś unikatowym na rynku i finalnie oznaczał wyrzucenie poza tor jakiegoś komputera – całkowicie zbędnego elementu w takim systemie. Jeszcze raz: zróbcie to!
ale mam mocno sceptyczny, mocno krytyczny, mocno powątpiewający stosunek do otaczającej rzeczywistości i jak czytam takie coś: „Ogólny przyrost jakości jest niezaprzeczalny i pozwala spojrzeć na odtwarzaną za pośrednictwem komputerów muzykę w zupełnie nowym, żywszym i jaśniejszym świetle” to od razu moja przekorna, wątpiąca, nieufna natura (na szczęście dotyczy to tylko technologii, no przepraszam, polityki też dotyczy, ale od tego jak najdalej na HDO) każe mi od razu zapytać: serio, serio? Słyszałem wiele na temat poprawiaczy IFi, ich specjalizacji w tym zakresie, ba ostatnio coś nawet potestowałem (niebawem będzie słów parę na łamach), ale to co mówi się o iGalvanic-u ociera się o nieprzyzwoitość. Złoty Graal? Złoty Graal komputerowego audio? Plaster na wszystkie bolączki sygnału wyprowadzonego z komputera via USB? Uczynienie ze źródła PC Audio, źródła nie tyle hajfajowego, ale wręcz hajendowego (no serio, tak to opisują recenzenci, tak to opisują użytkownicy, wiele osób tak to ocenia). „Fejm” jaki towarzyszy temu produktowi zapala w mojej głowie czerwone światło, więcej, nie daje mi spokoju (czytaj, dodatkowo – stroboskop ;0)), uwiera…
